kan me hier zo boos om maken!

[ANONYMOUS_USERNAME]

ik ben aankomende maandag 39 weken.
het kan dus ieder moment zover zijn maar omdat ik die streptokokkebacterie heb moet ik accuut naar het zh als ik iets voel.
ik moet namelijk minstens 6 uur voor de bevalling anti biotica via infuus krijgen zodat de baby en ik goed beschermd zijn. (de 3de dus zou nog weleens sneller kunnen gaan als de 2de waar ik 6 uurtjes over heb gedaan) de gevolgen van die strep.bact kunnen heel ernstig zijn voor het kindje.
(als hij die bact ook krijgt tijdnes de bevalling)
dus al met al een spannende tijd voor ons.

maar goed, iedereen weet dit in onze omgeving.
nu zou je zeggen dat mensen daar begrip voor hebben toch?
echt niet iedereen dus!
mijn schoonmoeder belt ons NOOIT, ook niet om te vragen hoe het ermee is. (dan heb je interesse he?)
en een vriend van ons zeurt de oren van onze kop of mijn man wil helpen met wat klusjes!!!!
aaah kom op zeg..... wat denken ze wel niet?
we hebben hier thuis een flinke verbouwing gehad de afgelopen maanden (is nog niet helemaal klaar maar wel zo goed als) en mijn man is blij dat ie een dagje rust heeft.
kunnen sommige dan echt niet even nadenken??????????
GRRRRR

sorry voor mijn gezeur hoor maar het lucht zo op om ff mn verhaal te doen

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Oh ik snap het helemaal hoor! Ik trek het ook niet meer als mensen een groot beroep op je doen in deze fase van de zwangerschap. Gewoon duidelijk nee zeggen en waarom niet! Dan ben je van het gezeur af.

En dat gebrek aan belangstelling, tsja, ik heb het ook bij sommige mensen. Dat je ineens denkt: goh, daar heb ik ook al lang niks meer van gehoord.... Maar misschien durft ze angstvallig niet meer te bellen, want stel dat...? Nou maak van je hart geen moordkuil en geef het gewoon aan! Of bel zelf en zeg: ja, ik dacht, ik heb al zo lang niets gehoord. Ik ga zelf maar eens bellen! Dat is ook wel duidelijk

Het worden nog een paar prachtige zonnige dagen, dus probeer er nog lekker van te genieten!

Ik merk zelf dat ik momenteel helemaal gek word van alles wat ik in mijn buik voel. Bij alles denk ik: oh, zou dit een voorteken zijn? Ik ben woensdag pas 37 weken dus het mag nog helemaal niet, maar ik heb sinds een week gewoon veel buikkramp, steken in mijn ... etc. Verder geen serieuze signalen. Heb mezelf vanmorgen dus maar eens ernstig toegesproken dat het nog wel bijna 6 weken kan duren en dat ik niet nu al moet gaan zitten 'wachten'.

En ik ben mijn 'to do' lijstje zat. Ik wil dat alles klaar is en eigenlijk het liefst dat iemand anders het voor me doet... Dan voel ik me zo'n verwend nest, ik heb alle tijd! Maar er simpelweg geen zin meer in...

Nu is mijn man lekker boodschappen aan het doen, heerlijk. Hoef ik een keer niet. Ik zie die toko tegenwoordig elke dag van binnen en daar ben ik ook zat van! Hahaha... Heb heb een goeie lijst meegegeven, kunnen we ff vooruit ;-)

Nou dit was mijn gezeur voor vandaag, verder ga ik lekker van het mooie weer genieten, daar verplicht ik mezelf gewoon toe!

Liefs

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Jeetje Marijke, best spannend lijkt mij ivm de bacterie! Ik kan me voorstellen dat je nu best een beetje extra medeleven uit je omgeving kan gebruiken. Jammer als dit uitblijft.
Kies voor jezelf en je gezinnetje hoor! Laat ze allemaal maar even barsten. Jullie zijn nu belangrijk!

Ik herken het wel een beetje. Mijn hele lichaam is beurs, dus ik vind het niet meer prettig om nog ergens naartoe te gaan om gezellig een avondje te beppen met anderen.
Bel ik mijn moeder gisteren even. Ik klagen over de enorme pijn die ik heb, zegt ze aan het eind doodleuk: nou, je komt nog maar een keer langs dit weekend... Uhmmm.. Ik moest oppassen om niet te ontploffen. Fijn hoor zulk inlevingsvermogen. Ik vind dus eigenlijk dat zij naar MIJ toe moet komen, maar dat inzicht heeft ze schijnbaar niet.
En alle reacties van anderen, net of ik straks even een baby bij de babywinkel ga halen ofzo. Het stelt toch allemaal niks voor wat je meemaakt aan het eind van de zwangerschap?!
Grrr... ik word weer bijna boos als ik er aan denk. Ik kom er langzamerhand wel achter hoe sociaal ik me altijd opstel. Nu ik even geen puf heb om naar iemand toe te gaan of iemand te bellen, hoor je van hen ook niks. Beetje jammer, maar ik kan hier wel mijn lering uit trekken voor de toekomst!

Zo, ook van mijn kant een hele klaagzang, maar hier mag het tenminste ;-)

Sterkte voor jullie!!