Hoi hoi iedereen !
Wist niet goed waar ik dit topic neer moest zetten, maar ik doe het maar hier.
Ons zoontje is net 1 jaar geworden. In dat jaar hebben we gemerkt dat hij erg verlegen en terughoudend is. Eenkennig wil ik het niet direct noemen.
Thuissituatie bij ons is, dat ik fulltime thuisblijfmoeder ben. Deze zomer heb ik, vanwege een operatie, aantal keren in het ziekenhuis gelegen, dus heb wel e.e.a. met hem gemist, qua tijdsbesteding dan.
Nu is het zo dat, omdat ik eigenlijk zo'n beetje de enige thuisblijfmoeder in onze omgeving ben (lijkt het wel), onze zoon niet al te vaak mensen en/of kinderen ziet. Af en toe komt er wel eens een vriendin (met of zonder kind) op visite of andersom, maar hij vind het allemaal doodeng. Ook het babyzwemmen; het zwemmen zelf vind hij fantastisch en vanaf een afstandje kijkt hij wel nieuwsgierig naar de kindjes, maar zodra ze terugkijken of (erger nog voor hem) hem aan willen raken is het foute boel, dan raakt ie echt uit z'n doen.
Ik riep wel eens van 'goh..als dat kereltje 2 is, mag ie wat mij betreft gelijk naar de peuterschool, dat zou best eens heel goed kunnen zijn voor hem'.
Maar goed, hij is nog maar 1, dus gaat dat nog niet. Nu zat ik eigenlijk van de week eens te brainstormen of het niet een soort van idee is om hem bijv. een halve dag per week of per 2 weken naar zo'n kinderdagverblijf te brengen. Dan kan hij meer in contact komen met kindjes en andere 'grote mensen' en dan zie ik het als een soort opstapje naar / wennen aan de peuterschool.
Misschien zeggen of denken sommigen van jullie wel van 'och, hij is nog jong, dit is heel normaal gedrag'. Het is ook niet dat ik 'm wil dwingen, maar ik merk sinds kort dat hij wel graag contact wil maken met met name kindjes.
Op babyzwemmen komt hij ietsje meer uit z'n schulp en ook als er eens sporadisch een kindje bij ons op bezoek komt, dan zoekt hij ook voorzichtig toenadering.
Ik persoonlijk denk dat zoiets als een KDV of straks de peuterspeelzaal voor hem heel nuttig en goed zal zijn, ook voor zijn zelfvertrouwen. Want als hij dan eenmaal ontdooit is (als er visite komt of andersom) dan zie je hem wel intens genieten. Of als hij kindjes in de verte ziet spelen of bijv. op TV ziet, dan gaat hij zitten glunderen.
Bij ons in het dorp zijn geen 'dreumesclubjes' of 'koffie-ochtenden' ofzo, dus dat werkt ook niet. Ik dacht 'misschien is dit wel een manier om hem toch meer in contact te laten komen met kleine kinderen?'.
Wat denken jullie? Zou het een optie kunnen zijn?
Bedankt alvast voor de reacties !!!
Wist niet goed waar ik dit topic neer moest zetten, maar ik doe het maar hier.
Ons zoontje is net 1 jaar geworden. In dat jaar hebben we gemerkt dat hij erg verlegen en terughoudend is. Eenkennig wil ik het niet direct noemen.
Thuissituatie bij ons is, dat ik fulltime thuisblijfmoeder ben. Deze zomer heb ik, vanwege een operatie, aantal keren in het ziekenhuis gelegen, dus heb wel e.e.a. met hem gemist, qua tijdsbesteding dan.
Nu is het zo dat, omdat ik eigenlijk zo'n beetje de enige thuisblijfmoeder in onze omgeving ben (lijkt het wel), onze zoon niet al te vaak mensen en/of kinderen ziet. Af en toe komt er wel eens een vriendin (met of zonder kind) op visite of andersom, maar hij vind het allemaal doodeng. Ook het babyzwemmen; het zwemmen zelf vind hij fantastisch en vanaf een afstandje kijkt hij wel nieuwsgierig naar de kindjes, maar zodra ze terugkijken of (erger nog voor hem) hem aan willen raken is het foute boel, dan raakt ie echt uit z'n doen.
Ik riep wel eens van 'goh..als dat kereltje 2 is, mag ie wat mij betreft gelijk naar de peuterschool, dat zou best eens heel goed kunnen zijn voor hem'.
Maar goed, hij is nog maar 1, dus gaat dat nog niet. Nu zat ik eigenlijk van de week eens te brainstormen of het niet een soort van idee is om hem bijv. een halve dag per week of per 2 weken naar zo'n kinderdagverblijf te brengen. Dan kan hij meer in contact komen met kindjes en andere 'grote mensen' en dan zie ik het als een soort opstapje naar / wennen aan de peuterschool.
Misschien zeggen of denken sommigen van jullie wel van 'och, hij is nog jong, dit is heel normaal gedrag'. Het is ook niet dat ik 'm wil dwingen, maar ik merk sinds kort dat hij wel graag contact wil maken met met name kindjes.
Op babyzwemmen komt hij ietsje meer uit z'n schulp en ook als er eens sporadisch een kindje bij ons op bezoek komt, dan zoekt hij ook voorzichtig toenadering.
Ik persoonlijk denk dat zoiets als een KDV of straks de peuterspeelzaal voor hem heel nuttig en goed zal zijn, ook voor zijn zelfvertrouwen. Want als hij dan eenmaal ontdooit is (als er visite komt of andersom) dan zie je hem wel intens genieten. Of als hij kindjes in de verte ziet spelen of bijv. op TV ziet, dan gaat hij zitten glunderen.
Bij ons in het dorp zijn geen 'dreumesclubjes' of 'koffie-ochtenden' ofzo, dus dat werkt ook niet. Ik dacht 'misschien is dit wel een manier om hem toch meer in contact te laten komen met kleine kinderen?'.
Wat denken jullie? Zou het een optie kunnen zijn?
Bedankt alvast voor de reacties !!!