Jonge alleenstaande mama's

S

SBAC

Hoi!! Ik was benieuwd of er meer aanstaande mama's in dezelfde situatie zitten en hoe ze ermee omgaan.

Ik ben zelf 21 en nu 11 weken zwanger. Mijn vriend en ik zijn uit elkaar gegaan zodra ik hem het nieuws vertelde omdat hij nog niet klaar was voor ouderschap en wou dan ook dat ik een abortus liet plegen wat ik absoluut niet wou! Nu een aantal weken verder wil hij wel graag een rol spelen in de opvoeding  (alleen geen grote) wat zo z'n nodige vragen en problemen met zich meebrengt uiteraard. Ik ben verder de eerste van al mijn vriendinnen die een kindje verwacht dus zit ik soms nog wel eens met wat vragen. Ik hoop dat iemand zich hier misschien in herkent zodat we er over kunnen praten
 
Hoi meid,

als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!

Zelf zit ik in een soort gelijke situatie alleen bij mij wilt mijn ex er helemaal niks mee te maken hebben. Ben zelf 16 weken zwanger. Ik focus nu op mij zelf en mijn zwangerschap. Gelukkig krijg ik alle steun van mijn familie en vriendinnen.

Je weet nu wat voor soort rol je (ex)vriend wilt spelen in het leven van de kleine, je weet ook de gevolgen er van. Je kan voor je zelf nadenken wat je zelf eigenlijk wilt en wat je denkt dat het beste voor de kleine is. Bespreek dit ook met je (ex)vriend hoe hij het voor zich ziet, een kleine rol spelen in het leven van jullie kleine.

Xxx
 
Hey Mommy to be,

Jij ook zeker gefeliciteerd!! Vervelend dat je ex er niks mee te maken wilt hebben. Ik ben me inderdaad ook echt helemaal aan het focussen op mijn zwangerschap en de toekomst en gelukkig ook met heel veel steun van familie en vrienden!

Mijn ex en ik hebben het inderdaad al een beetje gehad over hoe het zal gaan met ons en in principe gaat dat wel goed. Het grootste probleem is vooral dat hij ten eerste erg instabiel en zwaar depressief is en ik dus zit met de vraag wat nou beter is voor de baby, zo'n vader in zijn of haar leven of helemaal geen. Zijn familie maakt het ook een stuk moeilijker. Hij woont nog thuis en zijn ouders en zus waren hartstikke boos toen hij het nieuws vertelde toen we nog bij elkaar waren en gaven mij de schuld. Daarna heeft hij het uitgemaakt... Zij willen dan ook niks te maken hebben met de baby en willen het verborgen houden voor de rest van de familie. Wat wel een beetje pijn doet natuurlijk. Zelf ziet mijn ex-vriend het voor zich dat hij soms langskomt, maar absoluut niks van een omgangsregeling bijvoorbeeld. Hij wil wel graag erkend worden als vader, maar ik denk dat ik daar niet comfortabel mee ben.

Gelukkig heb ik niet zo'n last van het feit dat we uit elkaar zijn ondanks dat we 3 jaar een hele fijne relatie hebben gehad. Ik ben hartstikke gelukkig met mijn kleine.
 
Hoi meid,

Je verhaalt komt me heel bekend voor.. Heb precies het zelfde.. Zijn ouders willen niks te maken hebben met hun eerste klein kind en mijn ex woont ook nog thuis.. Hij heeft laatst wel weer contact op gezocht, alleen weet hij nog steeds niet wat hij wilt. Wilt hij betrokken zijn of niet?

Als ik eerlijk moet zijn doe ik het liever alleen. Mijn ex is heel erg negatief ingesteld. Hij zit heel erg in zijn slachtoffer rol en zoekt heel erg naar medelijden. Hij zegt het kind zit bij hem in een negatieve dal en geeft mij daar de schuld van.. Maar sorry dat doet hij echt zelf..

Als hij aan zich zelf heeft gewerkt en het kind liefde kan geven die hij/zij nodig heeft en echt voor zijn kind wilt gaan en het miet als een verplichting gaat zien ( zoals hij dat nu ziet) is hij van harte welkom in het leven van zijn kind.. Maar als hij dat niet kan veranderen voor zich zelf, dan naar mijn mening kan hij beter uit het leven van zijn kind blijven, want een kind voelt alles aan.. En het heeft niks aan een negatieve vader.. En het heeft niks aan een vader die maar voor een klein deel in zijn/haar leven is. Je bent er of je bent er niet. Niet wanneer jij wilt..

Als je wilt kunnen we mail contact houden, aangezien we elkaar situatie begrijpen en elkaar kunnen steunen.. Reageer zelf sneller op een mail dan via hier..

Mijn mail adres is: lil_tanisha@hotmail.com

Xx
 
Dames,

Het topic is al wat langer niet gebruikt, graag wilde ik zeggen dat ik ook zo'n situatie heb.

Ik ben 23, zwanger van een scharrel, ervoor gekozen om samen te wonen en gezin op te bouwen, hij was respectloos, gemeen, heeft mij van leuke en spontane dame naar een zombie gemaakt. Zelf naar aanleiding van gevoel na 4/5 maand m'n spullen gepakt en woon nu bij ouders.

Ik wil jullie zeggen dat ik weet hoe je je voelen kan. Maar denk er aan; hou jezelf zuiver en wijk nooit van je standpunt af.

SBAC: wees duidelijk in wat jij wilt, geef hem de kans om deel te nemen in t leven van je kind want een kind verdient een vader echter sta wel op je strepen.

Ik ga dit kind opvoeden en laat m'n ex vrij om z'n kind te bezoeken en op te halen voor leuke activiteiten. Zijn geld hoef ik niet, al heb ik hem wel de optie gegeven om geld te storten op een speciale rekening voor z'n kind die enkel gebruikt wordt voor luiers, voeding en ander levensonderhoud.

En mijn gevoel zou zijn: geen verantwoordelijkheden nemen voor je kind, geen erkenning en ouderlijk gezag.

Ik raad aan om je hier even goed in te verdiepen. Dit kan je in de toekomst heel veel gezeur besparen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan