Kind 4 Jaar misschien ADHD

[Gebruiker10352764]

Hallo allemaal,
Ik heb even een vraag over mijn zoontje van 4 jaar. Hij zit net een maand op school.
Thuis hebben we al een tijdje het idee dat hij ADHD heeft.
Hij is erg actief, kan zich niet concentreren. Zit erg met zichzelf in de knoop.
Nu hij op school zit merken we dat hij na school alles er uit gooit thuis. Alle prikkels die hij moet verwerken van school zijn hem soms gewoon te veel. Hij huilt dan veel. Driftbuien en hij kan dan helemaal niet meer met zijn broertje spelen hij is dan erg agressief tegen zijn broertje.

De juf zegt dat hij in de klas wel baldadig is. Als we hem naar school brengen doet hij heel druk met andere kinderen die dat niet heel fijn vinden. Hij doet net even te wild.

Iemand tips wat we hier mee kunnen doen?

 

[MoederMX]

Ik herken je verhaal enorm, ook al van het kdv. Mijn zoon is 6 en heeft nu officieel de diagnose adhd.

Wat ik nu eerst zou doen is hem even de tijd geven om te wennen. Deze periode is voor een kind lastig instromen omdat de klassen vaak al groot zijn en er veel oudste kleuters zijn die echt toe zijn aan groep 3. Het is de laatste weken vaak onrustiger en dat vraagt veel van jonge kinderen. Ik ben zelf leerkracht bij de kleuters. In deze periode is het moeilijker te zien wat hem helpt. Je zou wel even een gesprekje kunnen doen met de leerkracht en vragen hoe zij hem verder ziet en afspreken na de zomer snel samen te zitten om te bepalen wat hij nodig heeft en hoe zij er intern naar kijken. Dan staan alle neuzen dezelfde kant op en kijkt iedereen in het belang van je zoontje. Eventueel kan je dan ook later met de leerkracht en intern begeleider bepalen of het nodig is om verder onderzoek te doen. Het belangrijkste is nu dat jullie zelf zien en merken dat het veel van hem vraagt op school en dat je samen met school hem gaat helpen. Dat is zo belangrijk!

Ik zou daarnaast even heel goed kijken wat hij nodig heeft na school. Wat helpt hem te ontspannen? Iets te eten en te drinken en misschien een filmpje of luisterboek? Even een wekker zetten en zorgen dat daarna iets klaar staat, zoals klei of Lego / duplo wat ontspannend kan werken. Sommige kinderen vinden het ook fijn om even te steppen of te fietsen. Die doorgaande beweging en buitenlucht zorgen vaak voor rust in het hoofd. Andere kinderen worden rustig van bijv. even badderen of douchen met wat speelgoed zoals duplo. Door even helemaal tegemoet te komen aan zijn overprikkeling, wordt het weer gezellig en rustig thuis. Ik schrijf dit makkelijk op, maar dat is het niet altijd. Mijn ervaring is nu wel dat hier tijd insteken echt helpt en zorgt voor een jongetje dat zich fijn en begrepen voelt, ipv een jongetje dat steeds gecorrigeerd moet worden.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

 

[Gebruiker10352764]

Hee erg bedankt voor je reactie. Ik merk vaak dat hij van dingen bouwen heel rustig wordt en super creatief is. Dan kan hij inderdaad helemaal zijn eigen spel spelen. Ik moet dan uiteraard zijn broertje bij hem weg houden. Maar bedankt voor je tips. Ik ga er zeker mee aan de slag. Het lastige vind ik dat hij nog niet getest mag worden. Niet om hem een stempel te geven maar meer zodat wij weten of hulp krijgen met hoe we met hem om moeten gaan op sommige momenten.
Als ik het al aan ga geven bij de juf voel ik me zo zeur moeder waarvan we helemaal niet zeker weten of hij het wel echt heeft.
Maar ik ga er zeker mee aan de slag. Bedankt!

 

[MoederMX]

Je bent echt geen zeur als je opkomt voor je kind en wat hij nodig heeft! Als leerkracht is het alleen maar fijn dat ouders dat doen. Je hoeft het geen adhd te noemen om hem met bepaalde dingen te helpen. School heeft daar veel ervaring mee. Mijn zoon is hyperactief, impulsief en gevoelig. Voordat er een diagnose was, wisten we dit echt al zelf over hem. We zijn toen begonnen met doelen als: kan de dag doorkomen met behoud van energie (dus niet volledig instorten einde schooldag op school of thuis) en kent de routines (om zo extra vastigheid en structuur te bieden).

Onze zoon is nu getest en adhd is de uitkomst. Dit is fijn voor extra hulp die geboden wordt nu hij 6 jaar is. Denk aan gesprekken nu over medicijnen. De diagnose verandert alleen niet de aanpak op school. Door regelmatig gesprekken met leerkrachten en intern begeleider hebben we steeds goed gekeken wat hij nodig heeft. Dat het nu een naam heeft, verandert daar dus niks aan.

Sterkte en succes! Ik weet hoe zwaar het soms is om je kind zo te zien worstelen. Uiteindelijk is je doel een blij en gelukkig kind. Als ik zo jouw verhaal en reactie lees dan voel je jullie liefde voor hem.