Kinderpsycholoog bij peuter

K

Kim Beaujean

Hoi mama’s,

Dit gaat een lang verhaal worden maar ik moet het even kwijt. Afgelopen jaar was een heftig jaar voor ons

- feb / april gebroken enkel moeder
- juli dochter (3 jaar) uit het niets gebeten door eigen hond
- hond laten inslapen
- nov geboorte zoontje

We merken dat onze dochter van 3 niet lekker in haar vel zit. Heel veel drama, huilen, opstandig, jaloers, angstig.

Ze is afgelopen juli uit het niets gebeten door onze hond (hond 9 jaar, altijd samen opgeroeid). Ze heeft de aanval zelf niet zien gebeuren en is in shock geraakt waardoor ze zich daar niets van kan herinneren. Ambulance, operatie, week ziekenhuis en herstel/wondzorg.

Ze heeft 2 kleine littekens op haar wangen, haar oortje is beschadigd en in haar schouder een vies litteken.
Ze moet hiervoor onder controle blijven bij het ziekenhuis, ieder dag zalf erop en op haar schouder een pleister/foam/stevige tape.
Al met al een heel gedoe en de nodige stress voor haar.

Nu is ze er psychisch zo mee bezig dat ze me iedere dag vraagt of haar pleister nog goed zit en of ze niet naar het ziekenhuis moet.

Ik moet iedere 2 maanden op controle. Ook weer een stressmoment. Ziekenhuis, mondkapjes, vreemde doktoren. Ze is al een verlegen meisje dat normaal de kat uit de boom kijkt en slecht tegen vreemden kan. Operatie oortje als ze 5-6 jaar is.

Na de komst van haar broertje (afgelopen nov) is ze ontzettend jaloers geworden. Boos, opstandig.. aandacht moeten delen.

Al met al heel veel negatieve dingen, nu ben ik alle drama en gehuil van haar spuugzat maar snap ik wel waar het vandaan komt.
Ik ben nu nog met zwangerschapsverlof thuis en vanwege corona is alles dicht en zit ik 24/7 thuis met een getraumatiseerde peuter en een pasgeboren baby..

Nu werd mij een kinderpsycholoog aangeraden, maar werkt dit wel bij een kind van net 3? Iemand hier ervaringen mee?
Ze kan redelijk praten en begrijpt heel veel..

Sorry voor het lange verhaal maar ik zit er even helemaal doorheen. Ik wil mijn vrolijke peuter terug..

 
Wellicht is het een optie om te kijken of EMDR therapie helpt om de traumatische gebeurtenis te verwerken? Heb daar meerdere positieve verhalen over gehoord, ook bij kinderen.
Heel veel succes! 
Onze oudste is trouwens nu ook 3, en hij zit heel erg in de fase van de grenzen opzoeken. Gister een heel drama omdat ik meneer in de winter niet in een korte broek met tshirt naar buiten liet gaan. Hij was helemaal over de zeik. Wellicht is het bij jouw dochter ook een beetje een combi van factoren...
 
Ja ook met een jong kind kun je EMDR therapie doen. Dat zou ik je zeker aanraden. Via de website van de EMDR vereniging kun je behandelaren vinden die hiertoe bevoegd zijn, dit zijn idd psychologen (vaak gz-psychologen kind en jeugd). Heb er zelf ervaring mee in m'n werk en heb goede resultaten meegemaakt. Speltherapie zou evt ook kunnen, maar dan daarna. Veel succes!!
 
Ik weet niet waar in Nederland je zit. Maar MiK (Linda Gerits) is een hele goede. 
Enerzijds klinkt de reactie van je dochter niet perse vreemd. Peuters kunnen het best lastig vinden om ineens een broertje of zusje te krijgen. Dat is natuurlijk nog niet zo lang geleden en een hele grote verandering. Anderzijds kan de impact van een gebeurtenis (zoals met de hond en daarop volgend de ontmoetingen met artsen en ziekenhuis bezoeken) natuurlijk meespelen en zou een kinderpsycholoog kunnen helpen. 
Sterkte met het zoeken!! 
 
In vaktijdschrift VROEG is eens een stuk over EMDR bij kinderen geschreven, als je googled kun je deze vast nog wel vinden. De bevindingen hierover zijn heel positief en de wijze van therapie ook prettig.
Ik weet niet of het altijd zo gedaan wordt, maar in het artikel wordt aangegeven dat er dan een "boek" wordt gemaakt waarin de traumatische gebeurtenis volledig wordt beschreven en het boek eindigt dan weer heel positief. Kinderen met heftige trauma's reageerden hier heel goed op en raakten hun onrust kwijt.
Ik zou het dus zeker proberen!
 
Hoi wat heftig voor jullie! Ik zou zeker eens via de huisarts vragen naar een kinderpsycholoog of psychiater. Ik heb laatst een boek gelezen van een kinderpsychiater: het hele brein het hele kind. Van Daniel Siegel hij geeft heel veel tips over hoe je met je (nog heel jonge) kind kan praten over Nare gebeurtenissen. Hij zegt ook dat we ( ouders) dat veel te weinig doen doordat we denken dat ze het toch niet snappen, maar dat wat ze eigenlijk nodig hebben is dat we steeds herhalen en praten wat er gebeurt is. Dat kan zowel over het ongeval, de ziekenhuis bezoekjes als de geboorte van jullie tweede.
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan