Kinderwensspreekuur

<p>Hallo,</p><p>Ik heb al heel lang kinderwens en mijn man begint nu ook bijna te wennen aan het idee. Nu vroeg ik me af of het slim is om naar het kinderwensspreekuur bij de verloskundige te gaan om zijn laatste twijfels weg te nemen. Hij vind het vooral spannend omdat hij niet weet hoe hij met wen baby om moet gaan en hij straks niets meer kan doen. Zijn dit vragen die ik met de verloskundige kan behandelen?</p>
 
Spannend! 
Eerlijk gezegd is een kinderwensspreekuurbij de verloskundige hier niet direct voor bedoeld. Het gaat dan meer over gezond leven, waar in je cyclus ben je vruchtbaar, zitten er medische dingen in je familie waar je rekening mee moet houden etc. Dus niet zozeer over het leven met een baby.
Heeft je man niet toevallig een vriend die al een kind heeft waar hij dit mee kan bespreken? Of een broer? Collega? 
 
Hai ACBC,
Ik kan je hier wel wat info over geven. Zat in een soort van dezelfde situatie. 
Samen met mijn vriend veel gesprekken gehad over onze kinderwens. Hij was bang dat hij niks meer kon en aan huis gekluisterd zou zitten (heeft bij zijn vrienden gezien dat ze niet echt te deur meer uit gaan) dus was bang dat dat bij ons ook zo zou zijn. 
Heb hem verzekerd dat dit bij ons niet zo gaat zijn en hij vooral ook zijn ding moet kunnen doen. (Voor mijn idee bij mannen belangrijker dan bij vrouwen) dus er voor gekozen te stoppen met de pil.
Ruim anderhalf jaar verder hebben we nu een kleine spruit van 3 weken.
Mijn vriend was vanaf moment 1 verliefd en heeft veel geleerd van de mensen in het ziekenhuis en van de kraamzorg. De kraamzorg verteld heel veel over wat je moet doen en hoe je dingen kan aanpakken. 
Ik denk ook dat het er aan ligt hoe jij er zelf in staan. Want ik laat mijn vriend wel vrij. Zo sport hij iedere dag en gaat hij in het weekend eens naar vrienden. Als jij dat trekt en oke vind. Lekker laten doen.
Mijn ervaring leert ook wel dat nu de kleine man er is mijn vriend het ook fijn vind thuis te komen en zijn bij hem. 
Veel succes! Vooral erover praten hoe jullie het voor je zien. En je weet natuurlijk nooit hoelang het gaat duren voor en of het lukt. Bij ons duurde het 11 maanden dus kon hij ook aan het idee wennen, dan dat het ineens allemaal heel snel zou gaan. 
En dan natuurlijk nog 9 maanden zwangerschap.
Mocht je nog vragen hebben stel gerust :D!
 
[quote quote=10516066]Hai ACBC, Ik kan je hier wel wat info over geven. Zat in een soort van dezelfde situatie. Samen met mijn vriend veel gesprekken gehad over onze kinderwens. Hij was bang dat hij niks meer kon en aan huis gekluisterd zou zitten (heeft bij zijn vrienden gezien dat ze niet echt te deur meer uit gaan) dus was bang dat dat bij ons ook zo zou zijn. Heb hem verzekerd dat dit bij ons niet zo gaat zijn en hij vooral ook zijn ding moet kunnen doen. (Voor mijn idee bij mannen belangrijker dan bij vrouwen) dus er voor gekozen te stoppen met de pil. Ruim anderhalf jaar verder hebben we nu een kleine spruit van 3 weken. Mijn vriend was vanaf moment 1 verliefd en heeft veel geleerd van de mensen in het ziekenhuis en van de kraamzorg. De kraamzorg verteld heel veel over wat je moet doen en hoe je dingen kan aanpakken. Ik denk ook dat het er aan ligt hoe jij er zelf in staan. Want ik laat mijn vriend wel vrij. Zo sport hij iedere dag en gaat hij in het weekend eens naar vrienden. Als jij dat trekt en oke vind. Lekker laten doen. Mijn ervaring leert ook wel dat nu de kleine man er is mijn vriend het ook fijn vind thuis te komen en zijn bij hem. Veel succes! Vooral erover praten hoe jullie het voor je zien. En je weet natuurlijk nooit hoelang het gaat duren voor en of het lukt. Bij ons duurde het 11 maanden dus kon hij ook aan het idee wennen, dan dat het ineens allemaal heel snel zou gaan. En dan natuurlijk nog 9 maanden zwangerschap. Mocht je nog vragen hebben stel gerust :D![/quote]
Dit zou ik nooit willen. Het klinkt nu alsof zijn leven bijna niet veranderd is, terwijl jij het harde werk doet. Als je samen voor een kind gaat kies je ook samen voor het ouderschap en de verantwoordelijkheidheden die daarbij horen. Je leven verandert nou eenmaal met een kind en dat geldt ook voor mannen. Als hij daarin geen concessies wil doen, vind ik eigenlijk dat hij niet klaar is voor het vaderschap. Zal ook nooit begrijpen dat vrouwen voor zo'n man kiezen, terwijl er genoeg mannen zijn die wel 100% voor het vaderschap willlen gaan (inclusief de lasten). Het is voor vrouwen net zo belangrijk dat ze geregeld hun eigen ding kunnen doen. Niet voor niets zijn jonge moeders de groep met de meeste burn-outs.
@ABCD: Het kinderwensconsult is bedoeld voor medische, lichamelijke zaken, dingen die te maken hebben met gezondheid en zwanger worden. Denk dat je partner het beste eens met vaders in zijn omgeving kan gaan praten. Dan hoort hij van anderen hoe zij het vaderschap ervaren en kan hij zijn zorgen delen.
 
 
 
[quote quote=10516378] Dit zou ik nooit willen. Het klinkt nu alsof zijn leven bijna niet veranderd is, terwijl jij het harde werk doet. Als je samen voor een kind gaat kies je ook samen voor het ouderschap en de verantwoordelijkheidheden die daarbij horen. Je leven verandert nou eenmaal met een kind en dat geldt ook voor mannen. Als hij daarin geen concessies wil doen, vind ik eigenlijk dat hij niet klaar is voor het vaderschap. Zal ook nooit begrijpen dat vrouwen voor zo’n man kiezen, terwijl er genoeg mannen zijn die wel 100% voor het vaderschap willlen gaan (inclusief de lasten). Het is voor vrouwen net zo belangrijk dat ze geregeld hun eigen ding kunnen doen. Niet voor niets zijn jonge moeders de groep met de meeste burn-outs. @ABCD: Het kinderwensconsult is bedoeld voor medische, lichamelijke zaken, dingen die te maken hebben met gezondheid en zwanger worden. Denk dat je partner het beste eens met vaders in zijn omgeving kan gaan praten. Dan hoort hij van anderen hoe zij het vaderschap ervaren en kan hij zijn zorgen delen.[/quote]
 
 
Zo..... dat zijn me even een aannames wat je doet.
Je snapt niet dat vrouwen voor zo'n man kiezen. Jonge moeders die niet voor niks in een burnout komen. Je leven is niet voorbij als je een kind hebt. En zo doe jij het overkomen.
Je kan totaal niet in onze situatie kijken. Ik vind hem de beste papa die er is. Staat er als eerste bij als hij huilt, snachts gaat hij eruit om hem te voeden zodat ik kan slapen. Doet alles voor mij en de kleine. Dus ja, mag hij ook sporten en een keer naar vrienden... Juist goed, is hij niet met zn 35e een uitgezakte dikke vader ;) 
Maargoed.. ben jou totaal geen verantwoording schuldig trouwens. Maar vind het alleen knap bot hoe jij denkt een beeld te schetsen over onze/volgens jou soortgelijke situaties. 
 
Terug
Bovenaan