Hoi,
Ik herken het ook.
Nadat ik een miskraam had gekregen had ik veel verdriet. Op een gegeven moment wilde ik het toch weer proberen. Mijn vriend deed toen een beetje moeilijk, omdat hij dacht dat het een vervanging zou zijn. Zo voelde ik dat niet, maar hij wilde dat niet geloven. Dat was best een moeilijke periode. Juist in die periode kwam mijn schoonzus met het goede nieuws dat ze zwanger was. Ik wilde op dat moment niets liever dan dat zij ook een miskraam zou krijgen. Ik weet het, behoorlijk gestoord van me om dat te willen, maar ja ik was zelf erg labiel en depri, omdat ik ook graag wilde, maar mijn vriend hield het voor "mijn bestwil" tegen.
Gelukkig was ik 4 maanden later ook zwanger en groeien ze samen op. Dat is echt geweldig!!!
Nu ziet het ernaar uit dat ik de eerste zal zijn met de tweede. Niet dat ik dat nu nog zo belangrijk vindt, maar alleen maar om te zeggen dat het eigenlijk niet uitmaakt wie er het eerste is, maar dat het erom gaat dà t je een kind zal krijgen.
Liefs Paula