Kinderen beslissen hoe ons leven loopt

[Gebruiker10347861]

<p>Ik zou graag eens de mening van andere ouders horen die in samengestelde gezinnen leven. Sinds 12 jaar zijn mij vriend en ik een koppel. We hebben elk 2 kinderen. Mijn dochters zijn nu 12 en 15. Hij is altijd bij mij thuis 5 dagen per week. Mijn kinderen zijn soms nog eens opstandig omdat hij uiteindelijk hun papa niet is. Maar na een strenge opmerking van mij weten ze dat hij er is en dat hij een plaatsje heeft in huis. En dat zij ze erbij neer moeten leggen. Nu komt het. Mijn vriend heeft ook 2 kinderen of moet ik zeggen 2 volwassen kinderen ondertussen. Dochter van 20 en zoon van 16. 7jaar geleden hebben ze hem al eens voor de keuze gesteld. Als hij bij mij kwam wonen dan gingen ze niet meer komen naar hem zeiden ze. Nu ondertussen na een relatie van 12 jaar zou ik toch graag een stap vooruit zetten en dacht ik dat zijn kinderen wel volwassen genoeg waren om te begrijpen dat we klaar zijn voor een volgende stap in onze relatie. We zouden een huis gaan kopen samen. Maar aangezien zijn dochter al 20 jaar is ga ik ervan uit dat ze wel nog zou komen maar toch niet meer komen overnachten 2 keer per week? Dit is toch geen klein kind meer? Dus 5 slaapkamers was uit den boze voor mij, waarom zo'n groot huis kopen als ik al weet wat eraan zat te komen. Zijn kinderen gaan niet meer komen de dag dat wij samenwonen. Dit kon ik al voorspellen en rarara... Nee mijn vriend wil geen huis kopen omdat hij bang is dat dit eraan te komen valt. Hij weet ergens wel de dag dat wij samen wonen dat zijn kinderen niet meer gaan komen, helemaal niet meer dan omdat ze altijd alles beslissen in zijn plaats. 12 jaar lang al, nooit iets samen gedaan, altijd zijn kids afgeblokt van mij. De dagen dat mijn kinderen bij mijn ex waren mocht ik lekker moederziel alleen thuis slapen omdat zijn dochter alleen in het grote bed wilde slapen bij papa thuis en papa op de zetel. Zijn zoon wilde dan alleen in het stapelbed slapen. Mijn vriend slaapt dus op zijn appartement al jaren op de zetel omdat zijn kinderen dit zeggen. Zijn dochter eist hem op de enige dag van de week dat we samen vrij zijn. En geloof me of niet. Nu heb ik gezegd: ik blijf wel on mijn eigen stekje. Een huis kopen komt niks van in. Koop maar een huis met je kinderen. Ik zorg lekker voor mezelf, hij is altijd welkom maar we blijven op dit punt en als ik een huis koop is het alleen. </p>

 

[Moradora]

Hier ook een stiefmoeder met iets jongere stiefkinderen (18 en 14) wij zijn gaan samenwonen in mijn huis. De oudste is er bijna nooit en als ze komt moet ze op de logeerkamer, ze is er zo weinig die heeft geen eigen plek nodig dat vonden wij zo klaar als een klontje. Wil je dat niet kom je niet slapen. Ze moet zelfs door de kamer van mijn zoon van 8 om bij haar bed te komen, het is niet anders.
Met zulke grote kinderen zeker 1 van 20 hoef je echt geen rekening te houden qua eigen kamer.

Ik denk echter dat dit niet het probleem is bij jullie,het probleem is dat jouw stiefkinderen jou duidelijk niet accepteren en je vriend dat allemaal toestaat .
Ik vind het knap dat jij je al 12 jaar aan de kant/tweede plaats laat zetten, ik zou dat niet kunnen.
Tuurlijk gaan kinderen voor maar op een gegeven moment moet je als ouder ook verder en voor je eigen geluk gaan.
Je vriend gaat er niet tegen in, dat zegt mij eigenlijk indirect dat jij niet belangrijk genoeg bent anders zouden jullie je ene vrije nacht samen wel samen slapen en zou zijn eigen bed wel claimen.
Het is toch te zot voor woorden dat je dochter het bed claimt, ze klinkt als een verwend prinsesje.

Ik denk dat je besluit tot niet samenwonen heel goed is, als ik het zo lees zal jij nooit "winnen" in deze situatie zolang jouw vriend naar de pijpen van zijn (bijna) volwassen kinderen blijft dansen. Je vriend zit aardig onder de plak bij zijn kinderen en dat gaat niet veranderen zolang hij niet strenger op gaat treden en hun overal hun zin in geeft.

Veel sterkte met deze lastige situatie!

 

[RJKB]

Wat een moeilijke situatie! De sleutel ligt echt bij je vriend. Zolang hij niet inziet dat hij deze situatie in stand houdt zal er niks veranderen. Hij láát zijn dochter alles bepalen. Dit kun je haar niet verwijten. Natuurlijk is ze oud genoeg om dingen door te hebben maar zolang je vriend haar niet begrensd en duidelijk maakt dat hij met jou verder wil en zij volwassen is dan zal zij de ruimte blijven pakken en haat vader blijven claimen. Ik heb 3 stiefkinderen in de leeftijd van 12-20. Ze kwamen altijd om het weekend. Zij moesten altijd kamers delen. Simpelweg omdat we geen miljonair zijn en ons een groot huis niet kunnen veroorloven. Punt. Nu komen ze alleen als ze zin hebben en dat is prima. Leven en laten leven. Dat is het fijnst. Mijn man is vanaf het begin heel duidelijk geweest. Hij en ik zitten op 1 lijn. Iedereen is even belangrijk maar wij bepalen de regels. Mijn man heeft altijd gezegd: 'Ik ga niet in angst leven dat ze wegblijven. Dan blijven ze maar even weg. Ze komen toch altijd weet terug.' En dat is ook gebleken. Ik leef met je mee. Het lijkt me heel pittig! Sterkte!

 

[Mammaa]

Wat een dilemma. Ik snap dat je graag een volgende stap wilt nemen en ik snap ook dat je je vriend niet wil laten kiezen tussen jou en zijn kinderen. Om heel eerlijk te zijn vind ik het van jouw vriend wel een gebrek aan ruggegraat. Ze is volwassen en blijft welkom in jullie huis, maar ze hoeft niet zijn toekomst te bepalen. Daarbij is het zo dat het niet een of andere bevlieging is waarbij hij nog geen jaar bij haar moeder weg is en meteen met jou wil gaan samenwonen. Persoonlijk vind ik dat hij zijn dochter een schop onder de kont moet geven. Maargoed, ik weet natuurlijk niet de hele situatie en de verhouding tussen jou vriend en haar moeder kan natuurlijk ook bepalend zijn hierin. Het is natuurlijk mogelijk dat ook zij hier invloed op heeft doordat ze haar dochter kan manipuleren. Ik kan zeggen, maar het bespreekbaar met hem, maar dat gaat waarschijnlijk niet helpen.. Mocht de verhouding tussen jouw vriend en haar moeder goed zijn, zou hij het eens met haar kunnen bespreken. Ze kan er ook een positieve invloed op hebben. Dochters blijven nou eenmaal vaak loyaal aan hun moeder.
 
Ik had ook een dochter van 3 toen ik ben hertrouwd met mijn huidige man. Gelukkig heeft ze hem vanaf het begin geaccepteerd en doet ook mijn ex dat. We kunnen met z'n allen goed door 1 deur en gunnen elkaar al het beste. Komen ook bij elkaar over de vloer, maar ik denk dat de toekomst voor mij en m'n man een stuk lastiger was geweest als mijn ex het er niet mee eens was.