kinderen onder elkaar

A

ANONYMOUS_USERNAME

(sorry ik had dit onderwerp ook al op een ander forum gezet, was alleen de verkeerde leeftijd, ik ben nogal in de bonen. Haha, maar dit is mijn vraagje)



Hoi,
Ik heb een vraag. Mijn dochter is 21 maanden. Mij valt het steeds meer op dat als er andere kinderen van haar leeftijd in de buurt zijn, deze mijn dochter steeds alles afpakken,  duwen en ja slaan. Mijn dochtertje kruipt daardoor in haar schulp.Dit komt steeds vaker voor.Ik heb het daar erg moeilijk mee. Soms denk ik "ver...   Ava duw eens terug of pak dat speelgoed terug" Ik heb haar dat zelfs eens gezegd. Zo van "als bv Pietje  je nu weer duwt,wil ik dat je terug duwt.Ik weet dat het niet de oplossing is, maar mijn hart breekt als ze bij mij komt zitten of zich zelfs gaat verstoppen voor het andere kindje.Ze is gewoon TE lief. Terwijl als ze alleen is, kan ze ook wel eens  behoorlijk van leer trekken.

Wat kan ik hier als ouder aan doen, of heeft iemand tips voor mij???

BVD Deesje ,mamma van Ava
 
Hoi,

Ik heb er ook zo een!!! Ze lijkt een enorme wilde meid, maar eigenlijk is ze te lief en laat over haar heen lopen.

Zij moet van mij echt gaan terugslaan, of duwen, en als iemand iets afpakt moet ze het terug halen. Als ze namelijk zo over zich heen laat lopen krijgt ze daar ook nog nachtmerries van en hoofdpijn. Ze moet het weer zelf kunnen oplossen, anders komt het 's nachts nog een aantal keer terug.

Ik weet ook geen andere optie, niets schijnt verder goed te werken.

liefs lin
 
Mijn oudste deed ook nooit wat terug en duwen en slaan kan je beter niet aanleren (moet op school weer afgeleerd worden)
Maar mijn dochter ontwikkelde vanzelf een andere manier, ze hield het speeltje gewoon vast met haar knuisten en zette haar sirene aan als de kinderen niet snel genoeg ophielden.... Of ze trok het met een ruk uit hun handen vandaan (zij was er mee bezig en daar werd ze ook heel stellig in) en ging ergens anders zitten spelen.
Ik dacht eerst ook dat ze altijd over haar heen zou laten lopen, maar ze ging uiteindelijk toch echt wel voor zichzelf opkomen. Wat ik wel deed, was zelf het goede voorbeeld geven, rollenspellen spelen.
 
Ik ben het met je eens dat je slaan en duwen niet moet aanleren, maar terugslaan of terugduwen vind ik een hele andere zaak. (maar ik moet zeggen dat het bij Anne ook geen effect heeft, ze doet het toch niet, wat ik ook zeg)

Als mijn dochter als eerste iemand slaat (is bij haar echt nog nooit gebeurd, gelukkig) gaat ze voor straf ook echt naar binnen of boven. Net als bij de andere kids.

Maar mijn dochter kan geen oplossing vinden voor deze situatie want ze kan niet omgaan met gevoelens. Klinkt heel raar, maar zij kan het niet aan om blijdschap of verdriet op een normale manier te uiten. Als ze heel blij is om je te zien, dan merk je dat aan de kopstoot die je krijgt, dag zeggen of dank je wel lukt haar ook niet op een normale manier....

Iedereen doet het op zijn eigen manier..

liefs lin
 
Hai Linda,

Inderdaad iedereen doet het op zijn eigen manier. En ik ben er van overtuigd dat Anne (mijn tweede dochter heet trouwens ook Anne) als ze de andere kindjes eenmaal kent, heel goed duidelijk kan maken wat ze bedoelt. Kinderen hebben nou eenmaal allemaal een "gebruiksaanwijzing" en andere kinderen hebben dat vrij snel door. Het  zijn meestal de volwassenen die moeilijkheden hebben met  iemand die anders reageert dan de rest. Dat bedoelde ik ook met het verhaal over mijn oudste dochter, Irene kan heel goed duidelijk maken  dat dat speeltje van haar  is. De eerste drie jaar leken de andere kinderen  over haar heen te lopen, maar daarna pikte ze dat niet meer. Haar hele uitstraling verandert als ze iets van haar proberen af te pakken. Ze is nog steeds "te" lief maar wel met grenzen.  Als kinderen haar  nog niet kennen, proberen ze over haar heen te walsen, maar binnen een paar keer zijn de rollen omgedraaid.
Groetjes Nynke  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan