kinderverdriet

Gisterenavond reden we bij ons door de wijk en zien we een klein hondje over straat rennen tussen de auto's door. Jurgen springt uit de auto en grijpt het hondje. Het hondje was helemaal buiten adem. We hebben een tijdje rond gereden om te kijken of er iemand aan het zoeken was naar het hondje maar konden niets vinden. We hebben hem dus maar meegenomen naar huis.
Op internet   gekeken of er een hondje werd vermist en de dierenambulance gebeld. Verteld dat we een hondje hadden gevonden en als iemand hem mist dat ze hem dan bij ons konden ophalen.
Tess en Nick hebben de hele avond en vanmorgen zitten knuffelen met het hondje. Om 11.00 ging de telefoon, de eigenaar was gevonden en kwam het hondje ophalen.
Oohh wat een verdriet bij de kinderen, zelfs Tess moest huilen en nIck had zich verstopt onder de tafel.


Ik had het zo met ze te doen dat deze mama die eigenlijk geen hond in huis wil (we hebben wel een grote maar die ligt altijd buiten en heeft daar een binnenhok)
op internet is gaan kijken naar een hond

en sinds een uurtje zijn wij de trotse eigenaar van dino



wat kinderverdriet allemaal niet kan doen
Liefs sandra

 

Oh Sandra wat een schatje! Nick en Tess mogen blij zijn met zulke lieve ouders! En wat goed dat je al zo snel een leuk hondje hebt gevonden!

Groetjes van Cissy
 
Haha wat een verhaal! Leuk hoor, de hele familie blij met een schattig hondje. Deze mama moet eerlijk gezegd ook niet denken aan een hond in huis, maar wie weet komt daar  ook ooit verandering in. Het kan snel gaan, merk ik, haha.
Groetjes Laura
 
Terug
Bovenaan