A
Anoniem
Guest
Dag allemaal,
De kerst komt weer dichterbij en de familie van mijn vriend viert dat met cadeaus. En nu zit ik daar een beetje mee. We krijgen al flink wat dingen voor de baby, die in april komt naar alle waarschijnlijkheid. Heel leuk en lief natuurlijk maar ik zie het alweer helemaal voor me. Ik ben de enige die zwanger is in de familie en terwijl iedereen lekkere luchtjes krijgt en leuk spul even lekker voor jezelf, zal ik het wel weer moeten doen met rompertjes, slabbetjes, knuffeltjes etc.
En misschien heb ik wel niet de juiste aanstaande moeder instelling, maar ik zou graag ook gewoon wat lekker voor mezelf willen krijgen. Nu mochten we op onze lootjes niet onze wensen schrijven dus ik ben een beetje overgeleverd aan (letterlijk) het lot. Ik had het er al met mijn vriend over en hij vreesde zelf ook al het ergste. En snapt me daarin helemaal.
Ik denk nietdat hij zich voor zichzelf echt zorgen hoeft te maken (Ze zijn een beetje ouderwets en eigenlijk vragen ze alles wat de baby betreft aan mij. Mijn mening is het belangrijkst voor hun heb ik het idee. Ook sneu voor hem want zijn mening weegt voor mij erg zwaar.)
Maar hoe maak ik nou op tactische wijze zo snel mogelijk duidelijk dat ik alle babytroep die ik nu verzameld heb prachtig vind maar ik graag voor mezelf een verwennerijtje krijg. Ik ben erg bang om gevoelens te kwetsen.
Groetjes,
Wietske
De kerst komt weer dichterbij en de familie van mijn vriend viert dat met cadeaus. En nu zit ik daar een beetje mee. We krijgen al flink wat dingen voor de baby, die in april komt naar alle waarschijnlijkheid. Heel leuk en lief natuurlijk maar ik zie het alweer helemaal voor me. Ik ben de enige die zwanger is in de familie en terwijl iedereen lekkere luchtjes krijgt en leuk spul even lekker voor jezelf, zal ik het wel weer moeten doen met rompertjes, slabbetjes, knuffeltjes etc.
En misschien heb ik wel niet de juiste aanstaande moeder instelling, maar ik zou graag ook gewoon wat lekker voor mezelf willen krijgen. Nu mochten we op onze lootjes niet onze wensen schrijven dus ik ben een beetje overgeleverd aan (letterlijk) het lot. Ik had het er al met mijn vriend over en hij vreesde zelf ook al het ergste. En snapt me daarin helemaal.
Ik denk nietdat hij zich voor zichzelf echt zorgen hoeft te maken (Ze zijn een beetje ouderwets en eigenlijk vragen ze alles wat de baby betreft aan mij. Mijn mening is het belangrijkst voor hun heb ik het idee. Ook sneu voor hem want zijn mening weegt voor mij erg zwaar.)
Maar hoe maak ik nou op tactische wijze zo snel mogelijk duidelijk dat ik alle babytroep die ik nu verzameld heb prachtig vind maar ik graag voor mezelf een verwennerijtje krijg. Ik ben erg bang om gevoelens te kwetsen.
Groetjes,
Wietske