Kinderwens niet op één lijn

<p>Hi lezer,</p><p>Ik ben nieuw hier en weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik mijn verhaal kan doen, maar ik probeer het enigszins logisch te verwoorden ?</p><p>Mijn vriend en ik zijn inmiddels al 2 jaar samen, huis gekocht (najaar de sleutel), geregistreerd partnerscha, beide goede baan waar we geluk in vinden. In principe alles goed voor mekaar in onze gelukkige bubbel.</p><p>Vanaf het begin heb ik al duidelijk laten weten dat ik een sterke kinderwens heb. Mocht het bv niet lukken om zelf te dragen, dan wil ik ook naar andere opties kijken. Ik voel het in ieder deel van mijn lijf dat ik bestemd ben om moeder te zijn. Het liefst was ik al eerder “zwanger geworden” maar het plaatje erom heen was nog niet stabiel genoeg. Sinds begin dit jaar is alles op z’n plek. Een nieuwbouwwoning die op dit moment wordt gebouwd, financieel stabiel en natuurlijk ook een goede relatie. Lijkt mij ook wel net zo handig ?</p><p> </p><p>Mijn vriend wil ook graag kinderen, hij is 9 jaar ouder dan ik (28) en wil ook niet te laat de stap nemen. Nu hebben wij eerder dit jaar een gesprek gehad waarbij we tot de conclusie kwamen dat we vanaf juni het zouden proberen. Alleen wanneer ik 2/3 weken er na over begon, bleek het zware misverstand te zijn want hij had dat niet zo begrepen. Enorme teleurstelling voor mij, dit uit ik dan niet naar hem omdat ik geen druk wil geven. Ik wil niet dat hij er maar akkoord mee gaat omdat “het moet”. Het gesprek beginnen is vaak lastig, of hij begint over wat anders, is afgeleid of zegt dat t hem even te benauwd wordt. Ik probeer dan ook niet teveel over baby’s te praten, eerder had ik het minstens 5 keer in de week wel over plannen voor de babykamer. Ik probeer hem de ruimte te geven. </p><p>Nu heb ik hem aantal  dagen geleden een kaartje geschreven met lief tekstje en daarbij de vraag “zullen we gaan beginnen vanaf volgende maand”. In mijn hoofd leek mij dit wel een lief idee en hoopte ik dat hij direct ja zou zeggen. Er kwam alleen geen woord uit en begon hij weer over wat anders. <br /><br /></p><p>Tot nu is hij er nog niet over begonnen, ik heb het vandaag kleine poging gewaagd tijdens het wandelen maar vervolgens begon hij alweer over wat anders wat we tegenkwamen. Ik weet nu niet zo goed hoe ik het op een goede manier kan laten starten, het gesprek dan. Voor mij voelt het alsof mijn wens steeds maar weer wordt uitgesteld, als het aan mij lag waren we afgelopen februari al begonnen. Hoe kan ik het gesprek starten zonder dat ik hem teveel druk op leg? Mijn vriend is overigens over algemeen een slechte beslisser, we zijn ook al 4 maand bezig om keuken uit te zoeken omdat hij niet kan kiezen ?<br /><br /></p><p>Wat zijn jullie ervaringen met jullie partners over de gesprekken van beginnen? </p>
 
Lastig zeg. Waar is hij bang voor?
Bij ons was het vooral de keuze samen wanneer te starten. En op een gegeven moment maar gewoon gedaan omdat het toch nog even kan duren. Duurde ook 1,5 jaar. En later tijdens zwangerschap was ook gewenningsproces.
 
Ja dat kan lastig zijn. Mijn vriend is precies het zelfde. Hij heeft eerlijk tegen mij gezegd dat hij het idee heel eng vind. Het idee dat je verantwoordelijk bent voor een leven kan voor vee mannen beangstigend zijn. Maar hoor ook van vee mensen dat sommige mannen er nog niet aan toe zijn om hun vrijheid op te geven.
Voor mij was het duidelijk mijn vriend is er duidelijk nog niet aan toe om aan onze kinderwens te beginnen. Denk dat je eerder kan vragen wat zijn angsten zijn over dit onderwerp.
 
Hee..

Wat ingewikkeld voor jou! Het lijkt me erg moeilijk om je eigen wens naar de achtergrond te drukken. Klinkt alsof je behoorlijk op eieren loopt.

Ik zou met hem in gesprek gaan. Niet over de babywens op zich, maar wel over jouw onzekerheid ten aanzien van zijn wispelturigheid en natuurlijk wat hier achterzit.

Veel sterkte..


 
Wat ingewikkeld! Lijkt mij voor jou inderdaad heel moeilijk om met een onbeantwoorde vraag te blijven zitten. 
Ik denk dat hij banger is voor het idee dan daadwerkelijk het kind zelf en er daarom steeds overheen praat. Hij geeft ook geen keiharde nee als je erom vraagt, het is eerder ontwijken van je vraag. Ik zou dat vooral benoemen naar hem. Waarom hij keer op keer geen antwoord geeft op de vraag die je stelt. Hopelijk komt er dan uit wat hem dwars zit.
Heel veel sterkte!
 
Pff ingewikkeld Idd! Ik zou het proberen niet zo vaak te benoemen. Maar bv volgende week benoemen dat je met hem wil praten over de kinderwens. Als hij dan weer afgeleid wordt, haal hem dan gewoon terug bij het gesprek. Probeer een open gesprek te hebben met elkaar. Wat houdt hem tegen? Want de reden lees ik niet uit je verhaal? 
Miaschein komen jullie uit dat hij er Idd nog niet klaar voor is. Dat is hem goed recht natuurlijk, hoe balen voor jou ook. Ik heb uiteindelijk met mijn vriend een jaartje ook gewacht voor onze gezamenlijke kinderwens. Als ik kijk naar de mannen in mijn omgeving zijn ze vaak ook wel 30+ voordat zij eraan toe zijn. Met elkaar in gesprek gaan en hierin een gezamenlijk besluit zoeken. Succes!
 
Hoi!
Ik denk dat je het gewoon kan zeggen zoals je het hier opschrijft. "Ik wil je niet het idee geven dat ik je onder druk zet, maar het is belangrijk voor me. Heb je er nog over nagedacht? Ik wil graag weten waar ik aan toe ben, anders blijf ik er maar over nadenken." Of iets in die trant. Zo heb je oog voor hem, maar doe je ook recht aan je eigen gedachten en gevoelens.
Veel succes, jullie komen er vast uit samen. Hij klinkt als een typische man met een beetje koudwatervrees ?
 
Heel erg bedankt voor jullie woorden! Het is een bijzondere dag.. na het lezen van jullie berichten, was ik voor mijzelf aan het bedenken hoe ik het kon beginnen. Ik dacht geef hem nog even en begin dan morgenavond tijdens bijna dagelijks avondwandeling over. 


nu ben ik een beste tiktok fan en kan ik mij heerlijk vermaken met al die geinige filmpjes. Zoals ik vaker wel doe, is mijn vriend grappige filmpjes sturen en ook wat te maken heeft met babys. (Hij kan dat wel hebben) Ik had een hele schattige, geinige gestuurd en lag heerlijk op de bank serie te kijken totdat mijn vriend opeens naar beneden komt: "oke baby" Niets vermoedend kijk ik hem raar aan waarbij hij nog 5 keer herhaalt " oke baby". In tijden heb ik hem niet zo ongemakkelijk gezien en ik dacht bij 5e keer van als dit een geintje is, gaan de tranen rollen. De tranen rolden uiteindelijk maar van geluk! Hij was er eigenlijk al heel snel uit dat hij het ook graag wil proberen vanaf de volgende cyclus. Hij wist alleen niet hoe hij het wou brengen.. soms denk ik dat we echt voor elkaar bestemd zijn met onze bijzondere manier van denken ?
Ik voel mij nu al zo opgelucht nu het eindelijk dichterbij gaat komen. Ik hoop natuurlijk, zoals iedere vrouw, dat het snel raak is alleen ben ik wel realistisch. Ik heb jarenlang aan de pil, spiraal etc gezeten en tegenwoordig hoor je steeds vaker dat er wel even  een tijd overheen gaat. Ik blijf nuchter en positief. Al vind ik het retespannend!! 


Deze week verwacht ik mijn menstruatie. Ik ben nu sinds vorig jaar september gestopt met de pil, altijd stipt om de 28-29 dagen. Alleen afgelopen cyclus was 36 dus ben benieuwd of deze week komt. Vanaf juni wordt het klussen en hopelijk kan ik jullie deze zomer verblijden met goed nieuws! ?
 
Terug
Bovenaan