Kan niet stoppen met huilen

G

Gebruiker10410457

Hallo allemaal,

Ik ben er 3 dagen geleden achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben, vandaag 5 weken.
Het rare is, onbewust heb ik meteen geweten dat het raak was. Ik heb de innesteling gevoeld en allerlei kleine veranderingen aan mijn lichaam. En ik was er erg blij mee onbewust. Rationeel zei ik tegen mezelf dat ik niet zo raar moest doen en me niet van alles moest inbeelden. Anyway, 3 dagen geleden toch maar voor de zekerheid een test gedaan toen ik net aankwam in mijn eentje in Frankrijk. En toen werd het reeël en sindsdien is alle blijdschap weg en kan ik dus niet meer stoppen met huilen. Mijn vriend appte me dat het allemaal nooit zo gewild was en een misverstand. Hij heeft me niet 1 x gebeld sinds hij het weet en niet 1 seconde overwogen om het te houden. Sinds gisteren middag heb ik helemaal niets meer gehoord. Ik kan gewoon niet geloven dat hij mij zo in de steek laat. Ik ben helemaal overweldigd en bang en voel me heel kwetsbaar. Ik zou vooral heel graag stoppen met huilen. Hebben jullie tips?

Alast bedankt!
 
Bezoek een verloskundige voor objectief overleg.
Zoek een vertrouwd iemand om mee te praten. 
Je emoties mogen erzijn. Het is best een schik.
Heb je hierover alleen via de app gesproken met je vriend? Nogal een onpersoonlijke methode voor zulk ingrijpend nieuws.
 
Misschien in je huidige situatie beter om niet alleen in een vreemd land te verblijven, maar naar huis of familie ofzo te gaan.
 
 
Nee, ik heb hem meteen in shock gebeld die avond toen ik erachter kwam. Hij wist niet wat te zeggen, behalve dat ik nog een keer moest testen de volgende ochtend en rustig moest blijven. Hij kon het niet geloven. Ik heb toen wel duidelijk gemaakt dat ik niet denk dat de test het zomaar fout heeft. De volgende ochtend heb ik hem een foto gestuurd van de 2de test want ik had nogal haast. En sindsdien heeft hij alleen maar geappt, o.a. dat hij overdonderd is, of ik geen abortuspil kon nemen hier in Frankrijk en dingen als je wil het toch niet houden? Ik zei dat ik dat niet via berichtjes ging bespreken. Maar hij heeft daarna niks meer laten horen.  Ik wil nu niet naar huis, ik heb een treinrit van 20 uur gemaakt om hier te komen en ik heb jaren uitgekeken na de 3 weekse yoga cursus die ik hier aan het doen ben. En ik heb het gevoel dat ik in een nog dieper gat val als ik nu naar huis ga :-( Ik wil hem ook niet zien, ik ben zo enorm teleurgesteld.
Mijn Frans is helaas niet goed genoeg om hier naar een verloskundige te gaan...  
 
Wat ontzettend vervelend voor je!
Gebruik die drie weken dan vooral om duidelijk te krijgen wat je zelf wilt, en belangrijk vindt.
Kan best zijn dat je vriends reactie meer de onverwachte situatie geldt, en dat hij na nog wat nadenken bijdraait. ?Maar misschien ook niet.
Klinkt wellicht tegenstrijdig, maar probeer het ook gewoon van je af te zetten, Frankrijk is een mooi land!
 
Lieve vrouw wat een nare situatie zo, het is misschien fijn om met iemand hierover te praten www.kiesleven.nl zijn hele lieve mensen die met je willen praten en kijken naar evt oplossing zijn 24/7 beschikbaar tel: 0683596433 
je mag mij ook altijd mailen: dirkjeelzinga@hotmail.com 
 
Neem geen overhaaste beslissing zoals de abortuspil , laat je niet onder druk zetten. Jullie zijn allebei enorm geschrokken en misschien heeft je vriend even de tijd nodig dit te verwerken. ?
 
Bedankt voor jullie lieve en begripvolle reacties. Hij is normaal gesproken wel lief. Misschien heb ik in mijn paniek en emoties ook wel iets gezegd wat hem nu dwarszit maar dan vind ik het alsnog lastig om te begrijpen dat hij niet alsnog wil weten hoe het gaat of wil praten over wat nu te doen. 
Ik voel overigens vandaag en gisteren een stuk minder, eigenlijk niet echt misselijk meer en hiervoor had ik steeds een soort lichte menstruatiepijn maar dat is nu ook over. Ik heb weleens gelezen dat de symptomen in het begin wisselend zijn. Hebben jullie daar ervaring mee? Ergens denk ik dat het het beste zou zijn als mij de keuze uit handen wordt genomen en het niet goed zit. Maar aan de andere kant zou ik zo verdrietig zijn en maakt het me bang dat ik minder voel. Ik vind het allemaal zo verwarrend en doodeng.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan