Kinderwens met een postnetale depressie

[Gebruiker10173862]

<p>Hoi mama's (to be)</p><p>De titel zegt het al een beetje maar ik zal de situatie even kort uitleggen. Een (gezonde) zwangerschap was bij ons niet vanzelfsprekend. We hebben er 3 jaar op moeten wachten. De zwangerschap was uiteindelijk heel erg zwaar met veel complicaties en onze dochter is de eerste 4 maanden een huilbaby geweest. Kort na de bevalling ben ik gediagnotiseerd met een postnetale depressie. Ik zal jullie dat alles besparen. Het was in ieder geval vreselijk! Hele nare gedachtens, ook m.b.t. mijn dochtertje. Gelukkig heb ik optijd aan de bel getrokken en heb ik de juiste hulp en medicatie gekregen. Inmiddels ben ik weer steeds meer de oude ik. Maar wel duidelijk nog herstellende. De band met mijn dochter, die inmiddels 7 maanden is, is nu helemaal goed. Ik ben stapel op haar! Ik heb vanaf dat moment wel gezegd dat ik echt zeker geen tweede zwangerschap wil en mijn partner is het daar helemaal mee eens. Dat heeft meerdere redenen.. de belangrijkste is denk ik dat we hier niet nog eens doorheen willen. Deze tijd was echt heel erg heftig. Maar ook praktische redenen. We willen ons meisje alles "geven" wat ze wilt. Niet verwennen, maar wel als ze wilt studeren het kunnen betalen en dergelijke. We hebben beide een goed inkomen maar tegenwoordig is het allemaal zo duur! Ook houden we van reizen, verre reizen. Dit gaat makkelijker met 1 kindje. Allemaal persoonlijke redenen maar het punt is dat ik en mijn partner er beide heel duidelijk over waren. Geen tweede (als het ons gegund zou zijn). Nu ineens heb ik sinds een maand een hele sterke kinderwens gekregen en ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Is dit iets hormonaals? Rammelende eierstokken? Hebben meerdere vrouwen dit gehad zodra je kindje wat ouder is? Ik snap dat dit totaal niet het moment is maar het blijfr continu door mijn hoofs spoken. Ook word ik nu bijna 32.. mocht het weer 3 jaar duren?? Het voelt als een definitieve nee. Misschien moet ik dat laten bezinken?</p>

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Zoals je zelf al zegt; je word steeds meer je oude ik. Ik denk dat alles wat er gebeurd is nu een beetje bij je geland is. Misschien heb je toch altijd wel meerdere kinderen gewild en komt dat gevoel nu weer bij je terug. Dat zal dan ook een teken zijn dat je weer jezelf word. 
Hormonen kunnen uiteraard ook veel dingen doen. Ik durf niet te zeggen of dit gevoel daar vandaan komt. 
Ik zou er goed met je man over praten, het even laten bezinken samen. Misschien heb je over een paar maanden nog steeds dit gevoel, en begint het bij je man ook weer te kriebelen. Dan zou ik zeggen waarom niet proberen. De ene zwangerschap is de andere niet. En omdat je het al eens eerder hebt meegemaakt zal je vervelende dingen ook veel sneller herkennen waardoor je misschien eerder aan de bel kan trekken. 
Wil je veel wijsheid wensen met deze gevoelens en ben blij dat het weer beter met je gaat. 

 

[elissip]

Ik heb ook een postnatale depressie gehad en ben hiervoor behandeld. Mijn dochter is inmiddels bijna anderhalf en mijn depressie is ongeveer een jaar geleden genezen. Mijn huisarts zei destijds sat ik bij een volgende zwangerschap en bevalling extra in de gaten word gehouden om herhaling te voorkomen.
Even heel eerlijk is het natuurlijk wel zo dat de kans op herhaling aanwezig is. Maar laat je je daardoor tegen houden? Ik niet, wij zijn inmiddels bezig voor een tweede.
Bespreek met je man dat hij de symptomen in de gaten houd en aan de bel trek zodra je weer tekenen begint te vertonen.
En hee wie zegt dat het gebeurt? Mijn moeder heeft het ook gehad en die had het alleen bij de eerste gehad. Ze heeft 3 kinderen. Ik zou luisteren naar mn gevoel. Wat willen jullie het liefst?