Kind ziek. Slaat zichzelf

Hi,

Hier volgt een lang verhaal, maar ik ben benieuwd of iemand zich hierin herkend en wellicht ervaring hiermee heeft:

Vorige week wo op do nacht heeft onze dochter overgegeven. Zij werd in de loop der dagen steeds jengeliger en de ontlasting werd steeds dunner. Niet gek, want ook wij waren vanaf vr of za nacht gevloerd door buikgriep. Mijn dochter wilde niets anders dan op schoot. Huilde veel, dronk wel goed (ook ors), en sliep heel erg veel. Zij is op maandag gezien door de huisarts vanwege hoge koorts en geen verbetering. Zij beoordeelde: komt wel goed, geen oorontsteking en geen uitdroging. De diarree nam gedurende de week af, maar het huilen, hangen en vele slapen bleef. Op donderdag was de hoge koorts eindelijk weg. Deze maakte plaats voor rode huiduitslag. De diagnose: mijn dochter had tijdens de buikgriep ook de zesde ziekte doorgemaakt. Fijn om eindelijk te weten wat er speelde. Echter laat Zij sinds 3 dagen wat moeilijker gedrag zien: hoofdbonken en zichzelf slaan met handen en materialen. Ook terwijl zij speelt. Haar stemming kan in een fractie van een seconde omslaan. Ook slaapt Zij echt uren over dag. Eten doet ze wat beter, maar om heel eerlijk te zijn vinden we het heel erg moeilijk om te begrijpen wat er is. Zij is op donderdag gezien door de arts en hier is wederom geen oorontsteking waargenomen. Het is duidelijk dat zij zich niet lekker voelt, Wij geven haar haar zetpil en zijn blij met alles wat zij wel wil eten en drinken.

Wij kennen ons meisje zo niet. Ons meisje is altijd vrolijk en enthousiast. Het hoofdbonken en slaan gebeurd echt heel erg vaak op een dag..... nooit eerder gezien bij haar.

Wie herkend dit?
 
Komt overeen met vermoeidheidssignalen. Hopelijk gewoon de uitputting van dubbele ziekte?
Misschien wat last van droge huid na zo lang diarree te hebben gehad, een droge huid kan irriteren.
 
Hoi, hoi,
een paar weken geleden is mijn dochter echt doodziek geweest. Symptomen: 40 graden koorts, niet eten, niet drinken, niet meer reageren op ons, suf en woest. 3,5 kg afgevallen maar de artsen wuifde het weg want er was geen sprake van uitdroging, maar mijn dochter bleef maar afvallen. Ze was een meisje van 2, 88cm en woog inmiddels 9kg, maar niemand die er wat aan wilde doen. Uiteindelijk kreeg ze een anti misselijkheid middeltje die alleen gebruikt werd bij mensen uit een zware operatie of misselijk waren van de chemo. Heel heftig maar uiteindelijk was dit toch echt de oplossing. In deze periode heeft ook zij heel veel woede gekend. Dit is niet van vanwege vermoeidheid, het is frustratie. Ze weten niet wat ze met zichzelf aan moeten en hierdoor lopen de frustraties zo hoog op dat ze zichzelf pijn gaan doen want dit lijkt de enige oplossing. Mijn dochter kan al heel lang heel goed praten maar die kon ook geen weg meer vinden in de situatie dus werd het haarzelf pijn doen. Haren trekken, oogleden trekken, knijpen in haar benen en gezicht, alles om het maar te kunnen uiten. Wij hebben hier nooit een oplossing voor gevonden, het is vanzelf gestopt. 
 
Dankjewel voor je reactie. Heel prettig om je ervaring te lezen. Wel een heel erg heftig verhaal. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat met je dochter en dat zij weer in gewicht is aangekomen.
Het is echt wel ingewikkeld als je gewoon weet dat er iets speelt waar je de vinger niet op kan leggen. Merk dat artsen toch met wat simpele controles je toch zo weer wegsturen. Snap ook wel dat je niet overal gelijk een heisa van kan maken, maar je voelt je zo niet altijd gehoord.
Op dit moment zie ik met de dag wel verbetering en lijkt het erger te worden als haar energie op is. Ik hoop dat als ze straks weer het normale ritme inclusief kdv gaat draaien, en zich verder ontwikkeld, dat ze zich met woorden kan gaan uitten.
We proberen er niet teveel aandacht aan te geven, het positieve te bekrachtigen en zeggen 'aaien' en 'je bent lief' als ze onmacht ervaart...
 
Wat een rottige situatie en kan me voorstellen dat je je afvraagt waar dit vandaan komt. Ik herken het gedrag niet, maar wat ik wel heb gemerkt bij onze dochter, is dat ziek zijn (geweest) nog lang doorwerkt in gedrag.
Onze dochter (nu ruim 3) is nauwelijks ziek, hooguit 1 a 2 dagen beetje koorts. Maar zodra ze daar van hersteld is, vertoont ze vaak nog wel een week uitdagend gedrag voordat ze weer echt de oude is. Toch een soort van nasleep... De fysieke symptomen verdwijnen snel, maar dan zijn we er nog niet..
Hopelijk is ze snel weer de oude! 
 
Terug
Bovenaan