kind van een ander

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,,

Ik vraag me af of er nog meer moeders zijn die voor een kind zorgen wat niet van hun is.
Ik heb 2 zoons waarvan de oudste(5 jaar) niet mijn eigen kind is, Hij woont al bij mij en mijn vriend sinds hij 1jaar was, hij gaat op de woensdagmiddag en om het weekend naar zijn moeder.
Al vanaf het moment dat ik hem ken zie ik hem als mijn eigen zoon, hij woont bij ons en ik zorg dus ook altijd al voor hem, ik heb nooit kunnen begrijpen dat zijn moeder niet voor hem wil zorgen het enige wat ze doet is heel veel cadeautjes kopen(wat veel irritatie oproept) ze is nooit ergens bij dat is altijd al zo geweest, ik ga met hem naar de dokter het consultatiebureau, ik ben bij hem als hij ziek is zoals afgelopen week toen heeft hij de hele week koorts gehad en ze komt niet eens op bezoek!! Ze belt niet eens een keer vaker om te vragen hoe het gaat.
Alleen op de momenten dat we bv naar het ziekenhuis moesten omdat hij werd geopereerd, en als hij een optreden met school heeft dan staat ze vooraan om te laten zien aan de buitenwereld wat een goede moeder ze wel niet is.
Ik dacht dat ik me hierbij had neergelegd, maar ik ben nu sinds 9 maanden ook moeder van een eigen zoon en daardoor krijg ik weer echt haat gevoelens naar haar toe, ik snap niet dat iemand zo egoistisch kan zijn zelfs in de weekenden dat hij bij haar is brengt ze hem vaak naar haar ouders waar hij dan ook slaapt, zodat ze op stap kan..
Als hij daar naartoe gaat moet hij ook altijd op zijn zondags, hij is net een modeletje als hij bij haar is, hij zegt dan ook tegen mij, nee niet die jas je weet toch dat ik mijn mooie jas aan moet als ik naar mama toe ga, ze stopt hem vol met snoep en andere lekkere dingen en geeft hem om 4 uur vaak nog een broodje kroket ofzo, dan eet hij dus weer niet met het avondeten dat ik kook mee.
Ik word er op het moment helemaal gek van, wat moet ik doen ik kan er niks aan veranderen, ze is nou eenmaal zijn moeder, maar ik loop op het randje.
Ik weet niet of er nog meer "moeders" zijn met dit probleem maar ik zou graag van jullie willen horen.

Groetjes Mary jane
 
Hallo Mary Jane,

Pff, ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk ergert. Ik zit zelf niet in zo'n situatie, maar kan me wel indenken dat de verwennerij in materiele zin en er op zijn paas-best uitmoeten zien, behoorlijke ergenis met zich meebrengt. Onze zoon (18,5 mnd) wordt ook wel eens aardig verwend door dees of gene en vaak  vind ik dat ook veel te gek. Ook het regelmatig snoepjes en lekkernijen toegestopt krijgen vind ik niet normaal. Helaas is dit bij mijn oma niet te voorkomen (ze kan zich gewoon niet inhouden, mede ook door lichte dementiele problematiek). Maar dit heb ik geaccepteerd: we komen er niet heel vaak en ach, bij "oude oma" mag dit dan voor een keer.
Ik kan me heel moeilijk voorstellen dat je, als moeder, niet informeert naar je kind als hij/zij ziek is. Het gaat mij aan mijn hart als mijn zoontje (of een kind in directe omgeving) ziek is. Het is, denk ík, helemaal afhankelijk van  je moedergevoel, hoe je omgaat met je kind. Ik zou het niet eens kunnen om mijn kind bij een ander te laten wonen. Maar ja, iedereen zit anders in elkaar.
Waarschijnlijk is het erg moeilijk om met haar hier over in gesprek te gaan? Of misschien door je partner wél mogelijk? Heb jullie het hier al samen over gehad?
Ik heb geprobeerd om mijn ergernissen een plekje te geven en het voor een deel te accepteren. Dat is niet makkelijk om te doen, maar maakt het wel iets makkelijker om er mee om te gaan.
Sterkte!

Groetjes Marieke

 
Beste Mary Jane,
Ongelooflijk zeg. Ik weet eigenlijk niet echt wat er meer over te zeggen is. Je zegt "het is nou eenmaal zijn moeder" maar dat wil ik betwisten! Als ik het zo lees, ben jij meer moeder dan zij is! Heb je hier al met je partner over gesproken? Ik zou er toch echt eens met z'n drieeen over gaan zitten. Dit is allemaal niet eerlijk tegenover jou maar ook niet voor jullie zoon (de oudste). Succes,
Groeten, Taatje (mama van Jamey 26-9-2005)
 
Hoi Mary-jane,
Tjonge wat een toestand zeg! Allereerst wil ik je een heel groot compliment geven!
 Omdat je dat kleine mannetje in je hart hebt gesloten en er met alle liefde voor
zorgt!!! Dat hij toch gelukkig die veilige basis meekrijgt. Ben trots op je!
Tuurlijk ken ik de situatie van de biologische moeder niet, maar als ik het zo lees ben
jij meer een moeder voor hem dan zij ooit was of zelfs kan zijn.
Ik kan me je boosheid en frustraties goed voorstellen!! Niet er zijn als je kind ziek is
(ook al is het "maar" griep) en dan wel willen dat je kind er op zijn mooist uitziet zodat ze lekker met jouw mannetje kan pronken. Grrr. En dat verwennen... Onmacht?
Weet ze niet beter?
Nu ga ik totaal buiten mijn boekje, SORRY. Maar als hij zijn hele leven al bijna bij
jou en je partner is, is adoptie dan geen mogelijkheid?
Dan kan de biologische moeder hem nog wel af en toe zien, maar heeft ze geen
beslissingsbevoegdheid meer.
Nou ja, hoe dan ook hoop ik dat jullie met zijn viertjes een gelukkige en rustige
toekomst tegemoet gaan. En nogmaals complimenten!!
Groetjes Melanie mmv Quinten
 
Hallo

wie heeft het gezag over hem? want anders zou je misschien kunnen adopteren, zijn biologische moeder blijft natuurlijk wel recht op omgang hebben, maar jij bent meer zijn moeder dan zij. Je hebt ook al meer dan 3 jaar voor hem gezorgd (een van de gronden voor verzoek). Kan je niet met je partner hierover praten? en anders misschien een wijziging omgang aanvragen, want het lijkt me ook niet erg gezond voor het kind zelf.

Sterkte,
Lia
 
Hallo moeders,

Bedankt voor jullie reacties, het is al een hele opluchting om het zo eens te kunnen vertellen.
Een paar antwoorden, mijn vriend en zijn ex hebben gezammelijk voogdij, die zal ze ook nooit afstaan, tenzij ze daartoe gedwongen zou worden, maar daar zijn wij ook niet toe bereid, ondanks alle streken die ze heeft willen wij dat hij weet wie zijn moeder is en zal hij eventueel zelf de keuze moeten maken tegen de tijd dat hij daartoe in staat is, al doet hij dat soms al, vorig jaar wilde ze hem 2 weken mee op vakantie (terwijl ze nog nooit langer als 2 nachten/dagen voor hem gezorgt heeft zelfs niet toen hij baby was, toen zorgde haar ouders voor hem omdat mijn vriend toen nog bij defensie zat en de hele week van huis was) hij was in het begin heel enthousiast maar naarmate de vakantie dichterbij kwam begon hij  langzaam om te slaan, wij (mijn vriend en ik) hebben hem toen gezegd dat hij zou gaan als hij dat zelf wou en anders zou hij thuisblijven.  ong een week voor ze zouden gaan heeft hij besloten  dat hij niet mee wilde. Zijn moeder heeft  toen geannuleerd en is samen met een vriend 10 dagen op vliegvakantie gegaan.
Laatst zei hij ook tegen zijn broertje(9mnd) dat hij hem ook miste in de weekenden dat hij niet thuis is maar zegt hij ik moet nu eenmaal  want ze is mijn mama.
Als hij er is heeft hij het ook wel naar zijn zin tot nu toe, al komt hij wel altijd gefrustreerd thuis,  wij denken dat dat komt omdat hij maar 1 ding van haar wil en dat is liefde en dat is het enige wat hij niet of nauwelijks krijgt.
We moeten maar kijken hoe het gaat in de toekomst, haar voogdij zal ze in ieder geval niet opgeven want dan voelt ze zich geen moeder meer, hij staat zelfs nog bij haar adres  ingeschreven om die reden.  
Het is voor mij gewoon heel moeilijk(zeker de laatste tijd) om te begrijpen dat ze een kind, haar kind, wat zoveel te geven heeft en zo lief is zomaar links laat liggen.
Maar aan de andere kant ben ik er nu wel blij om want ik zou er aan onder door gaan als hij van me afgenomen zou worden, maar ze heeft laatst al min of meer beloofd dat we zouden vastleggen bij de notaris dat hij bij mij mag blijven als mijn vriend (tegen die tijd man) iets gebeurd.
Hoewel ik wel al heb uitgezocht wat mijn kansen zouden zijn als ze besluit om dat niet te doen en gezien het feit dat ik al 4 jaar voor hem zorg, is de kans klein tot nihil dat ze hem bij me weg zouden halen.
Maar goed het is al weer een heel verhaal geworden en dat terwijl ik jullie eigenlijk gewoon even wilde bedanken voor jullie reacties,zeker omdat er maar weinig vrouwen zijn in deze situatie want een kind woont eigenlijk altijd bij de moeder daar ben ik wel achter gekomen de laatste jaren, maar goeg  het is wel fijn om soms je hart even te luchten.

Bedankt, Mary jane
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan