:-( jullie mening graag

Dag allemaal,

Heb even behoefte mijn hart te luchten en jullie mening te vragen.
 
De situatie is zo:
Mijn vriend (fotograaf) heeft vandaag te horen gekregen dat hij voor een opdracht naar Jamaica kan. Leuk! reageerde ik in eerste instantie. Eerst stelde ik nog voor om mee te gaan voor een paar dagen, we wilden er namelijk nog even tussen uit met z'n tweetjes en dat zou dan nog net kunnen (ik ben nu 27+4). Tot ik het onderwerp hoorde wat hij zou moeten fotograferen....het gaat om een 'party'-hotel waar o.a. aan partnerruil etc. gedaan wordt. Er zou ook een verslaggeefster meegaan (daar heb ik trouwens helemaal geen moeite mee). Waarschijnlijk zou er op locatie niet open en bloot (leuke woordspeling) gefotografeerd mogen worden, dus zou het stiekum moeten gebeuren oftewel undercover. Daar haal ik mij natuurlijk ook de vreemdste dingen bij  in mijn hoofd.

Nu is het geval dat dit niet alles is...ik ben 28 aug. uitgerekend en half september gaat mijn vriend voor 5 weken de Mnt. Everest beklimmen. Dit is vanzelfsprekend ook al enkele malen reden voor een discussie geweest, maar daar heb ik mij bij neergelegd. Het is ook zijn werk, hij gaat er een fotoboek van maken.

Al met al zie ik enorm tegen het Jamaica-verhaal op. Ben ik nou zo'n aansteller, of kunnen jullie het wel begrijpen? Als het nou een écht interessant verhaal zou zijn zou ik er nog minder moeite mee hebben. En geloof me, ik begrijp echt dat het zijn vak is, ik kom uit dezelfde wereld. Ik zou zo graag weten hoe jullie erover zouden denken in mijn situatie.


 
Hoi,

Wat moet jij vreselijk balen zeg!! Natuurlijk is het logisch dat je graag wilt dat je partner bij je/jullie is! Het is soms zo lastig om alleen vanuit je eigen gevoel te reageren omdat je daarnaast ook zo geneigd bent om je partner die dingen te gunnen.
Maar ik vind met een zwangerschap en helemaal wanneer de kleine geboren is dat het heel normaal is dat je partner er dan ook is. Dat zou hij toch zelf ook moeten willen?
Sorry hoor maar die Mount Everest staat er al heel wat jaren en die staat er volgend jaar nog wel! En werk is belangrijk maar wat is er nu belangrijker? Het is toch niet dat zijn baan ervan afhangt ofzo?
Ik vindt het eerlijk gezegd nogal egoistisch van je partner wanneer ik het zo lees. Ik weet natuurlijk niet hoeveel jullie erover gesproken hebben, hoe jullie hierin staan maar wanneer ik het lees sta jij er eigenlijk helemaal niet achter.
Ik zou er zeker nogmaals met mijn partner over willen praten, probeer dan vooral naar je eigen gevoel te kijken en niet teveel rekening te houden met zijn gevoelens omdat je daardoor die reacties krijgt van :"ik leg me er wel bij neer!". Want eigenlijk doe je dat niet toch??

Heel veel sterkte en ik hoop natuurlijk dat jullie eruit komen!

Groetjes Ineke
 
Ha,

Ik heb misschien een raar antwoord, maar ik schrijf het toch voor je op. Misschien heb je dan een andere kijk op voor jezelf of misschien heb je er wel helemaal niets aan... We zien het wel.

Da Jamaica verhaal zou voor mij even slikken zijn, maar op basis van vertrouwen zou ik zelf niet moeilijk doen. Ik ben vrij makkelijk in de omgang en vertel heel veel aan mijn partner. Doordat ik hem vrijwel niets verbied merk ik dat hij veel meer verteld dan dat ik verwacht had van een man. Het is niet zo dat ik een ´open relatie ´ heb dat hij met iedereen het bed in mag duiken hoor, zo zit ik ook niet in elkaar en hij ook niet.

Maar het mnt everest verhaal zit me wel dwars. Dit is best vlak voor jullie uitgerekend zijn en ik zou me daar zenuwachtig over voelen of hij wel op tijd terug is... Je weet het tenslotte nooit, en juist dan heb je zijn steun en toeverlaat het hartste nodig!
Ook blijken de laatste 3 maanden het zwaarst te zijn qua zwangerschap, maar dit heb ik alleen van horen zeggen, want zelf heb ik er geen ervaring mee, nog niet tenminste...
Ennuh, wil hij echt die 8848 meter op? Zelf zijn mijn partner en ik echte klimmers dus weten maar al te goed de verhalen van de magische hoge berg. Niet dat ik er ooit op heb gestaan hoor... Mijn partner mag van mij nooit die berg beklimmen of hij wacht op mij en ik train mee en klim mee! Misschien heb ik er ook wel teveel boeken over gelezen hoor, wie weet... al die gevaren en slachtoffers...
Als  je partner  alleen voor mooie foto ´s gaat en de berg hooguit half opgaat is het alweer een ander verhaal vind ik. Hoewel de tijd voor jullie uitgerekende datum wel erg nadert dan...

Ik wens je veel succes met jullie keuze en uiteindelijke beslissingen.
ook wens ik je partner succes met de fotograffie. Mijn partner en ik zijn ook dol op fotograffie, maar niet proffesioneel hoor! Hoewel er heel wat mooie plaatjes door onze kamers in huis hangen. Hopelijk worden we nog net zo goed als jullie proffesionals...

Succes en geniet van jullie zwangerschap.

Groetjes J
 
Hoi,

Hier mijn mening dan:

Ik zou absoluut flippen van die werkopdracht.
Vind persoonlijk dat er best rekening gehouden mag worden met dat jij zwanger bent, waarom moet hij dan zover weg??
En dan nog een "illegale opdracht" als ik het even zo mag noemen, wat als hij gesnapt wordt en de politie wordt erbij betrokken?
In die landen zijn ze toch niet zo slap met straffen als hier in Nederland dacht ik?

En dat van die berg: belachelijk. Heel echoïstisch.

Misschien wel erg direct, maar da's mijn mening en die wou je hebben.

Heel veel succes ermee, hoop dat jullie samen tot een mooie oplossing kunnen komen waar een ieder zich prettig bij kan voelen.

Groetjes Mosy
39w2d
 
Hoi!
Je wilde graag onze meningen dus hier komt de mijne!
Ik vind je vriend een eikel (sorry). Bijna iedereen bevalt te laat van het eerste kindje. En dan nog, al zou hij de mt everest willen beklimmen 2 maanden na je uigerekende datum, dan zou ik het nog een eikel vinden. Wilde hij wel een kindje?? Zoals iemand anders al zei, die mount everest staat er over 10 jaar ook nog wel!
Succes hiermee!
Stephanie mama van Lior 16-03-05
 
Mijn zwager is journalist bij de landmacht en is dus regelmatig weken, soms maanden weg. Toen zijn zoon geboren werd, was er sprake van dat hij naar Irak zou moeten. Hij kon gelukkig ruilen met iemand maar dat was op het nippertje. Hij en zijn vrouw weten echter dat dit soort dingen kunnen gebeuren en (hoe vervelend het ook is) ze hier rekening mee moeten houden.
Nu is een vredesmissie wel iets anders dan een berg beklimmen maar ik weet dat daar heel veel voorbereiding aan vooraf gaat. Waarschijnlijk is hij er al lange tijd mee bezig? Als je nog niet weet of je dan zwanger bent is het natuurlijk lastig, zeker wanneer hij zo kort na de uitgerekende datum weg moet. Echter zijn dit dingen die je niet zo maar even afzegt of verplaatst. De meesten doen dit echt niet even tussendoor maar zijn er jaren mee bezig. Hoe lastig dit ook is met al die hormonen in je lijf denk ik dat je een klein beetje moet proberen om ook zijn kant te zien en zijn verhaal aan te horen. Wanneer hij dit even heeft besloten toen je al zwanger was dan is het misschien inderdaad een eikel maar misschien moet je een beetje begrip hebben voor zijn situatie.
Wat Jamaica betreft denk ik dat het een kwestie van vertrouwen is. Misschien kan je mee en hem zo veel mogelijk in de gaten houden? Ik wens je veel sterkte!
 
Dag allemaal,

Allereerst bedankt voor jullie berichtjes! Ik zal even een update geven. Het valt me op dat jullie (denk ik) meer moeite hebben met het Mnt. Everest-verhaal dan met Jamaica. Bij mij voelde dat net andersom. Waarschijnlijk omdat mijn vriend al bezig was met het trainen voor de Mnt. Everest toen ik hem leerde kennen. En voor J. (een kenner); hij gaat de North Col beklimmen (7100 mtr.) dus niet helemaal naar de top. Zelf heb ik net voordat ik zwanger werd de Kilimanjaro in Tanzania beklommen (6000 mtr) dus vandaar dat ik ook begrip heb voor zo'n bijzondere ervaring. We hebben trouwens wel afgesproken dat indien ons zoontje 2 weken na de uitgerekende datum geboren wordt, hij niet gaat en zorgt voor een vervanger (wat de foto's betreft).

Gelukkig zijn we uit het Jamaica-verhaal gekomen...het was niet zo dat ik hem niet vertrouwde...daarom ben ik inderdaad ook blij dat hij altijd alles, en misschien wel meer vertelt, dan andere mannen. Het was meer het idee dat ik me in de steek gelaten voelde. Eerst de Mnt. Everest en dan nu dit weer. We hebben het erover gehad en ook hij vond het achteraf (na al mijn kritische) vragen ook niet echt inhoudelijk een interessante opdracht. Normaliter fotografeert hij als persfotograaf alleen nieuws-onderwerpen. Om een nog langer verhaal kort te maken....hij gaat niet! Dat is voor mij een enorme opluchting. Ik zal jullie in ieder geval tzt op de hoogte houden hoe het gaat met met de Mnt. Everest en of dat allemaal doorgaat.

Nogmaals enorm bedankt en ook succes met jullie zwangerschappen!
 
Hoi,

Fijn dat jullie er samen uitgekomen zijn. Het is ook moeilijk om wanneer je een stukje leest je mening te geven. Ik kan me voorstellen dat je opgelucht bent. Nu dus weer lekker genieten van de zwangerschap!

Groetjes ineke
 
Terug
Bovenaan