Jullie mening..

Hoi,

Ik ben 24 en wil graag een tweede kindje. Mijn oudste is 11 maanden en ik hoef niet nu direct een tweede kindje maar ik zit er wel al over na te denken. Ik heb dit gesprek ook gevoerd met mijn man en die zit er anders in.

Mijn zwangerschap was best zwaar. Vanaf 16 weken deden mijn bekken zo een pijn dat ik niet meer mocht werken. Ook hield ik heel veel vocht vast waardoor ik vanaf 32 weken niet langer dan 15 min kon lopen. Dit had allemaal te maken met mijn gewicht. Ik had ondergewicht en doordat ik inene veel aan moest komen had het dit effect op mijn lichaam. Mijn dochtertje is een schat van een baby. Slaapt al vanaf heel vroeg door en is de hele dag vrolijk. Huilt amper.

Ik heb een goed betaalde baan. We hebben een prachtig huis en een auto voor de deur dus alles klopt. Toch wilt mijn man nog best lang wachten. Financieel hebben we het momenteel even zwaar omdat hij geen werk heeft. Hij wilt bij de politie maar is afgewezen en nu stopt hij dan ook met alles. Een plan b? Nooit van gehoord. Hij wilt het in januari nog een keer proberen maar tot dan doet hij zelf niks om inkomen te krijgen. Hij solliciteert niet, dat doe ik voor hem. Hij is alleen maar de hele dag aan het gamen en aan het letten op de kleine omdat ik werk.
De nachten doe ik 9 van de 10 keer en daarnaast het hele huishouden. Vind ik niet erg!

Wat ik wel erg vind, is dat hij met redenen komt als: we zijn nog niet op vakantie geweest met zijn drietjes. Ik wil de wereld zien en met twee gaat dat nog moeilijker. Financieel hebben we het nog niet perfect.

De nachten vind hij het ergst. Hij is gewend om tot half 2 smiddags te slapen. Tot we een kind hebben gekregen deed hij dit. Nu als onze kleine wakker wordt om half 7, vindt hij dat al helemaal te vroeg.

Net ruzie gehad omdat ik zeg dat zijn redenen goede redenen zijn maar dat hij die ook moet relativeren. Als hij gewoon een baan vindt, hebben we geld zat. Meer dan genoeg. Dat reizen met twee kinderen of uitstapjes met twee kinderen moeilijker is, dat denk ik zelf niet. Ik ben daar heel nuchter in. Wat is jullie mening?
 
Heel eerlijk? Dat je eerst je relatie weer op orde moet krijgen want volgens mij praten jullie enorm langs elkaar heen en verwachten jullie allebei even iets anders van het leven. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover jullie alledrie om dan uit te breiden naar vier.
 
Oh wauw! Ik heb het inderdaad nooit zo bekeken. Het klopt ook zeker wel. Ik ben jong maar ik weet eigenlijk altijd precies wat ik wil in het leven. Ik heb mijn diploma behaald, ik heb een goedbetaalde baan en dus wil ik mijn gezin uitbreiden. Tot nu toe heb ik altijd alles gedaan. Ik heb ons huis gevonden, ik doe de financiele dingen in onze relatie. Mijn man die heeft maar 1 doel; bij de politie gaan. Als ik het heb over het hebben van een plan b wordt dat weggeschoven. Maar ik vind dat hij mij daarin wel echt tegenhoudt. Ik steun hem volledig in zijn doel om bij de politie te gaan. Maar ik vind het niet oke dat hij daarvoor alles laat vallen en eigenlijk de hele dag niks doet tot hij zich weer een keer kan aanmelden voor de politie. Dat betekend dat ik financieel alle kosten draag en ik niet verder kan met mijn doelen in het leven: een gezin starten, financieel stabiel zijn etc
 
Nou dat zijn toppunten om samen over in gesprek te gaan en wellicht dat het nu ook zo zijn focus is (politie) dat hij daarom al jouw plannen al bij voorbaat wegschuift hè. Kan me best voorstellen dat het ook even een soort ‘rouwverwerkingsmoment’ voor hem is als hij dat zo graag wil en hij wordt afgewezen…
 
Ik zou eerst inderdaad eens goed met elkaar in gesprek gaan over de verwachtingen naar elkaar en ieders verantwoordelijkheid. Met name die van hem. Wat voor vader wil hij zijn voor zijn kind? Hoe wil hij dat zij hem zich later herinnert?
Praat ook eens over de rolverdeling in het huishouden. Met een tweede baby erbij zal er een groter beroep op je man gedaan worden. Je houdt het niet lang vol om alle ballen zelf hoog te houden (verzorging kinderen, je werk, je huishouden, je relatie(s).
En dan zijn droom om bij de politie te gaan. Is dat iets wat hij zelf écht wil? En wat is zijn beeld van het werken bij de politie? Hoe denkt hij dat te combineren met zijn gezin en vrije tijd? Want hij laat het nu afhangen van één ding en jij zorgt voor zijn sollicitaties? Ik zou daar meteen mee stoppen. Als hij zo graag bij de politie wil dan is het misschien verstandig als hij uit gaat zoeken of hij dit echt wilt. Een hele dag gamen en op je dochter 'letten', dan horen ze niet graag bij de politie in een gesprek. Ze zien daar graag een pro actieve houding. Iemand die echt laat zien dat hij gemotiveerd is om iets aan te pakken. 
Beseft hij dat hij ook onregelmatige diensten gaat draaien? Ochtenden, avonden, weekenden, nachten, feestdagen.. dat heeft echt een impact op je gezinsleven. 
Al met al zou ik hem eerst eens op zijn verantwoordelijkheden aanspreken als echtgenoot, als vader, als partner, als werkloze voor dat je besluit om voor een tweede te gaan want blijkbaar is hij daar niet mee bezig/ klaar voor.
Succes ? het komt wel goed. Dit zal ook wel een fase zijn ?
 
Terug
Bovenaan