kan ik wel bevallen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Inmiddels ben ik al bijna 8 weken de trotse moeder van een wolk van een zoon. Met hem gaat alles perfect, eigenlijk al vanaf het moment dat ik zwanger was. Tijdens de zwangerschap heb ik, afgezien van alle kleine kwaaltjes, eigenlijk niets te klagen gehad. Met het kindje is steeds alles perfect verlopen en het zag ernaar uit dat ik volgens het boekje onder begeleiding van de verloskundige thuis zou gaan bevallen.
Het werd even anders. Na 39 weken ben ik in het ziekenhuis opgenomen met gebroken vliezen en een beginnende zwangerschapsvergiftiging (ik bleek overigens geen zwangerschapsvergiftiging te hebben...). Na twee dagen afwachten is de bevalling ingeleid. Na 9 uur ploeteren, hele heftige weeen en een waanzinnig hoge dosis oxytocine had ik nog maar 5 centimeter ontsluiting...! En dan te bedenken dat ik die ochtend ben begonnen met 3 centimeter. Om zeven uur s avonds werd er besloten een keizersnede uit te voeren en is mijn zoon geboren.

Natuurlijk ben ik dolgelukkig met die kleine man, maar er is toch iets wat blijft knagen: ik had de bevalling heel graag zelf willen doen. Maar nu dat niet is gelukt vraag ik me af of ik ooit wel natuurlijk zal kunnen bevallen. Mijn moeder heeft namelijk bij allebei haar zwangerschappen dezelfde ervaring: wel weeen, wel willen bevallen, maar gewoon niet kunnen omdat de ontsluiting stokt rond de vijf centimeter.

Wie heeft hetzelfde meegemaakt? Is er iemand die weet wat het probleem bij mij is?
 
gefeliciteerd met je zoon!
mijn zoon is 3 jaar geleden ter wereld gekomen via een keizersnede. Mijn bevalling was ongelooflijk zwaar en na enkele pogingen met de vacuumpomp besloot men in te grijpen. toen ik mijn zoon zag begreep ik wel waarom het niet ging: zijn hoofd was 13 cm breed! dat gaf mij troost want daardoor kon ik tegen mezelf zeggen dat ik niet gefaald had. Toch bleef dat gevoel lange tijd; en ik kan je er dit over zeggen: accepteer het! accepteer niet alleen de keizersnee, maar accepteer vooral het gevoel dat je erover hebt. Voel gewoon wat je voelt, zonder er bij na te denken. Sluit je ogen en sta stil bij het gevoel van falen en accepteer het, en de pijn verdwijnt.
 
Twee jaar geleden is onze dochter na lang 'ploeteren'met een keizersnee geboren. Ook ik was wat teleurgesteld, maar zag in dat het echt niet anders kon. Bovendien is zij zo toch gezond ter wereld gekoemen. Bij mij was de reden dat ze in aangezichtsligging (AAA) lag; een niet onmogelijke, maar zeker niet ideale positie.
Ik heb erg veel aan het gesprek met de gynaecoloog (6 weken na de geboorte op nacontrole) gehad. Hij heeft precies uitgelegd wat er aan de hand was en waarom alles zo is gegaan. Ik heb alle vragen kunnen stellen die ik nog had, o.a. ook jouw vraag 'kan ik wel bevallen?" Pas toen kon ik het een plaatsje geven.
 
Gefeliciteerd met jouw mooie zoon!
Jouw verhaal had dat van mij kunnen zijn. Ik kwam na 12 uren ploeteren (ook ingeleid na gebroken vliezen) niet verder dan 3 cm. Terwijl ik in het ziekenhuis kwam met 2 cm. Om half 11 's avonds is er besloten een keizersnee uit te voeren. Ik ben een aantal weken depri geweest over mijn "Bevalling". Daarbij kwam dat ik 3 liter bloed had verloren tijdens de keizersnee en ze hadden mijn dochter in haar wang gesneden. Al met al geen bevalling volgens Beatrijs smulders. Maar ik heb het nu een plekje gegeven. Geen ontsluiting krijgen is een risico van het inleiden, soms is je lijf nog niet klaar voor de bevalling. Gewoon domme pech volgens de verloskundige.

Groetjes Corine
 
Volgens mij is dit een forum voor mensen die een verlies hebben mee gemaakt het is natuurlijk erg vervelend voor je maar ik vind het een beetje ongepast naar die andere dames toe die zich juist op een kindje verheugen maar die een en al ellende mee moeten maken misschien een idee om nar forum baby?bevallen tegaan daar heb je heel veel vrouwen met dezelfde ervaring tja maar toch gefeliciteerd hoor met je zoon en geniet der maar lekker van gr katinka
 
Misschien ongepast op dit forum, maar ik wou toch even reageren, op jullie allemaal eigenlijk. Dit kan mij af en toe zo boos maken! Hoezo niet zelf gedaan!!! Waar meet je dat aan? De hoeveelheid pijn...nou die heb je genoeg met een keizersnee. Het afzien van het baren? Het persen? Het weet ik veel wat...
Ik heb 3 kinders en alle drie met een keizersnee. De eerste 2 niet gepland de derde als resultaat daarvan wel gepland. Ik heb ze 9 maanden bij me gehad en IK heb ze op de wereld gezet. Met behulp van de gynaecoloog. Net als bij een thuisbevalling met behulp van de verloskundige. Ik denk dat je bij een keizersnee net zoveel ontberingen voor de komst van je kindje hebt overgehad als bij een andere bevalling.
JIJ hebt er alles aan gedaan om het gezond te laten geboren worden en dat is je enigste "plicht", hoe dat dan gebeurt who cares! Sorry voor mijn felle reactie maar zolas ik al zei het maakt me soms boos, want falen... nee dat heb ik niet gedaan en jullie net zo min!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan