Hoi,
ik moet even het een en ander kwijt.. Ik ben 18 jaar en zwanger, wat dus niet gepland was. Mijn vriend en ik zijn nog maar een half jaar samen en ik was gewoon aan de pil maar toch ben ik zwanger geraakt.. Mijn vriend was van mening dat het weghalen de beste optie zou zijn aangezien ik nog geen diploma heb en we ook niet samen wonen ofzoiets. Ik heb toch besloten om het te houden omdat ik een baby een wondertje vind en een geschenk wat je niet zomaar weg kan laten halen. Mijn vriend is 27 en is al afgestudeerd. Ik hou heel veel van hem maar hij denkt altijd zo moeilijk en ziet overal beren op de weg die er niet zijn. Hij zegt er te willen zijn voor mij en het kindje maar ik twijfel hier soms erg aan.. Mijn ouders zijn ook christelijk trouwens wat het nog iets lastiger maakt, ze zijn behoorlijk boos dat ik niet heb gewacht tot na het huwelijk om met mijn vriend naar bed te gaan. Ik ben nu 2 maand zwanger dus eigenlijk nog heel pril allemaal maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen.. Ik ben zwanger en ik hou het, maar wat nu? Ik woon op kamers en dat is niet een ideale omgeving voor een kindje en terug naar m'n ouders is ook geen optie. Samenwonen zou kunnen maar hoe gaat dat aflopen? En wat moet ik met mijn studie doen? Hoe kan ik in een korte tijd veel geld sparen om voor het kindje te zorgen? Ik heb zoveel vragen en ik weet niet waar ik moet beginnen.. Iemand ook in een soort gelijke situatie gezeten? Of iemand die mij misschien al iets verder kan helpen?
Liefs,
ik moet even het een en ander kwijt.. Ik ben 18 jaar en zwanger, wat dus niet gepland was. Mijn vriend en ik zijn nog maar een half jaar samen en ik was gewoon aan de pil maar toch ben ik zwanger geraakt.. Mijn vriend was van mening dat het weghalen de beste optie zou zijn aangezien ik nog geen diploma heb en we ook niet samen wonen ofzoiets. Ik heb toch besloten om het te houden omdat ik een baby een wondertje vind en een geschenk wat je niet zomaar weg kan laten halen. Mijn vriend is 27 en is al afgestudeerd. Ik hou heel veel van hem maar hij denkt altijd zo moeilijk en ziet overal beren op de weg die er niet zijn. Hij zegt er te willen zijn voor mij en het kindje maar ik twijfel hier soms erg aan.. Mijn ouders zijn ook christelijk trouwens wat het nog iets lastiger maakt, ze zijn behoorlijk boos dat ik niet heb gewacht tot na het huwelijk om met mijn vriend naar bed te gaan. Ik ben nu 2 maand zwanger dus eigenlijk nog heel pril allemaal maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen.. Ik ben zwanger en ik hou het, maar wat nu? Ik woon op kamers en dat is niet een ideale omgeving voor een kindje en terug naar m'n ouders is ook geen optie. Samenwonen zou kunnen maar hoe gaat dat aflopen? En wat moet ik met mijn studie doen? Hoe kan ik in een korte tijd veel geld sparen om voor het kindje te zorgen? Ik heb zoveel vragen en ik weet niet waar ik moet beginnen.. Iemand ook in een soort gelijke situatie gezeten? Of iemand die mij misschien al iets verder kan helpen?
Liefs,