Hi lieve allemaal,
Ik moet even mijn hart luchten en misschien sta ik hier niet alleen in.
Ik ben momenteel 10 weken zwanger van ons eerste kindje. Vanaf dat ik erachter kwam dat ik zwanger was duurde het een poosje voordat het besef er was. Er ging van alles door mn hoofd wat er allemaal moest gebeuren, aangeschaft moest worden en wat er allemaal zou veranderen. Nu dat een beetje is geland merk ik dat ik sinds de afgelopen week gewoon niet meer kan genieten als een paar weken terug. Ik voel me somber en het boeit me allemaal niets. Even een voorbeeld: aantal weken terug als ik dan in de app las dat het hartje die week zou gaan kloppen, vond ik dat helemaal bijzonder en geweldig dat dat gewoon ik mij groeide. En nu als ik dan lees dat de organen af zijn en er zelfs al knieën en enkels vormen denk ik, ja oke zal wel. En voor mijn gevoel voelt dat fout. Ik zou toch juist moeten genieten nu? Ook ben ik totaal niet bezig met spullen kopen en naar leuke schattige kleertjes kijken. En dan word er om me heen verbaasd gezegd: oh heb je nog helemaal niks gekocht? En dan ga ik nadenken is dat zo raar dan?
Ik weet het even allemaal niet meer, vandaar dit verhaal. En misschien zijn er meer mama’s of mama’s in spe die dit herkennen.
Liefs
Ik moet even mijn hart luchten en misschien sta ik hier niet alleen in.
Ik ben momenteel 10 weken zwanger van ons eerste kindje. Vanaf dat ik erachter kwam dat ik zwanger was duurde het een poosje voordat het besef er was. Er ging van alles door mn hoofd wat er allemaal moest gebeuren, aangeschaft moest worden en wat er allemaal zou veranderen. Nu dat een beetje is geland merk ik dat ik sinds de afgelopen week gewoon niet meer kan genieten als een paar weken terug. Ik voel me somber en het boeit me allemaal niets. Even een voorbeeld: aantal weken terug als ik dan in de app las dat het hartje die week zou gaan kloppen, vond ik dat helemaal bijzonder en geweldig dat dat gewoon ik mij groeide. En nu als ik dan lees dat de organen af zijn en er zelfs al knieën en enkels vormen denk ik, ja oke zal wel. En voor mijn gevoel voelt dat fout. Ik zou toch juist moeten genieten nu? Ook ben ik totaal niet bezig met spullen kopen en naar leuke schattige kleertjes kijken. En dan word er om me heen verbaasd gezegd: oh heb je nog helemaal niks gekocht? En dan ga ik nadenken is dat zo raar dan?
Ik weet het even allemaal niet meer, vandaar dit verhaal. En misschien zijn er meer mama’s of mama’s in spe die dit herkennen.
Liefs