kind met autisme?

hallo dames,

ik maak me ernstig zorgen om het zoontje van mijn vriend. allebei hebben wij kinderen uit een vorige relatie. inmiddels zijn wij bijna 4 jaar bij elkaar. om het weekend komt zijn zoontje van 5 naar ons toe. in dat zelfde weekend zijn mijn kindjes van 5 en 4 ook thuis. nu valt het ons al ruim 3 jaar op dat zijn zoon anders is dan mijn kindjes. zijn taalontwikkeling is erg slecht. hij is nu 5 en praat af en toe net russisch! hij kan ook net doen alsof hij een baby is door babygeluiden te maken. je kan hem wel verstaan maar moeilijk. ook snapt hij bepaalde dingen niet. als er iets wordt uitgelegd of hij krijgt een standje, begrijpt hij er meestal geen snars van en blijft hij je uitdrukkingsloos aankijken. ook is hij vrij druk. kan niet goed alleen spelen, als 1 van mijn kinderen met een autootje aan het spelen is kan hij zichzelf niet vermaken en blijft er eigenlijk roerloos bij kijken totdat ze het autootje loslaat en hij er eindelijk mee kan spelen. samen delen met speelgoed kan hij ook niet echt, alleen als wij ons ermee bemoeien.dit is een voorbeeld maar dit gaat de hele dag door. ook het continu herhalen van zinnen die wij zeggen of mijn kinderen. ook draait hij zijn handen in bijna onmogelijke houdingen en wappert hij enorm met zijn handen en armen. als hij erg enthousiast is, is het nog erger. tijdens het eten is hij zo vaak afgeleid dat het een eeuwigheid duurt voor zijn bord leeg is. of kijkt hij constant wat wij aan het doen zijn.ook voor ballonnen is hij bang en blaffende honden. vooral bij harde geluiden krimpt hij ineen. ook als wij ouders een onverwachte beweging maken duikt hij ineen. het lijkt dan net of hij bang is dat hij een tik krijgt of iets. deze problemen zie ik al een paar jaar en heb aan mijn vriend gevraagd of hij zijn ex er op wil attanderen. maar zij haalt haar schouders op en ziet het probleem helemaal niet. hij zit gelukkig nu op school, en wij hopen dat de school ook ziet dat er iets mis is want bij zijn moeder komen we geen stap verder. dat vind ik super irritant want het kind heeft gewoon hulp nodig. of in ieder geval moet hij onderzocht worden op autisme. het is voor ons ook erg moeilijk. wij voelen dat er iets niet goed is, maar willen hem ook graag mee laten doen met mijn kinderen. daardoor zijn we uiteindelijk op zondag avond helemaal versleten en gefrusstreerd. doordat we constant hem de goede kant op willen sturen maar het is gewoon nutteloos. ook omdat we nog geen conclusie hebben dat er daadwerkelijk iets mis is kunnen wij ons daar ook niet bij neerleggen.

zijn er gezinnen die zich in dit verhaal herkennen of een kind met autisme hebben. ik ben blij met alle info. misschien hebben jullie nog wel tips hoe we dat met de ex aan moeten pakken.
vriendelijke groet daan
 
hallo danrich

ik zat toevallig weer eens op dit forum te lezen
en je verhaal klink mij heeeeel bekend in de oren
ik heb een zoontje van 5 jaar waar ook iets niet helemaal mee klopt klinkt een beetje cru
hij zit nu op een speciaal dagverblijf en zijn nog allemaal bezig om uit vogelen wat er nu precies aan de hand is
ik zou in ieder geval tegen school zeggen dat je je zorgen over hem maakt
en hoe je het aan moet pakken met die ex?ja eigelijk geen idee maar zij zal dat toch ook wel zien?
misschien is het voor haar heel moeilijk om het te erkennen
kan maar 1 ding zeggen hou voet bij stuk en laat je niet ondersneeuwen hoor
ik heb er soms ook bijna de engerie niet meer voor om ervoor te blijven vechten maar je moet wel
tegenwoordig moet je echt voet bij stuk houden anders wordt je echt niet wijzer wat je ook nog kan doen is naar de huisarts bellen en daar het verhaal uitleggen
miss dat hij jullie ook wel kan helpen

veel succes!!!!

groetjes semmetje
 
Probleem is hier echter wel, dat Danrich niet zijn moeder is...dus kun je niet zo handelen als hierboven beschreven. Dat moet je toch echt aan de ouders toelaten!

 
Hallo

Ik wil even reageren op dit onderwerp!
Eerst op Danrich! Alle respect voor jou vooral voor jou omdat je je zorgen maakt om het zoontje van je man. En je al goed in de gaten heb dat er wat is. Dat vind ik eerder een moeder gevoel dan wat ik lees over zn eigen moeder. Die (tot mijn verbazing) niks doet! Dat is erg. Als jij niks kan moet je man het doen. Laat dat kind onderzoeken want ben ik bijna van overtuigd dat je gelijk heb. Ik zeg bijna omdat ik geen hulpverlener ben maar wel moeder met een zoon die autisme heeft en herken et echt heeel erg alles. Vooral dat wapperen(fladderen heet dat) en niet herkennen van standjes(autisten kunnen niet omgaan met boos) Bang voor harde geluiden of onverwachte bewegingen. Erg triest. Wat belangrijk is om het leven van hem zo voorspelbaar mogelijk te maken, en ja het vreet erg veel energie. Maar het is wel erg van belang. Handig is met picto's te werken, voor het geval je niet weet wat het is dat zijn plaatjes met bv een foto van een bed. Stel dat hij naar bed moet laat je de picto van het bed zien. En dan zeg je...kweet niet hoe die heet maar dan zeg je zijn naam en dat hij naar bed gaat. En zo heb je meer picto's. Ook is belangrijk dat er geen onverwachte dingen gebeuren. Alles wat leuk is zo kort mogelijk van te voren vertellen. Alles wat erg vervelend is zo lang mogelijk van te voren zeggen. Je kan ook tips uit het boek geef me de 5 lezen. van Collete de Bruin. of op autisme hyves kijken of google. Vind het erg goed dat je het ziet. Zijn moeder is verplicht hier wat mee te doen als ze van der kind houd. En ben het echt niet eens met Peer75. Vin dat Danrich erg goed handeld en zo optreed! Dat zouden zijn ouders moeten doen!!!(eerder zijn biologische moeder dan)

Wens je veel sterkte en als je wilt praten hoor ik et wel.

groeten Tima
 
Terug
Bovenaan