kind mee op condoleance?

Vanmiddag is er een condoleance van de moeder van een vriend van mijn man.
Nu hebben we zijn moeder zelf niet gekend maar voor hem willen we graag even gaan. Nu wilde ik Thijs niet meenemen, maar ik kan hem nergens heen brengen.
Zal ik hem nu meenemen of niet?  


Groetjes Jama
mv Thijs
 
Hallo!

Ik zou het persoonlijk nooit doen.
Wij zouden dan toch apart even gaan condoleren denk ik of 1 van ons 2 zou even gaan.

Het blijft natuurlijk altijd moeilijk zoiets.
 
Vervelend is dat... Ikzelf zou Milan niet meenemen, maar dat is meer omdat ik het zelf niet echt prettig vind als er veel verdriet is en dat er dan een Milan in een buggy zit die er liever uit is en dus het op een vervelend krijzen zet. Maar dat is persoonlijk. Doe gewoon wat je hart je ingeeft. Dat is natuurlijk veel belangrijker.

Heel veel sterkte..

Jolanda
 
Ben uiteraard niet geweest. Ik had er zelf ook al een slecht gevoel over.
Ik had mijn zus gevraagd of Thijs eventjes een half uurtje bij haar kon.
Dat kon niet want ze zouden met hun zoontje (4jr) weg. Het jammere is
dat toen ik langs fietste ze gewoon thuis was.
Heel verdrietig, van je familie moet je het maar hebben.

Bedankt
Jama
mv Thijs
 
Hoi,

Ik denk dat ik het in deze situatie niet gedaan zou hebben. Wij staan echter voor een ander dilemma. Mijn zusje is ruim 1,5 jaar geleden opgegeven door de artsen. Hoe lang het gaat duren kunnen ze niet zeggen. Maar goed, wij zitten/zaten ook met de vraag: wat doen we met de kinderen? Wij hebben besloten ze gewoon erbij te betrekken. We kunnen ook moeilijk anders. (willen inmiddels ook niet anders)

Maar als je iemand niet zo goed kent zou het voor mij anders liggen. Dan zou ik ook voor opvang zorgen of 1 van ons zou thuisblijven. Wel jammer dat je zus niet even kon oppassen.
Groetjes, Cathy
 
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om niet met Thijs heen te gaan. Als er 1 van het gezin gaat namens de rest, dan is het toch ook goed denk ik dan maar.

Ik vind het wel erg van de situatie af hangen. In dit geval ging het om iemand die ver af stond.
Een paar weken geleden is mijn opa overleden. Ik stond erg in 2-strijd om Julian wel/niet mee te nemen, omdat ik het zelf wel wilde, maar ik wilde niet dat ik er later woorden over zou krijgen van familie ofzo. Dus heb ik het aan mijn oma voorgelegd. En gelukkig vond zij ook dat Julian er gewoon bij hoort. Bovendien was mijn opa gek op zijn enige achterkleinkind, dus hij "mocht" mee.
De uitvaart was om 10 uur, fruittijd voor hem. Ik had een geschilde appel in een bakje meegenomen. Daar doet hij (veel) langer mee dan met een banaan. En zo heeft hij een hele tijd bij Gert op schoot gezeten tijdens de plechtigheid, rustig zijn appeltje opkauwend. Het ging prima allemaal. En later, in  de  koffiekamer  zorgde hij natuurlijk voor de nodige afleiding en voor een vrolijke noot. Hij brak de stemming, en dat vond ik zelf wel heel prettig, mede omdat het voor mij de eerste crematie in dat crematorium was nadat mijn moeder daar  was gecremeerd.

Geen spijt gehad dus, maar zoals ik al zei, het hangt erg van de situatie af.

Ellen mv Julian
 
Terug
Bovenaan