Kind schaamt zich voor familie?

Ik heb een neefje van bijna 8. Wij hebben een hele goede en hechte band. Vanaf dat hij 3 maanden oud was heb ik 4 a 5 dagen per week op hem gepast tot hij naar de peuterspeelzaal ging, daarna werd het iets minder maar nog steeds meerdere keren per week. Ook nu zie ik hem vaak, we appen en bellen veel, als hij huiswerk moet maken wil hij het liefst dat ik hem help, hij wil altijd graag dat ik kom spelen en hij komt ook heel graag bij mij thuis. Kortom, helemaal prima. Met mijn man heeft hij ook een goede band, lekker stoeien en hij noemt mijn man zijn beste vriend.

Nu is hij bijna jarig, al maanden zegt hij dat wij absoluut niet op zijn feestje mogen komen, als ik hem dan vraag waarom niet dan geeft hij aan dat "iedereen mij dan ziet". Ik zie er verder niet abnormaal uit of zo. Tijdens sportdag mag familie komen kijken, dit ook elk jaar gedaan wat hij zelf heel leuk vond. Nu is er binnenkort weer sportdag dus ik had het er met mijn moeder over (waar hij bij was) of we dan weer gingen kijken. Nou, dit mocht van hem absoluut niet, want dan zou iedereen me zien. Ik vroeg hem toen of hij zich voor mij schaamde, zei hij ja. Toen ik vroeg waarom hij zich voor mij schaamde gaf hij aan dat hij dat echt niet wist. Ik vind het vreemd gedrag en ik begrijp niet waar dit vandaan komt. Ik ben een rustig persoon, niet het type dat hem voor schut zou zetten of iets of die heel druk doet, ik heb geen opvallend uitelijk, draag "normale" kleding. Ondertussen komt hij ook nog steeds graag bij mij en wil ook het liefst dat ik elke dag bij hem kan spelen.. maar kennelijk alleen wanneer anderen mij niet zien. Voor mijn man geldt hetzelfde, die mag ook niet op zijn verjaardag komen of tijdens de sportdag komen kijken.

Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe ga ik hiermee om? Het kwetst me best wel, al laat ik dat niet blijken natuurlijk. Ik begrijp ook gewoon niet waar dit vandaan komt.
 
Misschien vinden andere kinderen het raar dat hij hecht is met zijn oom en tante? Meestal is de rol die jij omschrijft aan grootouders voorbehouden.
Kinderen houden zich erg bezig met erbij horen.
 
Beste F, ik snap dat je het vervelend en jammer vindt dat dit nu zo is. Zelf weet ik niet zo goed waar het vandaan kan komen, dat blijft een beetje gissen. Ik denk zelf dat je neefje zich niet schaamt voor jou, maar dat hij onzeker is over wat zijn leeftijdsgenootjes van jullie hechte band denken. Ik denk dat het beste is voor jullie band om begripvol te blijven reageren op de situatie. Je kunt er nog voor kiezen om op een ontspannen moment, wanneer jullie samen zijn om zonder oordeel met hem erover te praten, bijvoorbeeld: “Vind je het vervelend als anderen mij met jou zien?” En ''Waarom is dat dan?'' en geef erkenning aan zijn gedachten en gevoel. Je kunt samen aan oplossingen denken of bespreken op wat voor manier hij het wel prettig vindt. Zoals misschien op afstand blijven tijdens zijn sportdag, zodat hij zich comfortabel voelt. Ik denk dat het belangrijk is dat je zijn grenzen respecteert, deze fase gaat vast ook weer snel voorbij.

Ik heb nog wat voor je opgezocht op oudersvannu.nl:

Prepuberteit, hoe ga je er mee om:

8 tips om het zelfvertrouwen van je kind te vergroten:

Stel je herkent jouw situatie in dit verhaal en je hebt nog tips/ advies? laat het hier weten. Het is een kleine moeite, met een grote impact!

-Jetske
 
Terug
Bovenaan