Karakter

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo

Ik stel mijn vraag maar even onder deze kop, want als ik het bij ontwikkeling stel dan reageerd er iemand.
Het zit zo: ik heb een prachtige dochter van nu net 1 jaar, met zeer ondeugende trekjes en een zeeerrr eigen willetje.
Het punt is alleen dat ze heel erg driftig kan zijn als ze haar zin niet krijgt.
Ze is nu heel erg op ondekkings reis, met als gevolg dat ze overal aan zit.
Als ik haar waarschuw dan gaat ze huilen of wordt ze heel driftig.
Ook met eten doet ze dat als ze niet meer wil eten dan wordt ze driftig gaat ze met haar hoofd zitten schudden.
Wie herkent dit.
Ik vind het nl. nog erg moeilijk om ze overal voor te waarschuwen, ik heb dan het idee dat ze denkt dat ze helmaal niets mag.
Hoe gaan jullie hiermee om?

 
Hoi,

Heel herkenbaar. Mijn zoontje van ook net 1 jaar heeft ook een sterke eigen wil en kan erg driftig worden. Gaat op de grond liggen en met zijn vuistjes slaan. Ik vind het ook heel moeilijk om hiermee om te gaan en om dus consequent dingen te blijven weigeren. Toch probeer ik zo consequent mogelijk te zijn. Als hij dan begint te razen, laat ik hem maar (kost wel veel moeite). Na een paar minuten is het dan over en gaat hij lekker zitten spelen. Geen idee of dit de methode is; gewoon consequent "nee" zeggen en negeren als hij driftig wordt, maar een andere oplossing heb ik niet.
Groetjes, Misha
 
Hallo,

ik wil ook wel even reageren. ik heb ook een super dochter van net 1 jaar, maar oh zo een eigen willetje. En ik herken jullie verhaal uit duizenden.
S-avonds met het eten, is eigenlijk een ramp. Dan wil je haar eten geven, neemt een hapje en dan vlak daarna gaat ze met haar hoofdje "nee" (of dit zo bedoeld word weet ik niet) schudden en heel hard gillen. En vlak daarna huilen. En wil heel graag zelf mee eten, dus wij een lepeltje en zij. En als ze dan zo gaat gillen en zo, dan wordt het  lepeltje met eten en al overal naar toe gegooid. En we kunnen haar waarschuwen wat we willen, maar dat helpt toch niet. Dan is ze zo driftig dat ze zelfs haar danoontje niet wil.
Maar wij hebben dus ook geen idee wat we daar nou aan moeten doen. Als we haar dan uit haar stoel halen, zetten we een dvd van de Teletubbies op en dan begint ze best wel rustig te worden.
En ook proberen nee te blijven zeggen en soms het gaan negeren. Maar dat is best moeilijk.

Wij dachten altijd dat wij de enige waren die dit mee maakte, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.

Groetjes Yolanda en veel sterkte.
 
Dag Sillie,

Herkenbaar voor iedereen denk ik. Ik heb een zoontje van 2jr 9mnd en een dochtertje van 1,5jr en beiden hebben/hadden dit. Mijn dochtertje heeft dit nu een tijdje, als zij haar zin niet krijgt of plots tijdens het eten wat ze ook persé zelf wil doen. Ik laat haar gewoon even doen en ga van haar weg (deed ik bij mijn zoontje ook). Gebeurt dit tijdens het eten dan schuif ik haar stoel naar achteren of draai hem om en negeer haar. Daarna gaan we gewoon weer verder.  Op deze manier weten ze dat ze hier geen aandacht mee krijgen en gaat het vanzelf een keer over.
Sterkte en groetjes,
Efi
 
Iedereen loopt hier tegenaan. Peuterpubertijd noem ik het maar (rekbaar begrip).
Consequent volhouden is heel belangrijk, want als ze eenmaal door hebben dat woedeaanval of gillen helpt en aandacht oplevert stoppen ze er nog minder snel mee (als ik maar hard of lang  genoeg gil geeft mama wel toe). Gillen is bij ons gelijk aan zonder woorden/aandacht in halletje zetten. Daar mogen ze dan even uitrazen. Time out lijkt niet te werken in het begin, maar als je lang genoeg volhoudt en iedere keer hetzelfde reageert, krijgen ze het uiteindelijk wel door.
Maar je kan ook kiezen voor afleiden (als je je verstaanbaar kunt maken) dan kan je zeggen dat binnen gillen niet mag, maar buiten wel... zullen we even.... Dan buig je jouw nee om in een positief einde. Zo ook met andere dingen: Nee dat is van papa/mama, kijk hier mag je mee spelen, dit is van jou....
Wat ik niet vaak genoeg kan benadrukken is dat je de methode echt een hele tijd moet proberen, niet een weekje en dan weer wat anders, want dat werkt niet.

Met boodschappen doen (altijd goed voor een driftbui of gezeur) geef ik mijn kinderen een eigen lijstje met daarop een paar dingen (ze kunnen nog niet lezen, dus krabbel gewoon wat neer) en laat ze dus niet breekbare boodschappen voor je halen. Voelen ze zich heel belangrijk en vergeten die rottige autokarretjes.....

Met eten werkte bij ons het volgende: op het bord twee lepeltjes, met het ene mochten ze zelf proberen te eten en tijdens dat zij aan het spelen waren met hun eten (kan het niet anders benoemen de eerste tijd) kon ik ongemerkt er af en toe een hapje instoppen. Ze moeten het toch een keer leren en knoeien hoort daar nu eenmaal bij. Ze kunnen trouwens rond deze tijd met minder eten toe (eerste jaar het meeste nodig, daarna gaat groei langzamer en hebben ze ook wat minder nodig). Dus als je er een aantal happen in krijgt is dat vaak al voldoende. (Bij Action hebben ze van die plastic schortjes met mouwen eraan, dat scheelt weer een wasje)

Hopelijk hebben jullie er wat aan, mijn twee oudste meiden (6 en 3 jaar) hebben het hier goed op gedaan. De jongste van 7 weken komt nog aan de beurt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan