Kinderwens en relatietwijfels

<p>Hallo,</p><p>Ik ben sinds 2 maanden gestopt met de pil omdat ik dacht dat ik er eindelijk klaar voor was. Het lijkt me heerlijk samen een kindje te krijgen. Echter twijfel ik sinds een aantal weken over onze relatie. We zijn nu iets langer dan 2,5 jaar samen en op sommige gebieden vraag ik me af of onze relatie wel gaat stand houden. Mijn vriend is super lief en staat altijd voor me klaar. Maar hij is ook heel erg gevoelig en zachtaardig. Dit laatste begin ik steeds lastiger te vinden en ik heb het gevoel dat ik me steeds minder tot hem aangetrokken voel.. ik heb dit wel met hem besproken maar er veranderd niets aan mijn gevoel. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, daar ik zo graag een gezin met hem wilde en nu deze gevoelens blijven spelen...</p><p> </p>
 
Ik zou nu in ieder geval wel weer even anticonceptie gebruiken. Het is heel normaal dat je in een relatie soms even door een fase gaat van "is dit het?". Ook is het normaal dat als je de stap hebt gezet voor een kindje te gaan dat alles even heel spannend kan worden en dit soort gedachten kunnen dan denk ik ook (sneller) opspelen. Maar als je je niet meer tot hem aangetrokken voelt en eigenlijk niet zo goed weet wat je met hem doet, zou ik toch eerst zelf uitzoeken hoe je gevoel voor hem zit.
Mijn vriend en ik hebben meerdere keren in een minder goede fase gezeten. Vooral in het begin van onze relatie. Het is ruim een jaar uit geweest nog ook, toen we weer bij elkaar kwamen was het allemaal zo anders dan ervoor - alsof we beiden elkaars minder leuke eigenschappen veel makkelijker konden accepteren. Toen zijn we vrij snel voor een kindje gegaan. Maar gedurende het eerste jaar met onze zoon én tijdens de zwangerschap hebben we wel meerdere keren naar elkaar uitgesproken dat het krijgen van een kindje, naast ontzettend mooi en prachtig en alle clichés, ook best wel een tik is voor je relatie. Je moet het wel aan kunnen, en dit zeg ik niet om je bang te maken natuurlijk! Met vertrouwen in je relatie en elkaar een eventuele zwangerschap & het ouderschap in gaan is voor mijn gevoel heel belangrijk. Wij zitten nu weer in een leukere fase van onze relatie, maar dat was na de geboorte van ons kind echt wel even zoeken!
 
Het is super normaal dat je tijdens een relatie mindere tijden ervaart. De kunst is om er dan nog steeds voor te gaan en te blijven praten met elkaar. 
Kans is ook groot dat je juist door zo'n keuze ( willen gaan voor een kind) naar alles van je partner gaat kijken en daar juist onzeker van wordt. 
Ook kan het zijn dat je door het stoppen met de pil wat meer last hebt van je hormonen! Denk hier goed aan. Hormonen kunnen gekke dingen doen en misschien dat je door hormomen wat gevoeliger en sneller aangebrand bent! 
Succes?
 
Het is super normaal dat je tijdens een relatie mindere tijden ervaart. De kunst is om er dan nog steeds voor te gaan en te blijven praten met elkaar. 
Kans is ook groot dat je juist door zo'n keuze ( willen gaan voor een kind) naar alles van je partner gaat kijken en daar juist onzeker van wordt. 
Ook kan het zijn dat je door het stoppen met de pil wat meer last hebt van je hormonen! Denk hier goed aan. Hormonen kunnen gekke dingen doen en misschien dat je door hormomen wat gevoeliger en sneller aangebrand bent! 
Succes?
 
Thanks voor de lieve berichten dames.
Het ene moment wil ik niets anders en ben ik alleen maar aan het fantaseren hoe goed het gaat en wat voor 'n goede vader hij zou zijn en het andere moment begin ik te twijfelen. 
Het is wel eens eerder door mijn hoofd gespookt in onze relatie en als we het hadden besproken ging het erna ook prima. Maar nu voelt het zo zwart wit; super graag of helemaal niet.
Hoop dat het idd een fase is...
 
 
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Een kinderwens is natuurlijk heel mooi. Alleen zou ik die niet in vervulling laten gaan puur omdat ik hem heb. De relatie zelf moet gezond zijn en dat klinkt het niet helemaal? Veel dames zouden je voor gek verklaren, ik niet. Je ziet het inderdaad wel eens, zo’n onnatuurlijk en ja, onaantrekkelijk TE lieve man. Beetje als een puppy die achter je aan huppelt ipv een vent waar je een team mee vormt. Waar zijn karakter zo door is maakt niks uit, dat zal niet veranderen. Nu is het de vraag: zie jij jezelf zo zonder uitdaging in de liefde door het leven gaan? Als je nog onder de 30 bent zou ik wel weer aan de pil gaan ja. Er kan nog zoveel veranderen en een kind verdient op zijn minst een start met een stabiele thuissituatie met een voorbeeld zoals je het wilt bieden. Stel jullie kind is 2 en je geeft het proberen dan op? Dat is niet zo prettig. Natuurlijk is er ook een ander mogelijk uiterste: een man die geen interesse toont, je onrespectvol behandeld, altijd zijn eigen ding op nummer 1 zet en dus bijna niks met jullie samen doet, amper thuis is, die je niet kunt vertrouwen, enzenz. Dan ben je alsnog geen ‘team’. Bedenk jullie rustig en focus eerst op de reality ipv de droomtoekomst. Kijk dan naar jullie verwachtingen van elkaar. Liggen die écht niet op 1 lijn? Dan weet je het antwoord. Succes en vooral veel geluk gewenst ❤️??
 
@poepiemonstermama
Ik ben 29 en mijn vriend 30. Ik vind dat je helemaal gelijk hebt en vandaar komen mijn twijfels dan ook. Ik wil een goede basis voor mijn kind en daar moet ik zelf voor zorgen.. Thanks voor de reactie ?
 
Terug
Bovenaan