Door alle stress en zorgen die er momenteel op me af komen, kan ik niet echt genieten van mijn zwangerschap. Ben depresief, zie alles somber in, ben doodmoe en lig de zodra de kids naar school zijn te slapen. Als de kids naar bed gaan ga ik ook naar bed en slaap tot te volgende ochtend als ze er weer uitmoeten. Vind het zelf heel erg, dat ik het kindje mischien het gevoel geeft dat ze niet welkom is. Dat is ze zeker wel, maar geniet er een stuk minder van dan wat ik bij de andere deed. Vind het heerlijk om mijn hand op mijn buik te leggen als ik haar voel schoppen, maar tegen haar praten en voor haar zingen wat ik met de andere wel deed vergeet ik vaak. Daar voel ik me dan weer schuldig over. Weet gewoon met alles ff geen raad.