Hoi mama's
Weet niet hoe ik moet beginnen en misschien vinden jullie me wel gek,maar 26 juni wordt mijn kleine jongen al 1 jaar!
Wel zul je zeggen dat is toch fantastisch,en dat is het aan de ene kant ook. Een jaar waarin jezelf en je kleine is gegroeit,je trots bent op de kleine omdat hij alweer wat kan en heeft geleerd. De eerste tandjes,de eerste woordjes, iemand die je"'mama'noemt en waar je dan zo trots op bent, ......maar het maakt me af en toe ook zo verdrietig. Alles ging zo snel. En telkens wanneer er kleertjes niet meer passen en ik ze opruim,word ik toch weer emotioneel. Terwijl ik juist iemand ben die nuchter in het leven staat. Maar het doet me iets.. Mijn kleine jongen wordt groot, straks is hij geen baby meer en is hij al een peuter..Het gaat zo snel en als ze je dat bij de geboorte zeggen:geniet er maar van want ze zijn zo groot. Toen dacht ik ja ja. Mar het is dus echt zo. Nu is de mijne overal al heel rap mee en dat baby achtige was er al snel af, maar toch... Ik mis het wel. ach denk je misschien,zit niet zo te zeuren en geniet of ga voor de tweede... maar ik geniet echt wel hoor elke dag weer van mn manneke en de tweede? tja daar moet je met zn tweeen voor zijn en aangezien man lief er nog niet uit is...Hmm dit moest ik gewoon ff kwijt dames...en misschien ben ik toch niet de enige die er toch wat moeite mee heeft?
Groetjes lola
ps: zal nu een leuk berichtje plaatsen over het vieren van zn eerste verjaardag
Weet niet hoe ik moet beginnen en misschien vinden jullie me wel gek,maar 26 juni wordt mijn kleine jongen al 1 jaar!
Wel zul je zeggen dat is toch fantastisch,en dat is het aan de ene kant ook. Een jaar waarin jezelf en je kleine is gegroeit,je trots bent op de kleine omdat hij alweer wat kan en heeft geleerd. De eerste tandjes,de eerste woordjes, iemand die je"'mama'noemt en waar je dan zo trots op bent, ......maar het maakt me af en toe ook zo verdrietig. Alles ging zo snel. En telkens wanneer er kleertjes niet meer passen en ik ze opruim,word ik toch weer emotioneel. Terwijl ik juist iemand ben die nuchter in het leven staat. Maar het doet me iets.. Mijn kleine jongen wordt groot, straks is hij geen baby meer en is hij al een peuter..Het gaat zo snel en als ze je dat bij de geboorte zeggen:geniet er maar van want ze zijn zo groot. Toen dacht ik ja ja. Mar het is dus echt zo. Nu is de mijne overal al heel rap mee en dat baby achtige was er al snel af, maar toch... Ik mis het wel. ach denk je misschien,zit niet zo te zeuren en geniet of ga voor de tweede... maar ik geniet echt wel hoor elke dag weer van mn manneke en de tweede? tja daar moet je met zn tweeen voor zijn en aangezien man lief er nog niet uit is...Hmm dit moest ik gewoon ff kwijt dames...en misschien ben ik toch niet de enige die er toch wat moeite mee heeft?
Groetjes lola
ps: zal nu een leuk berichtje plaatsen over het vieren van zn eerste verjaardag