<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Lieve allemaal,</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt;">Ik moet even iets van me afschrijven. Ik heb namelijk een probleem wat er op neerkomt dat ik een ontzettende kinderwens heb en mijn vriend momenteel niet. Ik ben 31 jaar en ik heb mijn vriend 1,5 jaar geleren kennen. Ik hou ontzettend veel van hem en ik wist het al heel snel: dit wordt de vader van mijn kinderen. Ik heb altijd een kinderwens gehad, maar dit was nooit zo heel aanwezig omdat ik nooit een (serieuze) vriend had. Om mij heen kreeg iedereen kinderen en ik wist dat ik ook ooit moeder wilde worden, maar dan wel als ik m’n droomvent kende. Na date 3 of 4 heb ik aan m’n huidige vriend ook gevraagd of hij kinderen wilde, niet op korte termijn, maar ooit. Z’n antwoord was gelukkig ja, want anders wilde ik niet verder daten. Ik wilde niet vallen voor een man die geen kinderwens had.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt;"> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Inmiddels wonen we samen en kan ik het idee van met hem een kindje maken niet van me afschudden. M’n vriend wilt over een jaar of 2 beginnen met proberen. Maar ik denk er continu aan. We hebben een extra kamer in het huis wat ik in m’n hoofd al in heb gericht als babykamer, als ik veel heb gegeten ga ik soms voor de spiegel staan om te zien hoe ik eruit zie met een zwangere buik en ik heb al geboortekaartjes ontworpen voor zowel een jongen als meisje. Ik heb inmiddels mijn koperspiraal laten verwijderen omdat ik te veel last had van hevige menstruaties en sindsdien temperatuur ik elke ochtend en gebruiken we bijna elke keer een condoom (iig rondom de vruchtbare dagen). M’n vriend heeft meegemaakt hoeveel pijn ik had door die spiraal, dus hij snapt waarom ik hem weg heb laten halen, maar hij vindt het echt ontzettend spannend. Hij vraagt de hele tijd wat we moeten doen “als het fout gaat”.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 9.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Ik wil uiteraard pas een kindje als mijn vriend er ook 100% achter staat, maar ik wil eigenlijk niet nog 2 jaar wachten. Ik heb een ontzettende grote angst dat ik niet vruchtbaar ben en we medische hulp nodig hebben en ik dan misschien te laat ben. Ik heb in m’n leven altijd veel gedoe gehad met m’n baarmoeder (HPV, pas na 2 jaar ontpillen weer een regelmatige cyclus) en mijn moeder heeft voordat ze zwanger werd van mij in 3 jaar 3 miskramen gehad. Daarom heb ik zelf meer de instelling van laten we het maar gewoon proberen, want wie weet zijn wij er ook 3 jaar mee bezig. Ik probeer dit aan hem uit te leggen maar ik merk dat het dit voor hem niet per se argumenten zijn om eerder te beginnen. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 9pt;">Ik begrijp dat hier open over communiceren de enige manier is, maar ik vind dat ontzettend spannend. Ik ben heel bang dat hij niet van mening wilt veranderen en dat ik hem onder druk zet. Wat ik uiteraard ook wel een beetje doe, maar ik wil het gewoon zo graag. Zijn er meiden die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten? Ik hoor graag wat jullie zouden doen. En super bedankt als je dit lange bericht hebt gelezen.</span></p>
Kinderwens bespreken
- Onderwerp starter Gebruiker10385522
- Startdatum
Hi,
Wat vervelend dat jij al een stapje verder bent dan je vriend. Maar ik snap je fantaseren. Heerlijk! Alles wat je omschrijft Geeft aan dat je er aan toe bent. De meeste mannen vinden het veel spannender dan vrouwen. Wij kunnen het ons veel beter inbeelden.
Ik kan er verder niet zoveel over zeggen, alleen dat ik een vriendin heb die ook graag wilt en bang is dat het niet zou lukken. Het lukt ook inderdaad niet.
Ik ben zelf van zwanger van de tweede en beide bij de eeeste poging al gelukt.
Ik hoop dat jullie eruit komen, en zoals mijn vriend zegt. Het is echt het mooiste wat je kan overkomen als man. En hij is veranderd in een rauw ei zegt hij vaak. Zoveel houdt hij van zijn zoontje.
Succes!
Wat vervelend dat jij al een stapje verder bent dan je vriend. Maar ik snap je fantaseren. Heerlijk! Alles wat je omschrijft Geeft aan dat je er aan toe bent. De meeste mannen vinden het veel spannender dan vrouwen. Wij kunnen het ons veel beter inbeelden.
Ik kan er verder niet zoveel over zeggen, alleen dat ik een vriendin heb die ook graag wilt en bang is dat het niet zou lukken. Het lukt ook inderdaad niet.
Ik ben zelf van zwanger van de tweede en beide bij de eeeste poging al gelukt.
Ik hoop dat jullie eruit komen, en zoals mijn vriend zegt. Het is echt het mooiste wat je kan overkomen als man. En hij is veranderd in een rauw ei zegt hij vaak. Zoveel houdt hij van zijn zoontje.
Succes!
ik snap je helemaal! en toch zal je moeten wachten tot je vriend er ook helemaal klaar voor is, dat is mijn mening.
wij zaten in dezelfde situatie (zelfs een paar jaar ouder dan jullie) en heb toen tegen mijn vriend (inmiddels man) gezegd: ik ben er klaar voor om met jou dit avontuur aan te gaan, laat het mij weten als jij er ook klaar voor bent of erover wil praten. En toen heb ik gewoon afgewacht.. pushen heeft m.i. geen zin en ik wilde het zelf ook pas als hij er klaar voor was, het is namelijk echt teamwork!
En toen, ineens out of the blue en ik had eigenlijk verwacht dat het langer nodig zou hebben.. vertelde hij me dat hij er ook klaar voor was! Inmiddels hebben we een dochter van 1,5 en ben ik klaar voor nr. 2! maar hij (nog) niet.. helaas voor mij maar ik wacht weer af..
wij zaten in dezelfde situatie (zelfs een paar jaar ouder dan jullie) en heb toen tegen mijn vriend (inmiddels man) gezegd: ik ben er klaar voor om met jou dit avontuur aan te gaan, laat het mij weten als jij er ook klaar voor bent of erover wil praten. En toen heb ik gewoon afgewacht.. pushen heeft m.i. geen zin en ik wilde het zelf ook pas als hij er klaar voor was, het is namelijk echt teamwork!
En toen, ineens out of the blue en ik had eigenlijk verwacht dat het langer nodig zou hebben.. vertelde hij me dat hij er ook klaar voor was! Inmiddels hebben we een dochter van 1,5 en ben ik klaar voor nr. 2! maar hij (nog) niet.. helaas voor mij maar ik wacht weer af..
Hoi,
Lastige situatie, het lijkt een beetje op mijn situatie 7 jaar geleden. Ik heb helaas mijn man niet kunnen overtuigen.
Bij hem ging het om het totaal plaatje wat er allemaal al geregeld moet zijn in huis/ financieel/ carrière. Maar het leven loopt anders en kan je niet zo plannen. Dit kreeg ik niet aan zijn verstand. Hij is heel koppig. Wij hebben afspraken gemaakt tot welke leeftijd ik zou wachten en hij heeft pech als hij zijn doelen dan nog niet heeft behaald.
Je raadt het misschien... Al zijn doelen zijn nog niet behaald. Het was ook zo onrealistisch. Maar nu ziet hij in dat hij niet langer kan wachten. Hij is nu 37 en ik 33. beter laat dan nooit.
Kom er eerst achter waarom hij nog niet wilt of wat voelt hij of hoe beleeft hij dit.
Ik denk dat praten, de beste optie is.
Eventueel afspraken maken.
Maar als je geen anticonceptie gebruikt en alleen op die condoom moet vertrouwen.... lijkt het mij fijner dat je wel weet waar je aan toe bent , als het idd "fout " gaat. Gaat hij je geloven? Of wordt dit als expres gezien? Moet je het weg laten halen van hem? Wat wil jij? Kan jij het wel weg laten halen voor hem?
Jullie kunnen hier ook afspraken over maken.
Over de miskramen en je zorgen... Misschien gaat alles bij jou wel goed. Je kan altijd informatie vragen bij een verloskundige of je laten controleren.
Ik wens je veel succes, misschien heb je meer geluk.
Gr. Laura
Lastige situatie, het lijkt een beetje op mijn situatie 7 jaar geleden. Ik heb helaas mijn man niet kunnen overtuigen.
Bij hem ging het om het totaal plaatje wat er allemaal al geregeld moet zijn in huis/ financieel/ carrière. Maar het leven loopt anders en kan je niet zo plannen. Dit kreeg ik niet aan zijn verstand. Hij is heel koppig. Wij hebben afspraken gemaakt tot welke leeftijd ik zou wachten en hij heeft pech als hij zijn doelen dan nog niet heeft behaald.
Je raadt het misschien... Al zijn doelen zijn nog niet behaald. Het was ook zo onrealistisch. Maar nu ziet hij in dat hij niet langer kan wachten. Hij is nu 37 en ik 33. beter laat dan nooit.
Kom er eerst achter waarom hij nog niet wilt of wat voelt hij of hoe beleeft hij dit.
Ik denk dat praten, de beste optie is.
Eventueel afspraken maken.
Maar als je geen anticonceptie gebruikt en alleen op die condoom moet vertrouwen.... lijkt het mij fijner dat je wel weet waar je aan toe bent , als het idd "fout " gaat. Gaat hij je geloven? Of wordt dit als expres gezien? Moet je het weg laten halen van hem? Wat wil jij? Kan jij het wel weg laten halen voor hem?
Jullie kunnen hier ook afspraken over maken.
Over de miskramen en je zorgen... Misschien gaat alles bij jou wel goed. Je kan altijd informatie vragen bij een verloskundige of je laten controleren.
Ik wens je veel succes, misschien heb je meer geluk.
Gr. Laura
Hier hetzelfde probleem. Ik word in juli 31, mijn vriend in oktober 30. Hij wilde nog wel een jaar of 5 wachten en ik heb aangegeven dat ik dat echt niet wil en waarschijnlijk ook niet kan. Af en toe gooi ik het balletje op. Hij heeft een hele goede band met zijn moeder en ik heb haar betrokken in mijn dilemma. Zij praat er nu ook af en toe met hem over. Dit helpt voor ons. Wij hebben nu onze reis deze zomer als kantelpunt staan; vanaf dan gaan we proberen. Zo heeft hij er nog ruim een half jaar aan kunnen wennen en daarna is hef waarschijnlijk ook niet in 1x raak en kan hij nog even verder wennen. 
Praat erover met je vriend en desnoods ook een praktijk ondersteuner bij de huisarts. Vorig jaar rond deze tijd zat ik zo vol babykriebels dat ik dacht dat ik zwanger was door de pil heen. Uiteindelijk was ik schijnzwanger, overspannen en in de zomer kwamen we er achter dat dit vermoedelijk door een te trage schildklier kwam. Ik heb nu medicatie en ben gestopt met de pil en omdat wij er ook niet jonger op worden en toe zijn aan positieve momenten in het leven. Heeft mijn vriend toch toe gezegd om in ons kleine schijt appartement toch de gok te wagen om aan een kleine te beginnen.