Kinderwens bespreken met partner

M

Mariskaaatje

<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik ben 27 jaar, nu 4 jaar samen met mijn vriend en heb sinds een jaar een enorme kinderwens.</p><p>Een paar maanden geleden heb ik bij mijn vriend aangegeven dat ik wilde stoppen met de pil. In eerste instantie niet per se om gelijk zwanger proberen te raken, maar na ruim 10 jaar de pil slikken vond ik het wel mooi geweest en was ik ook wel benieuwd hoe mijn lichaam hierop zou reageren. Hij vond dit prima en toen ik zei in 2022 graag te willen beginnen met proberen voor een eerste kindje reageerde hij hier enthousiast op. Een reactie die ik eigenlijk niet verwacht had, maar hij zei er al langer aan toe te zijn en er open voor te staan. We hadden dus besloten om het zonder andere voorbeheidsmiddelen te doen zodra ik zou stoppen met de pil. <br /><br />Dus uit enthousiasme ben ik een week later gestopt met de pil, maar toen ik dit toen tegen hem zei begon hij al een beetje terug te krabbelen en te zeggen dat we het dan maar met condoom moeten doen. Ik raakte hiervan nogal in de war want voor mijn gevoel hadden we een week eerder nog een heel positief gesprek gevoerd waar we hetzelfde instonden. <br /><br />Hij zal wel even aan het idee moeten wennen dacht ik nog en ik heb het onderwerp de afgelopen maanden (met moeite) laten rusten. Van de week heb ik weer geprobeerd erover te beginnen door te vragen waarom hij het nog steeds niet zonder condoom wil doen. Ik kreeg hier toen geen duidelijk antwoord op, maar het was ook al wat later in de nacht. <br /><br />Nu probeer ik al dagen het juiste moment en de juiste woorden te vinden om hierover te beginnen, maar het lukt me gewoon niet. We hebben een hele goede relatie, maar zijn beiden niet zulke praters en ik denk dat ik toch bang ben voor een negatieve reactie. <br /><br />Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest mijn gedachten even kwijt.. tips zijn altijd welkom :)</p>
 
Dat klinkt inderdaad heel verwarrend.
Als je moeite hebt om gesprekken te voeren zou je eens kunnen proberen om een gesprek aan te gaan tijdens een activiteit.
Bijvoorbeeld wandelen oid.
Soms gaat het wat makkelijker als je niet zo geforceerd tegen over elkaar hoeft te zitten en elkaar aan kijken.
Verder kun je misschien eens op de man af vragen of hij misschien ergens mee zit of nerveus over is dat hij toch elke keer een condoom wil gebruiken.
Wat mijn man en ik trouwens ook wel eens doen (maar dat is dan echt omdat we er dan met een gesprek niet uitkomen) is dat ik in de slaapkamer zit en hij in de woonkamer en dat we elkaar dan appen. Dan kunnen we niet door elkaar heen praten of schreeuwen en zijn we ook wat sneller geneigd om te zeggen dat we bijvoorbeeld verdrietig of gekwetst zijn.
Ik wens je succes!
 
Werkt niet voor iedereen, maar wie weet wel voor jullie: Als praten lastig is, schrijf het voor hem op! Dan kun je jouw emoties goed en rustig verwoorden, en kan hij vervolgens het gesprek met je aangaan, of zelf ook iets opschrijven.
 
Hoi!
Vervelend dat je in deze situatie zit, kan je heel goed begrijpen. Wij hebben min of meer in dezelfde situatie gezeten. Ik was gestopt met de pil en zouden het de eerste maanden met condoom doen, daar stonden we beide achter. Op een gegeven moment begon het bij mij wel te kriebelen maar mijn vriend wilde het vanaf dat moment nog met condoom doen, alhoewel er bij hem ook wel al twijfel zat. Telkens voor de seks pakte hij toch op het laatste moment een condoom. Ik vertelde hem dat dat prima was (je moet er immers beide achterstaan toch?). Op een gegeven moment was de knoop doorgehakt en deden we het zonder. Stonden er allebei helemaal achter. Totdat m'n vriend op een gegeven moment een klein beetje terugkrabbelde (moeten we niet tot na de zomer wachten, dan kan jij nog lekker drinken). Hier ben ik wel een aantal keer heel erg chagrijnig over geweest maar ik besefte me ook; dat ik er niet aan wilde beginnen als we er beide niet voor 100% voor gingen. Lang verhaal kort; nog een aantal keer met condoom en op een gegeven moment zei hij; vanaf nu wil ik het zonder doen. Helaas liet het vervolgens nog lang op zich wachten omdat ik nu sinds kort letrozol moet slikken voor m'n eisprong, die had ik daarvoor niet / sporadisch. Achteraf gezien dacht ik nog een keer; shit hadden we het toen maar onveilig gedaan, want toen had ik een eisprong (1 van de weinige keren). Maar ik floot mezelf toen direct terug, ik dacht mee, ik wil een partner die er volledig achterstaat en niet nog twijfelt. Het is nu iedere ronde even spannend voor ons beide omdat we het allebei zo graag willen. Achteraf gezien is het goed geweest zo; dat het proces wat werd vertraagd, want nu gaan we er voor de volle 100% voor.
Ik jou en je vriend natuurlijk niet, maar mijn tip zou echt zijn, hoe moeilijk ook, laat het even los. Heb nog maar seks met condoom en wacht totdat hij uit zichzelf zegt: nu hoeft het niet meer en gaan we ervoor. Ik ken een soortgelijk verhaal van een vriendin en haar vriend zei ook van de 1 op de andere dag; we gaan ervoor. Ik zou hem niet pushen en je begrip tonen, het komt vast vanzelf wel. Mocht het 'toch lukken' zonder dat jullie er beide echt achterstaan dan is het waarschijnlijk minder speciaal dan als jullie beide iedere maand weer hopen op een positieve test.
Succes!! ?
 
Samen voor een kindje gaan is een grote stap, mijn man had hier ook moeite mee in het begin. Ik was net met de pil gestopt vanwege kinderwens voordat wij een relatie kregen. En in periode van onze relatie ook condoom gebruikt ter bescherming. We wilden eerst financiële stabiliteit en dat ik mijn studie had afgerond; er kunnen allerlei redenen zijn om bepaalde termijn te kiezen waarop je wilt starten met proberen.
Bij mij was de kinderwens ook sterker dan bij mijn man; ook vanwege mijn leeftijd (ik word dit jaar 33).

Voor een man voelt het soms als inleveren van vrijheid / zelfbeschikking, een gezinnetje starten geeft veel verantwoordelijkheid en geeft binding aan je partner.

Mijn advies zou zijn:

- geef je vriend de tijd om aan het idee te wennen en blijf niet hameren op je kinderwens, dat heeft enorme druk voor hem en druk op jullie relatie. Meestal wordt de kwaliteit van je relatie er niet beter op als je dit wel doet (spreek uit ervaring)

- zoals de anderen schrijven; schrijf desnoods een brief en vraag hem waar bij hem de twijfel zit of waarom hij nog liever wilt wachten. Dan kun je misschien wat meer begrip voor hem opbrengen?

- Bespreek desnoods een termijn, wanneer jullie er nog een keer over kunnen hebben inhoudelijk en evt een datum prikken (als jullie allebei hiervoor openstaan) wanneer jullie stoppen met gebruiken van het condoom.

En last but not least; blijf leuke dingen met elkaar doen :) dat geeft wat lucht!
Heel veel succes met aangaan van het gesprek :)
 
Bedankt voor jullie reactie! Fijn om even mijn hart te kunnen luchten hier. 


@Juliass: Wat vervelend dat je iets moet slikken voor je eisprong. Betekend dit dan ook dat je niet menstureert zolang je geen eisprong hebt?
Ik vind het ook heel belangrijk dat we er beiden voor 100% achter staan. Ik ben alleen bang dat hij er niet uit zichzelf over begint, vandaar dat ik het balletje weer eens wilde opgooien. Misschien heeft hij toch iets meer tijd nodig en ik wil ook zeker niet gaan pushen. Zo moeilijk om iets te laten rusten waar je in je hoofd de hele dag mee bezig bent..
@GiftofLife: Ik wil hem zeker niet het gevoel geven dat ik hem aan het pushen ben, vandaar dat ik het onderwerp ook een paar maanden heb laten rusten. Gelukkig doen we nog genoeg leuke dingen samen en hangt er geen gespannen sfeer in de lucht. Ik ga binnenkort proberen het nog eens ter sprake te brengen. Vind het toch wel fijn om wat duidelijkheid te hebben ?
@Zaramaart: We hebben bijna nooit een verhitte discussie, maar ik kan wel snel emotioneel worden tijdens een gesprek. Ik denk dat ik daarom ook moeite heb met het juiste moment uitkiezen.. bedankt voor je tip!
@Klijn: Dat zou ook nog een optie kunnen zijn, al vind ik het ook wel fijn dat ik kan zien hoe hij reageert. Daar kan ik vaak al veel uit aflezen. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan