<p>Goedenavond, </p><p>Op dit moment ben ik bijna 18 weken zwanger en zo'n typisch horror zwanger mens, alles is me veel, mensen zijn me teveel en blergh (althans zo'n 60% de tijd). De enige die ik in m'n buurt dult zijn mijn zoon en man (en ook hij krijgt het afentoe te horen). Heeel anders dan mijn eerste zwangerschap, happy de pappy was ik toen! Mijn man lacht er smakelijk om en dat is dan wel weer fijn </p><p>Maar goed daar ging dit forum niet over, hoewel het wel even oplucht. Een beetje achtergrond informatie wel fijn want ik vertrouw wat minder op mijn eigen instinct... van de week hebben mijn ouders een dagje op onze zoon gepast, hartstikke leuk zijn die 3 met elkaar. Maar toen ik hem kwam ophalen viel me het volgende op, wat me nu 3 dagen later nog wel bezig houd</p><p>1. Mijn zoon sjorde aan de lamellen, mijn vader gaat erheen en zegt dat dat niet mag en geeft hem een tik op z'n vingers.. Euh.., wat vind ik hiervan? Niet tof! Wij voeden op zonder tikken!! Maar ik zwijg, wetende dat ik op dit moment een (beetje) monster kan zijn </p><p>2. Bij het weggaan wil mijn zoon geen knuffel geven aan mijn moeder, mijn vader tilt hem op en sleept hem naar mijn moeder om alsnog die knuffel te geven. Euh.., wederom, wat vind ik hiervan? Mijn moeder is slecht ter been, maar wij verplichten onze zoon nimmer tot fysiek contact als hij daar niet voor kies.. Ik zwijg wederom, weer wetende dat ik een monster kan zijn</p><p>Wat vinden jullie? Mijn ouders passen sporadisch een halve dagje op, zal zo'n 1a2x in de maand zijn. Nu iets meer vanwege verbouwing. Ga ik hierover in gesprek? Opzicht staan mijn ouders van nature al redelijk dicht op onze lijn van opvoeden.. Of is de frequentie van oppassen dusdanig laag dat jullie het niet hadden gedaan? En ik het maar even voor lief neem.. </p><p>Ik ben benieuwd! </p><p>En sorry voor het lange verhaal, een kanjer als je het helemaal hebt gelezen! ?</p>