kan iemand het mij uitleggen??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal...

Zo de eerste tranen zijn gedroogd en nu maar verder...
ben gisteren bij de gyn geweest en die wist nog niet zeker of ik gecurateerd moest worden! dat hangt vandaag af van bloedverlies en of ik nog krampen heb!
mocht alleen nog druppels verliezen en geen krampen meer hebben en ik verlies nog meer dan druppels en heb nog steeds krampen... dus?????

nu heb ik wel een paar vragen!
wat is beter...... wel doen of niet doen! ikben een grens geval..
en hoe lang ben je uit de running dan... dwz hoeveel last heb je ervan en doet het pijn erna..... wanneer mag je weer lekker gewoon vrijen.. niet om zwanger te worden..

kan iemand mij vertellen en alles uitleggen!
zie er namelijk mega tegen op...
helpppp

zit me nu trouwens me nu de hele tijd af te vragen waarom het bij mij nu mis is gegaan..en wat ik er tegen had kunnen doen..
of het met mijn werk te maken had.. (ben stewardess en kwam net terug van een vlucht...)
op die vlucht zat een andere collega en die zat te wachten op een miskraam en was 10 weken zwanger.. heb het idee dat het besmettelijk is..
ik baal......... mega

kussssssssssssssssssssss
 
Hooo annemieke niet zo snel meid!!!!
je gaat nu door rouw proces heen.
Ik ben zoals je weet gisteren gecurateerd. ik was 9 weken zwanger maar ik vloeide al 3 weken. Vruchtje was dus piep en piep klein.
er zijn verschillende indicaties voor currettage. Meer dan 2 weken bloedverlies is er 1 van. Mijn vorige zwangerschap eindigde ook in curretage na 13 weken.
deze partus/miskraam werd opgewekt met medicijnen. dat doen ze vaak eerst. in dit geval was het niet goed gegaan omdat stukje van de placenta was blijven zitten. dus alsnog gecurateerd (dus spoed is een andere indicatie)

de ingreep van gisteren is zeer goed verlopen. ik vloei nu al bijna niet meer en ik voel me bijna beter dan de afgelopen 3 weken. Het prettige van een curetage is dat je er vanaf bent. ik vond het bijna onmenselijk om maar te blijven wachten totdat het vanzelf komt.

dus mijn tip is: wacht niet langer dan dat je zelf psychisch aan kan. het ligt er ook aan hoe lang je al zwanger bent. een vruchtje van 6 weken herkan je bijna niet, een foetus van 13 weken is helemaal af en kan enorme schok zijn als je die verliest.
 
als je meer wil weten moet je je vragen maar op het forum zetten ik kijk een paar keer per dag nu ik thuis zit!!

sex mag trouwens weer na ongeveer een week als je paar dagen niet meer vloeit.
sterkte!
 
hoi carolientje,

Ik ben gisteren bij de gyn geweest en het meeste is eruit! had 8mm verdikking..??? (geen idee wat dat betekend)
hij zei tegen mij dat ik binnen 48u moet stoppen met vloeien en geen krampen meer!
dus morgen mag ik geen krampen meer hebben! en alleen nog maar een beetje (druppels) verliezen..
nu als ik nu kijk zijn het meer dan druppels en heb nog steeds krampen..
kijk als het niet hoefd PRIMA!!!!!!!!!! graag zelfs... en als het over een aantal dagen kan ook goed!! het is niet dat ik vind dat het er nu meteen uit moet!

heb gewoon vragen hoe zo iets werkt en wat ik daarna wel en niet mag..

hoe gaat het trouwens met jou??
je schrijft dat het beter gaat..   vind het super klote voor je!
Ik was trouwens 7weken!
mijn moeder heeft7 miskramen gehad en ik ben dus heel bang dat ik haar achterna ga! ben daarbij al bijna 35jr.. niet echt blij dus met deze actie..(bedoel mijn eerste zwangerschap die eindigd in een miskraam :-(( snik snik)
heb jij al kinderen? wat zijn jullie toekomst plannen??
ik wil liefst gelijk verder maar mijn vriend wil paar maanden wachten, nu moet ik wel stiekem zeggen dat ik hem wel verstandig vind in deze maar mijn gevoel zegt neeee..

vind het allemaal klote!
ik zit ook thuis in de ziekte wed.. ben normaal stewardess en wil gewoon ff niet weg! wil lekker bij vriendje thuis zijn en knuffelen!
waar woon jij? ikke dorpje naast nijmegen
kussssssssssssssssssss
 
Hoi,

Joh, wat ontzettend sneu voor jullie. Ik heb mijn eerste kindje ook verloren met 7 weken, hoewel ik al wel 14 weken zwanger was. Heb dus  7 weken met een dood kindje in mijn buik gelopen. Ik heb het laten weghalen, ook omdat ik het idee niet kon verdragen dat mijn kindje al zo lang niet meer leefde, en dat we dat niet gemerkt hadden.

Inmiddels (6.5 jaar later) zijn we 5 miskramen en 4 gezonde kindjes verder. Ik ben nu de trotse mama van 4 kinderen, maar ook de verdrietige moeder die er 5 is verloren. Hoewel het lijkt of ik geen tijd heb gehad om te rouwen is dat niet echt waar. Achteraf zijn we erachter waarom we 5 miskramen gehad hebben, en zijn onze vermoedens grotendeels bevestigd. We kunnen geen gezonde jongetjes krijgen. We hebben nu 3 meiden en 1 jongetje met een (klein) hartprobleem. Maar goed, we zijn gezegend....

Je vraagt je af: waarom bij jou? Mijn gyn zei bij mijn eerste dat 1 op de tien vrouwen een miskraam krijgt, alleen dat het vaak ongemerkt is. Het wordt niet eens als apart gezien hier in almere, je wordt behandeld en heen gezonden. Iets waar ik veel moeite mee had.

Ik zou zeggen, neem nog even goed afscheid, nu je nog krampen hebt. Huil nog een keer, ga lekker tegen je partner aan liggen, en praat erover. Ik vond het altijd heel belangrijk om voor het vloeien en voor de krampen stopte goed afscheid te nemen omdat er straks niets meer over is. Het leven gaat verder, zorg dat je het goed afsluit en neem je rust....

Heel veel liefs en sterkte
lin
 
Hoi Annemieke,
ik zou zeggen doe het rustig aan. makkelijk gezegd he~!
een miskraam verwerken kost tijd, dus die moet je nemen. Het lijkt zo een suf oudbollig advies maar ik heb gemerkt dat het echt waar is. Ik heb er nu 3 gehad, alle drie compleet anders, er is geen wet voor. Ik heb wel een gezonde dochter van bijna 2! Dat is een feest en een voorrecht, dat besef ik me heel goed.
Ik dacht dat het super ging wnat ik vloeide gisteren nauwelijks, helaas vandaag weer net alsof ik ongesteld ben. Dan ga je je weer afvragen hoe dat nu weer kan!

tip: als je vandaag nog krampen hebt en vloeit zou ik gewoon weer het ziekenhuis bellen. op vrijdag  middag laten ze je  nl vaak toch nog even langskomen voor het weekend. dus dat kan misschien een onzeker gevoel wegnemen.succes.
ik woon overigens vlakbij Utrecht en onderbehandeling in het UMC/WKZ en daar ben ik altijd top geholpen.
x
 
Hoi,

ik ben van mening dat iedereen een miskraam op haar eigen manier moet verwerken, maar.... ja er komt een maar.
Soms heb ik het idee dat heel veel mensen vinden dat je maar moet zwelgen in verdriet. Je moet maar blijven kniezen en kniezen, en dat is volgens mij niet de juiste manier, dat is het voor mij in ieder geval nooit geweest.

Mijn eerste miskraam, ik was bijna 13 weken zwanger en via een echo bleek dat ons kidnje was overleden. 11 weken was het geworden. Tranen met tuiten heb ik gehuild, die eerste dagen. Wel ben ik gewoon aan het werk gegaan, het is niet eens in me opgekomen dat ik er voor thuis kon blijven. Toen het afkwam verloor ik veel bloed en moest ik een nachtje in het ziekenhuis in de gaten gehouden worden. Eén dag ben ik daar nog gebleven en de dag erna was ik weer aan het werk. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dat ook anders had gekund.

Drie maanden later werd ik weer zwanger, een prachtige meid volgde, en daarna 16 maanden na de geboorte van mijn oudste wederom een prachtige meid.  Over de miskraam heb ik na de geboorte van mijn eerste niet meer nagedacht. Het hoorde er gewoon bij.

Toen mijn ex vertrok bleek ik zwanger, na 8 weken ging dat mis. Ik was druk met andere dingen die mijn energie kosten. En heb er zelfs niet over nagedacht dat ik zwanger was geweest.

Begin dit jaar testte ik weer positief. Eind april bleek na ruim 17 weken dat ons kindje was overleden. Dit was echt een kindje. Een kindje met oortjes, een tongetje, armpjes en beentjes.    Een kindje helemaal compleet. Een kindje wat ik even heb vatsgehouden en wat een vertedering bij mij losmaakte.

Bij de pakken ben ik niet gaan neerzitten, ik heb verdriet gehad, en verdiet voel ik nog steeds wel, maar nu geniet ik van dat moois wat wederom in mijn buik groeit, ik ben nu 18 weken zwanger. De angstigste weken zijn voorbij. (Alhoewel je nooit garanties hebt)

Maar wat me het meest is opgevallen, dat mensen maar zeiden neem je tijd, blijf toch thuis, ga niet werken, men vond dat ik op de bank moest blijven zitten, huilend met dikke trui en dikke sokken. Voor mij werkt het niet, misschien voor andere vrouwen wel, maar ik kijk vooruit en weet dat er nog zoveel moois is voor mij, dat er nog een kindje op mij wacht.

Ik heb bij de eerste twee miskramen niet getreurd om een kindje, bij de eerste miskraam was ik bang, ik was bang om nooit een gezond kind op de wereld te zetten, nooit zo'n wonder in mijn armen te houden. Maar het voelde niet als het verlies van twee kindjes. Bij de laatste miskraam (of vroeggeboorte zoals men ook wel zegt) ligt het anders daar heb ik echt een kindje gezien, een kindje wat volgens de onderzoeken niets mankeerde.

Nogmaals ieder verwerkt zijn eigen verdriet op haar manier, maar laat je niet in de put duwen als je daar niet in zit.

Sterkte

Miep

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan