kan me bevalling niet vergeten

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi allemaal

ik heb iets raar maar denk er echt iederen avond aan
maar niemand wilt met me erover praten klinkt mischien een beetje raar maar zal het even kort uitleggen


jayla moest gehaald worden omdat ik op was (geen goede zwangerschap gehad veel drama)
en omdat er weingig beweing meer in zat ze had er duidelijk geen zin meer in
dus toen ik op controle was bij de gyn en ik lag aan de ctg   lag er net tien minuten aan en toen kwam de gyn binnen van bel je man maar je word vandaag moeder
we gaan je over een uur inleiden
oke
zo gezecht zo gedaan

werd ingelied en binnen ander half uur lag jayla op mijn buik
het ging heel snel en ik was zo in paniek tijdens me bevalling het overviel me gewoon dat ik niet hoe raar het ook klinkt heb kunnen genieten van me bavalling
na me bevalling kreeg ik jayla mischien 5 minuten te zien en toen werd ze meegenoemen door de kinderarts ze woog maar 2310 gr
ondertussen kreeg ik een bloeding van hier tot aan jejewelzijnde
bloed zat letterlijk op het planfond en me man de gyn en mijn man zijn ouste dochter zaten helemaal onder het bloed
ik weet er zelf nog maar heel weinig van
maat weer wel dat me man en yentl (dochter van mannetje) erg in paniek waren
ik ben uiteindelijk geopeerd en werd wakker op de ic daar heb ik twee dagen gelegen
in die tijd heb ik jayla niet gezien want die lag ook op neonatologie
moet wel zeggen dat een dag na me bevalling de gyn langs kwam met een maatschappelijk werkster om met me te praten maar toen was ik nog zo versufd dat ik toen niet de vragen heb gesteld die ik nu graag wil weten
me mannetje kan er heel moeilijk over praten als ik wat vraag geeft hij wel antwoord
maar je merkt duidelijk dat hij het eigelijk niet wilt
yentl is er zo van geschrokken
die gilt dat ze nooit geen kinderen meer wilt en heeft de eerste dagen na me bevalling ook regelmatig last ervan gehad

maar ik wil zograag nog dingen weten
me gyn durf ik het niet meer te vragen we zijn nu 5 maanden veder en ben bang dat ze me als een nummertje zit n het niet meer weet

maar op een of andere manier kan ik het gewoon niet los laten

sorry voor het lange verhaal maar moest het effe kwijt

groetjes mariella
 
Hoi Mariëlla,

Wat ontzettend vervelend, zeg! Ik kan me voorstellen dat dat voor jou en ook voor je man en zijn dochter een ontzettend vervelende en traumatische ervaring moet zijn geweest. Maar dan is het juíst heel belangrijk om erover te praten, volgens mij.

Ik zou toch je gyn bellen, hoor. Mijn vk heeft alles bijgehouden (zag ik) en ik neem aan dat dat wordt ingevoerd in de computer en dat ze het zich dan wel weer voor de geest kan halen. Misschien jouw gyn ook wel? En zo niet: een bevalling waarbij alles onder het bloed zit, vergeet je niet snel, volgens mij... Gewoon bellen, nee heb je, ja kun je krijgen!

En ik weet niet hoe oud Yentl is, maar misschien wil de gyn of een vk ook eens met haar praten en haar uitleggen dat de meeste bevallingen niet zo gaan? Dat het niet normaal is, dat dat gebeurd?

Ik wens je heel veel sterkte! Laat je even weten wat je verder gaat doen?

Liefs,

Eveline
 
Het is heel natuurlijk dat je je bevalling niet kan vergeten. Mijn moeder en schoonmoeder kunnen me allebei nog van moment tot moment vertellen wat er gebeurt is bij hun bevallingen. Als je bevalling zo traumatisch is als die van jou en je nog in paniek geraakt bent, veel bloed verloren hebt, geopereerd bent en je kind twee dagen niet gezien hebt, lijkt het me logisch dat je nog met vragen zit. Je kan altijd je gyn vragen stellen over je bevalling als je daar nog heen moet, is niet raar, hoor. Verder kan je je huisarts vragen wat er nou precies gebeurt is. Mijn vk en man hebben me een paar dagen na mijn bevalling ook die dingen vereld die ik vergeten was omdat het heel belangrijk was voor mijzelf en de vk vond het ook heel belangrijk dat ik alles wist. Ik ben zelf namelijk ook goed ziek geweest na mijn bevalling (die overigens probleemloos was) en kon me daardoor bepaalde zaken ook niet herinneren. Succes ermee.

Groetjes Ilona
 
hoi

ik snap helemaal wat je bedoeld,
ook wat je zegt ik wil er graag over praten, maar niemand wil dat nu meer
en snappen dat niet,
ik denk ook elke dag nog aan de zwangerschap, mn opname met 33 weken , lag toen een week aan de weenremmers, ook mn opname met 18 weken, had toen bloedverlies,
ook mn mega snelle bevalling, alles blijft maar in mn hoofd zitten
zo gek vind ik het dus niet, en je bent dus niet de enigste,
als je die vragen hebt, zal ik ze toch nog even aan de gyn vragen, nu is het pas 5 mnd geleden, maar straks is het een jaar en weten hun het ook niet meer
gewoon doen!

groetjes riana
 
Ik weet ook alles nog prcies, maar ik heb geen naar verhaal

Als ik jou was zou ik echt contact op nemen met het ziekenhuis hoor, lijkt me heel belangrijk dat je dit gaat verwerken, weet niet of je in de toekomst nog meer kids wilt, maar deze bevalling blijft je anders achtervolgen hoor...

groetjes Yvonne
 
Ach lieve schat toch.... wat heb jij een rottige bevalling en nasleep gehad. Ik snap dat je hier nog erg mee bezig bent. Zou echt contact opnemen met de gyn. Die weet het vast nog wel, want die zal dit ook echt niet elke dag meemaken.
In elk geval veel sterkte. En schrijf het hier maar lekker van je af hoor. Als je wilt elke dag.
Groetjes Veerle
 
Het meeste is al gezegd, maar ik wilde ook even zeggen dat ik ook vind dat je de gyn moet opbellen. Het is niet meer dan natuurlijk dat je nog veel vragen hebt, met zo'n dramatische en traumatische bevalling!!
Ik ben zelf arts en geloof me, dit maakt de gyn ook niet iedere dag mee, die zal het zich echt nog wel goed herinneren hoor! Het komt zowieso niet vaak voor dat een kraamvrouw op de IC terecht komt, dat vergeet de arts echt niet. En inderdaad, hij heeft er een heel dossier van, hiermee komen er voor de arts vaak ook dingen terug als hij/zij het gelezen heeft. Je bent zeker geen nummertje! Daar is je verhaal (helaas) te speciaal voor...

Heel veel sterkte en ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven.

Groetjes, Karin
 
hoi hoi,


Ook ik heb moeite met het vergeten van mijn bevalling. Ik praat erover als ik het wil en dan is het ook goed zo. Maar als je denkt dat je er hulp bij nodig hebt moet je dat doen anders loop je vast. Niet treuzelen en gewoon doen. Ik heb ook niet verteld dat ik bang was voor de bevalling en heb dus nu nog moeite moet het verwerken ervan. Had ik het verteld dan hadden ze me nooit weer naar huis gestuurd om vervolgens in alle spoed een ambulance te bellen want de baby kwam eraan!!!!!. En nog eens in paniek te raken. Dus mijn advies is praat erover en krop het niet op.


Groetjes rennie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan