<p><span style="caret-color: #4f5355; color: #4f5355; font-family: 'Source Sans Pro', sans-serif; background-color: #f4f4f4;">Wat zijn jullie ervaringen met het opvoeden van kinderen als je partner uit een ander land komt en dus andere dingen gewend is? Negatieve, maar ook positieve ervaringen worden gewaardeerd!</span></p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Kinderen opvoeden met iemand uit een ander land/cultuur?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Mijn man is Surinaams echt niet dat daar iets ban in komt vroeger is hij mishandeld klappen gehad als die wat fouts deed zijn ouders zeiden tegen mij toen die van mij 4 weke oud was ja als die zo huilt moet je hem negeren of als die straks iets doet wat niet mag een tik geven daar zat ik met me kraammanden gelukkig wil mij man mijn opvoeding postief . Hij wilt een ander leven voor zijn zoontje dan hij he gehad hoe lastig ook is. Omdat die dan herbeleving krijgt als me zoontje niet wil eten en kliiert dan stopt die en zegt die wil jij overnemen. Hij heeft geen geduld voor door vroeger .
Mijn zoon gaat noooi t nooit naar zijn ouders of familie nevdr ever dit ook omdat ik ook zelf de andere kant van hun heb gezien bah
Mijn zoon gaat noooi t nooit naar zijn ouders of familie nevdr ever dit ook omdat ik ook zelf de andere kant van hun heb gezien bah
Leuk topic! Hier ook 2 verschillende landen/culturen. Al lijken onze culturen in veel opzichten wel wat op elkaar (Nederland en Zwitsers) maar toch op bepaalde punten echt verschillend.
Om met het positieve te beginnen; ik vind het een verrijking voor mezelf en daarmee dus ook voor onze dochter. Ze wordt spelenderwijs meertalig opgevoed en leert van jongs af aan dat er soms verschillende manieren zijn die anders zijn, maar anders niet direct niet goed is.
De uitdagingen zitten hem soms in verschillende ideëen/verwachtingen. Maar eerlijk gezegd... Soms heb ik het idee dat wij minder teleurstellingen/verkeerde verwachtingen hebben dan mensen die uit dezelfde cultuur komen. Om de simpele reden dat wij de verschillen van te voren al verwachten en er dus al over praten, voordat het een probleem wordt. Simpel voorbeeldje; onze eerste keer samen kerst. We hebben het er toen uitgebreid over gehad wat we verwachten, hoe het bij ons thuis ging etc. Eigenlijk zou iedereen dat moeten doen, want uiteindelijk komt iedereen uit een andere ‘gezinscultuur’, maar als je uit hetzelfde land komt, denk je daar niet altijd bij na... Dus idd, wat al gezegd is, communicatie is belangrijk! (Maar dat is in elke relatie...)
Bij belangrijke dingen zoals feestdagen, geboorte, etc, benoemen mijn man en ik vaak 3 dingen die voor ons echt belangrijk zijn voor dat moment. Bijv de 1e verjaardag van onze dochter; voor hem was een mooie grote taart en een bepaald liedje dat zij thuis altijd zongen belangrijk. Voor mij cadeautjes uitpakken op het grote bed en niet teveel visite in 1 keer (kan nu ivm corona toch niet ?). Dat was goed te combineren dus werd een geslaagd feestje ? Deze manier van communiceren helpt ons, want sommige dingen zijn voor hem belangrijk vanuit zijn cultuur en zijn voor mij helemaal niet belangrijk. Dat betekent niet dat ik het niet wil, maar er simpelweg gewoon niet aan denk. Dus verwachtingen uitspreken is voor ons heel belangrijk.
Qua opvoeding zitten we gelukkig heel erg op 1 lijn en hebben zelfde soort opvoeding gehad vroeger, dus dat helpt.
Uitdagingen voor ons zijn soms meer praktisch; opa’s en oma in 2 verschillende landen, niet elk jaar met beide families kerst kunnen vieren etc.
Ik weet niet op jullie ook verschillende talen spreken, maar bij ons helpt het dat we elkaar taal in elk geval goed verstaan. (We spreken samen Engels, maar is voor beide niet onze moedertaal). Dat we elkaars taal goed begrijpen, helpt in de opvoeding. Als mijn man iets tegen onze dochter zegt, begrijp ik in elk geval wat hij zegt en ga ik hem niet (per ongeluk) tegenspreken.
En uiteindelijk... maakt elk gezin zijn eigen ‘gezinscultuur’ of je nu uit hetzelfde land komt of niet. Dus dat blijft eigenlijk hetzelfde! Met het krijgen van een kind, groei je daar ook samen in. Wij hebben het geluk dat beide ouders ons vrij laten in wat we willen, ook qua opvoeding, dus dat helpt.
Tenslotte qua zwangerschap/bevalling/kraamweek.Ookdaar goed over verwachtingen praten, vooral als het komt tot ‘wie is er bij de bevalling aan wezig, wanneer informeer je wie als de baby geboren is, wie komt direct op visite en wat verwacht je van de kraamweek.’ Daar kunnen namelijk heeeeele grote verschillen inzitten. En tijdens de bevalling/kraamweek wil je hier niet nog over moeten discussiëren...
Om met het positieve te beginnen; ik vind het een verrijking voor mezelf en daarmee dus ook voor onze dochter. Ze wordt spelenderwijs meertalig opgevoed en leert van jongs af aan dat er soms verschillende manieren zijn die anders zijn, maar anders niet direct niet goed is.
De uitdagingen zitten hem soms in verschillende ideëen/verwachtingen. Maar eerlijk gezegd... Soms heb ik het idee dat wij minder teleurstellingen/verkeerde verwachtingen hebben dan mensen die uit dezelfde cultuur komen. Om de simpele reden dat wij de verschillen van te voren al verwachten en er dus al over praten, voordat het een probleem wordt. Simpel voorbeeldje; onze eerste keer samen kerst. We hebben het er toen uitgebreid over gehad wat we verwachten, hoe het bij ons thuis ging etc. Eigenlijk zou iedereen dat moeten doen, want uiteindelijk komt iedereen uit een andere ‘gezinscultuur’, maar als je uit hetzelfde land komt, denk je daar niet altijd bij na... Dus idd, wat al gezegd is, communicatie is belangrijk! (Maar dat is in elke relatie...)
Bij belangrijke dingen zoals feestdagen, geboorte, etc, benoemen mijn man en ik vaak 3 dingen die voor ons echt belangrijk zijn voor dat moment. Bijv de 1e verjaardag van onze dochter; voor hem was een mooie grote taart en een bepaald liedje dat zij thuis altijd zongen belangrijk. Voor mij cadeautjes uitpakken op het grote bed en niet teveel visite in 1 keer (kan nu ivm corona toch niet ?). Dat was goed te combineren dus werd een geslaagd feestje ? Deze manier van communiceren helpt ons, want sommige dingen zijn voor hem belangrijk vanuit zijn cultuur en zijn voor mij helemaal niet belangrijk. Dat betekent niet dat ik het niet wil, maar er simpelweg gewoon niet aan denk. Dus verwachtingen uitspreken is voor ons heel belangrijk.
Qua opvoeding zitten we gelukkig heel erg op 1 lijn en hebben zelfde soort opvoeding gehad vroeger, dus dat helpt.
Uitdagingen voor ons zijn soms meer praktisch; opa’s en oma in 2 verschillende landen, niet elk jaar met beide families kerst kunnen vieren etc.
Ik weet niet op jullie ook verschillende talen spreken, maar bij ons helpt het dat we elkaar taal in elk geval goed verstaan. (We spreken samen Engels, maar is voor beide niet onze moedertaal). Dat we elkaars taal goed begrijpen, helpt in de opvoeding. Als mijn man iets tegen onze dochter zegt, begrijp ik in elk geval wat hij zegt en ga ik hem niet (per ongeluk) tegenspreken.
En uiteindelijk... maakt elk gezin zijn eigen ‘gezinscultuur’ of je nu uit hetzelfde land komt of niet. Dus dat blijft eigenlijk hetzelfde! Met het krijgen van een kind, groei je daar ook samen in. Wij hebben het geluk dat beide ouders ons vrij laten in wat we willen, ook qua opvoeding, dus dat helpt.
Tenslotte qua zwangerschap/bevalling/kraamweek.Ookdaar goed over verwachtingen praten, vooral als het komt tot ‘wie is er bij de bevalling aan wezig, wanneer informeer je wie als de baby geboren is, wie komt direct op visite en wat verwacht je van de kraamweek.’ Daar kunnen namelijk heeeeele grote verschillen inzitten. En tijdens de bevalling/kraamweek wil je hier niet nog over moeten discussiëren...