kid from hell

A

ANONYMOUS_USERNAME

Pffff,ik word helemaal gek van mijn kind!
Sinds ik terug ben uit het ziekenhuis,doet hij niets anders dan blèèèèren!
Als ik uit het zicht ben,of papa,raakt hij helemaal overstuur.
Tussendoor speelt hij ook wel weer lief,maar dat duurt meestal niet al te lang.
Nu zit ik te denken,komt dat omdat ik in het zh heb gelegen en hij daar misschien nog behoorlijk van onder de indruk is,of is er een sprongetje rond de 18 maanden,of is mijn kind binnen een week veranderd van een engeltje naar een duiveltje???
Ik vind het nu zo moeilijk ook omdat ik hem niet mag/kan tillen,normaal gaan we altijd even dansen en gek doen op de arm maar dat kan nu ook niet...
Vertel mij,dat mijn kind geen monster is ...haha!
Groetjes Tanja
 
Hoi,

Je kind is geen monster, het is gewoon een reactie van zijn onzekerheid, mama die opeens niet beschikbaar was, papa die even iets anders aan zijn hoofd had. Hij is gewoon bang om jullie kwijt te raken, heel natuurlijk.
De oplossing, even doorbijten en vooral leuke dingen gaan doen. Samen kleuren of een boekje lezen en dan langzaam de afstand weer vergroten, eerst naar de wc, wel goed zeggen wat je gaat doen, en terug komen, daarna iets verder... het zal wel wat tijd gaan kosten, hij moet er gewoon weer vertrouwen in krijgen.

Makkelijk is het niet voor jullie, in ieder geval succes,

Nanda
 
Dat is ook zo,het is heel vervelend.
Ik kan me ook wel voorstellen dat hij zijn vertrouwen in zijn ´veilige thuishaven ´ een beetje kwijt is.
Maar goed,we moeten er even doorheen.
Hij huilt ook niet alleen als we uit het zicht zijn,ook zomaar,uit het niets een flinke huilbui.
Ik ben bang dat ik het op de gebeurtenissen van afgelopen week gooi,terwijl er iets anders aan de hand is,al lijkt hij iig niet ziek.
We wachten af,en veel knuffelen natuurlijk!
Groetjes Tanja.
 
Hoi Tanja,

Weet je wat misschien helpt, als hij weer zo tekeer gaat: als je je verplaatst in hem en bedenkt dat jij opeens 5 dagen weg was en een papa thuis die ook niet precies wist wat te doen (wel in de verzorging, maar met zijn hoofd zat hij vast ook bij jou)..... Die kindjes van ons pikken zóveel op: dit heeft hoogstwaarschijnlijk heel veel indruk op hem gemaakt.

Ik zou dan ook maar denken: geef 'm week extra veel aandacht, doe leuke dingen en praat veel tegen hem (leg uit wat je gaat doen). Volgens mij heb je over een weekje je mannetje weer terug.

Sterkte ermee en hou ons op de hoogte!
Liefs
Susan

ps Een (b)engeltje wordt echt niet opeens een kleine duivel, daar geloof ik nou eens helemaal niks van!
 
Hey Tanja!

Ik herken het hoor, helemaal zelfs! Ik heb met de KS 6 weken geleden, 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. In het ziekenhuis, niets aan de hand, thuis ondertussen niet, en bij opa en oma ondertussen ook niet.... Maar toen ik weer thuis was... Alleen maar papa, papa, papa! Thomas wilde ons continue allebei in de buurt hebben. Ook 's nachts dus: roepen om papa en gillen om mama als ze een flesje haalt beneden. Was voor ons ook even niet tof, hahaha!
De verklaring voor ons was simpel hoor. Inderdaad verplaatsen in Thomas deed wonderen. Papa was zijn enigste constante die dagen, en toen ging papa dus ook weer werken en dingen doen, en mama was net weg geweest dus die zekerheid van mama is er altijd was dus weggevallen! Wij hebben hem lekker veel gezonde aandacht gegeven, uitgelegd dat papa en mama er altijd zijn voor hem, maar dat mama naar het ziekenhuis moest voor Nina. Verder hebben wij niets aan de regels of gewoontes veranderd om alles maar weer zo snel mogelijk "normaal"te krijgen voor hem. Ik hoef pas in mei weer tegaan werken, maar we zijn nu al wel weer aan de voorbereiding begonnen hoor om alles zo soepel mogelijk te laten gaan straks zodat de veranderingen weer niet te groot gaan worden voor het manneke!
Gewoon even doorbijten, straks knuffelt ie je als noot tevoren, let maar op!

Kus, Marieke!
 
och meis, dat kan er ook nog wel bij na je zkh-avontuur...
ik sluit me helemaal aan bij al die andere meiden!!
ik hoop dat je mannetje heel snel de oude is, maar blijf wel rustig aan doen he!!

Liefs Jenneke
 
Met 18 maanden is er idd ook weer een sprongetje. Daar worden ze ook altijd wat onzeker van. Plus inderdaad het ziekenhuisverhaal, dus gaat het dubbelop.

Veel sterkte gewenst!

Ellen m v Julian
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan