Tsja, na zo'n 6 maanden, keken we naar ons zoontje en naar elkaar en hadden allebei tegelijk 'ik wil er nog eentje'. We wilden wachten tot 9 maanden na de bevalling met proberen ivm het advies dat ik kreeg na de keizersnede, maar met 8 maanden had ik na een gescheurd condoom en geen morning afterpil (ivm nog geen cyclus en borstvoeding) een positieve test in handen. Dat liep helaas mis - een miskraam met zoveel bloedverlies dat ik daar eerst van moest herstellen (voor mijn gevoel veel heftiger dan het herstel van de keizersnede, toen kon ik na een week alweer een stukje lopen, na de miskraam was ik toen blij als ik rechtop kon zitten voor een kwartier zonder sterretjes te zien) voordat we het weer konden gaan proberen. Toen mijn zoontje 13 maanden was had ik geen bloedarmoede meer en konden we het weer gaan proberen. Toen duurde het nog 6 maanden voor het lukte om weer zwanger te worden.
Ik heb altijd er snel voor willen gaan, mede omdat dat voor mij 'normaal' is (ik kom zelf uit een gezin met 4 kinderen in 4 jaar en een week tussen de oudste en jongste, zonder meerlingen, dus het maximale verschil tussen opeenvolgende kinderen was 18 maanden). Maar wel op een verantwoorde manier, dus ik had graag die 9 maanden afgewacht na de keizersnede en heb dus ook bewust gewacht tot ik geen bloedarmoede meer had voordat ik ging proberen opnieuw zwanger te worden. We hadden ook allebei zoiets van: zwaar wordt het toch wel, als we iets langer wachten hoeft dat niet per se beter te zijn, maar hoe eerder we ons gezin compleet hebben, hoe eerder ze allemaal zelfstandig genoeg zijn dat we ook weer wat meer tijd voor onszelf terug krijgen. Helaas heb je dan weinig te zeggen over hoe snel het ook daadwerkelijk lukt om zwanger te worden (en blijven).
</p>