Hallo allemaal
Heb een tijdje niets van me laten horen, omdat ik in het ziekenhuis lag en me niet zo goed voelde.
Dinsdag 17 april is onze zoon Julian geboren met 37 weken en 2 dagen, hij was bij de geboorte 2870 gram. Ik ben ingeleid, mijn bloeddruk was te hoog en voor Julian en mij was het niet verstandig om de zwangerschap door te zetten.
Op maandag 16 april heb ik een balloncatheter gekregen om de ontsluiting op te wekken.
Deze is in de nacht van maandag op dinsdag eruit gevallen, doordat de ontsluiting vorderde.
Dinsdag om 6.30 hebben ze mijn vliezen gebroken en kreeg ik wee-opwekkers. Deze werkten direct. Ik kreeg alleen mega veel rugweeen en binnen 2 uur zat ik in een weeenstorm. De weeen, werden gewoon een grote wee die niet meer stopte en 2 uur aanhield.... Om 12.00 had ik nog maar 3 cm ontsluiting. Omdat de gyneacoloog dacht dat ik zou uitputten, adviseerde ze een ruggenprik en die kreeg ik snel daarna.
Ik wilde dit eerder niet, dacht dat ik het wel zonder kon, maar dit was echt niet te houden.
Dus ik naar de OK voor de ruggenprik, maar deze werkte dus niet... Ik kreeg daarna nog een ruggenprik, maar dan lager in mijn rug, maar ook die werkte niet.
Ze wilden het nog wel een keer proberen, maar ik heb geweigerd. Ik was klaar met het gefriemel aan mijn lichaam.
Terug op de verloskamer begon de ruggenprik in zoverre te werken dat ik de weeen om de minuut voelde en dus niet constant. Dit duurde een uur, toen kreeg ik persweeen. Ik had toen nog maar 5 cm ontsluiting, dus moest de persweeen wegzuchten. Wat een hel was dat, je kunt het bijna niet tegenhouden.
De persweeen zorgden ervoor dat ik in een uur tijd van 5 naar 10 cm ging en ik moet gaan persen om 14.50.
Wat een verademing dat persen, heerlijk! En zo makkelijk!
Binnen 24 (15.14) minuten was Julian geboren!!
Zo'n mooi moment!
Daarna moest de placenta nog komen, maar die kwam niet... Dus na een uur en een kwartier werd ik naar de OK gereden voor een nieuwe ruggenprik, dit keer een die de boel helemaal lamlegt, zodat ze de placenta met de hand konden verwijderen. De verdoving ging de verkeerde kant op en ik raakte tot aan mijn nek verlamd. Heel angstig moment, maar ik ben me gaan ontspannen en viel zelfs even in slaap.
Na 1,5 uur mocht ik weer terug naar de kraamsuite en had ik Julian in mijn armen.
24 uur later mochten we naar huis.
De borstvoeding wil nog niet echt op gang komen, Julian is nog te klein en te moe om zelf te drinken. Daarom kolf ik nu en krijgt hij de afgekolfde melk met een spuitje en dat gaat goed.
Hopelijk is hij binnenkort sterk genoeg om het zelf te doen.
Nu is het alleen maar genieten!!!
Heerlijk, wat een geweldig gevoel dit!!!!!
Heb een tijdje niets van me laten horen, omdat ik in het ziekenhuis lag en me niet zo goed voelde.
Dinsdag 17 april is onze zoon Julian geboren met 37 weken en 2 dagen, hij was bij de geboorte 2870 gram. Ik ben ingeleid, mijn bloeddruk was te hoog en voor Julian en mij was het niet verstandig om de zwangerschap door te zetten.
Op maandag 16 april heb ik een balloncatheter gekregen om de ontsluiting op te wekken.
Deze is in de nacht van maandag op dinsdag eruit gevallen, doordat de ontsluiting vorderde.
Dinsdag om 6.30 hebben ze mijn vliezen gebroken en kreeg ik wee-opwekkers. Deze werkten direct. Ik kreeg alleen mega veel rugweeen en binnen 2 uur zat ik in een weeenstorm. De weeen, werden gewoon een grote wee die niet meer stopte en 2 uur aanhield.... Om 12.00 had ik nog maar 3 cm ontsluiting. Omdat de gyneacoloog dacht dat ik zou uitputten, adviseerde ze een ruggenprik en die kreeg ik snel daarna.
Ik wilde dit eerder niet, dacht dat ik het wel zonder kon, maar dit was echt niet te houden.
Dus ik naar de OK voor de ruggenprik, maar deze werkte dus niet... Ik kreeg daarna nog een ruggenprik, maar dan lager in mijn rug, maar ook die werkte niet.
Ze wilden het nog wel een keer proberen, maar ik heb geweigerd. Ik was klaar met het gefriemel aan mijn lichaam.
Terug op de verloskamer begon de ruggenprik in zoverre te werken dat ik de weeen om de minuut voelde en dus niet constant. Dit duurde een uur, toen kreeg ik persweeen. Ik had toen nog maar 5 cm ontsluiting, dus moest de persweeen wegzuchten. Wat een hel was dat, je kunt het bijna niet tegenhouden.
De persweeen zorgden ervoor dat ik in een uur tijd van 5 naar 10 cm ging en ik moet gaan persen om 14.50.
Wat een verademing dat persen, heerlijk! En zo makkelijk!
Binnen 24 (15.14) minuten was Julian geboren!!
Zo'n mooi moment!
Daarna moest de placenta nog komen, maar die kwam niet... Dus na een uur en een kwartier werd ik naar de OK gereden voor een nieuwe ruggenprik, dit keer een die de boel helemaal lamlegt, zodat ze de placenta met de hand konden verwijderen. De verdoving ging de verkeerde kant op en ik raakte tot aan mijn nek verlamd. Heel angstig moment, maar ik ben me gaan ontspannen en viel zelfs even in slaap.
Na 1,5 uur mocht ik weer terug naar de kraamsuite en had ik Julian in mijn armen.
24 uur later mochten we naar huis.
De borstvoeding wil nog niet echt op gang komen, Julian is nog te klein en te moe om zelf te drinken. Daarom kolf ik nu en krijgt hij de afgekolfde melk met een spuitje en dat gaat goed.
Hopelijk is hij binnenkort sterk genoeg om het zelf te doen.
Nu is het alleen maar genieten!!!
Heerlijk, wat een geweldig gevoel dit!!!!!