jullie ook wel eens een dipje?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ha meiden,

Het is elke dag weer genieten he van die kleintjes!!! Ik ben elke dag weer trots op mijn kleine meid en ontzettend blij met mijn klein wondertje. Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik af en toe wel mijn dipjes heb.  Geen idee hoe het komt. Er zijn dagen bij dat ik om alles kan huilen (lijkt wel of ik weer zwanger ben, dat is niet zo) en voel me dan gewoon rot. Wordt dan ook wat sneller boos, om de gekste dingen. Ook niet echt fijn voor mijn man. Ik kan het niet verklaren of een reden voor bedenken, maar echt fijn is het niet. Evi doet het ontzettend goed, slaapt door, vrolijke meid en huilt vrijwel nooit. Dus door slaap tekort of zo komt het niet. Ben al weer 3 maanden aan de pil, dus je zou zeggen dat de hormoon huishouding niet meer van slag is of toch wel?
Herkent iemand dit?

groetjes Sonja
 
Hoi,
vervelend voor je zeg. Da's echt niet fijn. Om eerlijk te zijn herken ik het niet zo. Wel heb ik last van meer dingen vergeten, chaotischer zijn, emotioneler bij bepaalde dingen en moe. Maar echte dips zoals jij ze omschrijft ken ik niet.
Ik denk dat het toch de nasleep is hoor. Die uit zich gewoon bij iedereen anders.
Groetjes Veerle
 
Hoi Sonja!

Nou ik herken het wel hoor. Ik heb daar af en toe ook last van. Dan voel ik me heel erg schuldig daarover. Heb een lieve man en een ongelofelijk lief en makkelijk mannetje, maar toch heb ik af en toe ook een dip. Heb dan zo'n dag ook helemaal nergens zin in. Ik denk zelf dat het ook nog wel een beetje te maken heeft met de bevalling, maar vooral met alle veranderingen. Ik zit nu veel meer thuis (ben ook gestopt met werken) en daar moet ik erg aan wennen. Ook dat je nooit zomaar meer met z'n 2 lekker weg kan. Maar aan de andere kant is mijn kleine ventje wel ontzettend lief dus neemt hij dat gevoel ook steeds vaker weer weg!! Maarre.... je bent dus niet alleen hierin!
 
Hoi Sonja,

Ja hoor, hier ook. Gister had ik helemaal geen zin in de dag. Ik wilde het liefst de kleine bij me in bed te nemen en de hele dag in bed te blijven! En dat na een prima nacht slapen. Ben er toch maar uit gegaan en heb uiteindelijk best een oke dag gehad.

Ik heb niet vaak van dat soort dagen maar als ik er één heb, is dat eigenlijk altijd op een dag dat ik niks gepland heb en manlief aan het werk is. Het wordt voor mij dus duidelijk tijd  voor weer wat aktie in mijn leven (al sta ik ook niet te springen om weer te gaan werken)  
 
hoi sonja
ik heb er momenteel gelukkig geen last van.maar in het verleden(voor zwangerschap en net na de bevalling)het kunnen goed de schommelende hormonen zijn hoor.en de pil is ook een hormonenbom he?misschien komt t daar wel door.hoor je wel vaker.ik voel mezelf ook niet erg prettig met pil,maar helaas zijn er  niet veel  praktische alternatieven zonder hormonen.ja,koperspiraal..iehh..niet in mijn lijf.een implanon schijnt minder hormonaal te zijn.
maak er werk van!ga eens langs de huisarts.ookal is t niet heel ernstig,als er iets op te vinden is;why not?
groetjes kari

 
hoi,

Mijn dochtertje is nog maar 5 weken, dus ja die hormonen zitten er nog behoorlijk! Kan huilen op niets af dat soort dingen. Maar zoals nog een andere dame schreef voor mij, die pil kan ook behoorlijk wat teweeg brengen! Misschien heeft het daar ook mee te maken. Mocht je toch nog erg last houden dan zou ik ook even contact opnemen met de huisarts.

Sterkte,
groetjes Sandra
(mv Isabelle en Madeleine)
 
Ik heb laatst gehoord dat je nog 9 maanden mag ontzwangeren wat de hormonen betreft, dus wie weet zijn het nog hormonen. Ik heb er af en toe ook last van. Vanavond werd ik boos op Laura omdat ze in het badje trappelde en zo water op de vloer spetterde, hoe idioot is dat? Laura is 4 maanden oud. Dat soort dingen doet ze op deze leeftijd echt (nog) niet expres.

Groetjes Ilona
 
Ja hoor, heel herkenbaar, hier ook zo eentje met dipjes! Heb zelfs een dip gehad die zo'n 3 weken achter elkaar duurde en waarbij ik elke ochtend wakker werd met het gevoel oh nee weer een dag, hoe kom ik die door, en dat ik bij mijn ontbijt zat te huilen aan tafel omdat ik me zo klote voelde. En dat terwijl ik een supermakkelijke en lieve baby heb en een lieve man, niets te klagen dus. En ik me maar schuldig voelen, en daar werd het dipje ook niet veel beter door. Wat bij mij ook meespeelde was dat ik veel alleen thuis zat en alle tijd had om te gaan piekeren. Alles wat ook maar een beetje niet goed ging met mijn dochtertje, maakte mij helemaal van slag en ik ging me allemaal doemscenario's in mijn hoofd halen en zag overal als een berg tegenop en zag overal beren op de weg. Wilde aan de ene kant  graag dingen ondernemen maar durfde ook niet goed met haar het huis uit omdat ik bang was dat dat niet goed zou gaan en ze zou gaan huilen midden in de supermarkt enzo, dat soort dingen. Inmiddels (sinds ze 7 à 8 weken oud is) ben ik daar overheen. het ging al snel beter sinds ik  meer onderneem, meer de deur uit ga, meer mensen zie en dus meer in mijn hoofd bezig ben met andere dingen dan alleen mijn dochter, dat hielp bij mij goed, afleiding dus. En babbelen met andere kersverse mama's en steun zoeken bij elkaar.

Maar volgens mij is het heel normaal hoor, ik hoor van heel veel moeders dat die eerste tijd helemaal niet  één grote roze wolk is, er gebeurt zoveel en er verandert van alles, en dan die hormonen die opspelen, gebrek aan nachtrust, het gevoel dat je er 24 uur per dag moet zijn voor je kleintje, het vraagt heel veel van je. 't is niet niks. En het heeft gewoon tijd nodig om dat allemaal te laten bezinken, tenminste, dat is mijn ervaring. Nou, hoop dat jouw dipjes snel overgaan!

groetjes, en sterkte,
Anna, (mama sinds 11 febr)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan