A
Anoniem
Guest
op 18 juli is onze prachtig mooie zoon Justin (op zn hollands) geboren!
we hebben het samen heel zwaar gehad maar het was zeker de moeite waard..
het inleiden op donderdag 17-7 had eigenlijk geen effect en daarom hebben ze me vrijdag opnieuw hormonen gegeven.. deze had ik er per ongeluk met het naar de wc gaan eruit getrokken en daarom moesten deze opnieuw gezet worden.. toen de verloskundige wilde voelen hoeveel ontsluiting ik al had sprongen bij een harde buik mijn vliezen en bleek onze kleine manneke in het vruchtwater gepoept te hebben.. dus in een rap tempo naar de voorbereidingskamer van de verlosafdeling en aan de opwekkers.. nou dat was echt heftig.. ik had me op het ergste voorbereid maar daar kwam dit nog niet dichtbij in de buurt.. dit was echt vele malen erger.. pfff... de ene wee na de andere en geen tijd om het op te vangen! gelukkig was mijn man echt mijn steun en toeverlaat.. hij heeft me er echt doorheen gesleept..
toen ik eindelijk 10 cm ontsluiting had mocht ik nog niet gaan persen omdat meneertje nog niet genoeg was ingedaald en daarom dus nog een uur door moeten zuchten terwijl ik eigenlijk van het hele gebeuren af wilde.. toen ik eenmaal mocht gaan persen was hij er ook zo!
ben er nog helemaal van ondersteboven, maar het is echt mooi!
we hebben het samen heel zwaar gehad maar het was zeker de moeite waard..
het inleiden op donderdag 17-7 had eigenlijk geen effect en daarom hebben ze me vrijdag opnieuw hormonen gegeven.. deze had ik er per ongeluk met het naar de wc gaan eruit getrokken en daarom moesten deze opnieuw gezet worden.. toen de verloskundige wilde voelen hoeveel ontsluiting ik al had sprongen bij een harde buik mijn vliezen en bleek onze kleine manneke in het vruchtwater gepoept te hebben.. dus in een rap tempo naar de voorbereidingskamer van de verlosafdeling en aan de opwekkers.. nou dat was echt heftig.. ik had me op het ergste voorbereid maar daar kwam dit nog niet dichtbij in de buurt.. dit was echt vele malen erger.. pfff... de ene wee na de andere en geen tijd om het op te vangen! gelukkig was mijn man echt mijn steun en toeverlaat.. hij heeft me er echt doorheen gesleept..
toen ik eindelijk 10 cm ontsluiting had mocht ik nog niet gaan persen omdat meneertje nog niet genoeg was ingedaald en daarom dus nog een uur door moeten zuchten terwijl ik eigenlijk van het hele gebeuren af wilde.. toen ik eenmaal mocht gaan persen was hij er ook zo!
ben er nog helemaal van ondersteboven, maar het is echt mooi!