kiss/kidd syndroom

Hallo,

Onze dochter Shannon nu 3 jaar en 9 maanden heeft vanaf dat ze is geboren altijd gehuild en echt krijssen dat ging je als moeder aan je moederhart.Je kon haar niet aankleden bijv een truitje of een jasje aandoen dan schreeuwde ze het uit van de pijn ze kon niet in de maxie-cosie zitten dat was gillen en over de wandelwagen maar helemaal te zwijgen een regelrechte ramp ze hoorde je dan al van verre aankomen zo'n gegil en gekrijs was dat als ze in de wagen lag.Toen Shannon 5 weken oud was kreeg ze een longontsteking ze heeft zoveel oorontstekingen en dan weer blaasontstekingen en dan zaten haar longetjes weer vol (zoals de huisarts het noemt)en dan kreeg ze weer een pompje om weer de luchtwegen schoon te krijgen,Shannon viel van het ene in het andere en dan begon alles weer van voren af aan ze was altijd maar ziek.Ze heeft een keer 16 weken achterelkaar diarree gehad.En nu met 3 jaar hadden wij er genoeg van er was meer aan de hand voor ons gevoel in het ziekenhuis bij de kinderarts kregen we alsmaar te horen dat ze gezond was,een kindje wat haar eerste levensjaar 9 maanden ziek is geweest en zo'n 12 antibiotica kuren heeft gehad is in mijn ogen niet helemaal gezond,dus gingen we verder zoeken en toen hoorden we van KISS/KIDD syndroom we zijn naar de huisarts gegaan en we kregen meteen medewerking voor naar een manueel therapie te gaan en toen kwam het hoge woord eruit ze was een kiss kindje haar bovenste 2 nekwervels waren verschoven en haar heupjes stonden scheef.Na een aantal behandelingen ging het steeds beter ze werdt een heel vrolijke meid,Ze klaagde niet de hele dag meer van ik voel me niet lekker en ook haar hoofdpijn werd veel minder.Sommige dingen hebben gewoon meer tijd nodig om te helen zoals heel slecht slapen heel vaak in paniek wakker worden en dan zoerg in paniek dat ze je slaat,schopt krabt om niet door jou getroost te willen worden je voelt je als moeder zo afgewezen,maar de kinderen weten op dat moment ook niet wat ze doen en s'morgens niet eens weten dat ze zo tekeer zijn gegaan en haar echte driftbuien dat duurt ook z'n tijd om te begrijpen dat dit niet zo kan daar is heel veel therapie voor nodig om al die blokkades weg te werken Ik snap ook wel dat in bepaalde opzichten driftbuien bij haar leeftijd horen,maar het zijn ook symtomen van kiss/kidd.Shannon heeft in haar 3,9 jaar een wereld van antibiotica's en kinderartsen bij elkaar gehad/gezien,maar door haar therapie zijn we nu al zoveel verder gekomen en de therapie doet geen pijn en ze hoeft ook geen medicijnen te slikken dat vindt ik al heel veel waard.voor meer info kun je kijken op www.kisskids.nl en je kunt in het forum ook je vragen stellen of je verhaal schrijven er zijn altijd mensen die met je meeleven en misschien handige tips kunt krijgen en je kunt ook nog info krijgen op www.kiss-kinderen.nl daar vindt je ook een handige lijst met symtomen en kun je kijken/vergelijken of je kindje misschien een kiss/kidd kindje is,kiss wordt meestal veroorzaakt tijdens de bevalling van je kind dat er wervels verschoven worden.Ik hoop dat ik met mijn verhaal misschien  andere ouders  kan helpen die net als wij vaak van het kasje naar de muur worden gestuurd.

Groetjes Ritschella&Shannon
 
hallo,
ik zag opeens je verhaal staan en ook dat er niemand op gereageerd had,
vond het vreselyk voor jou (en je gezin) om dat alles te moeten meemaken,
heb zelf(gelukkig)geen ervaring met kiss-syndroom maar met artsen,hospitaals en onderzoeken by een baby of jong kind,daar kan ik over meepraten!
ben wel héél bly dat   je dochtertje weer gelukkig is en jullie haar nu beter begrypen (en in jezelf leren geloven want je intuitie zei al langer dat er iets niet klopte toch?)
er was toch licht aan het einde van de tunnel zeg maar..
groetjes,anne
 
Hoi !

Mijn dochtertje heeft ook Kiss gehad. We waren er alleen al héél vroeg bij, door een optelsom van een zware bevalling + sterke voorkeurshouding + eenzijdig ontwikkelde motoriek. Al met 4 maanden oud had ze fysiotherapie en gingen we naar een osteopaat.

Alles is goed gekomen, en nu is ze een kleuter van net 4 jaar, die het op alle fronten bovengemiddeld goed doet.
Ook ik heb erg veel aan de sites gehad die jij hierboven noemt.
Goed dat je jouw verhaal onder de aandacht brengt!

Groetjes Jaine
 
hallo
wat een nare periode voor jullie moet dat geweest zijn.
ik dacht zelf ook dat mijn zoontje dat hadmaar hij bleek gewoon een huilbaby te zijn.
ook heel vervelend die machteloosheid.
ik ken wel een jongetje die dat had en die had alleen last bij het verschonen door zijn billen op te beuren begon hij wat te huilen maar niet zo erg.
met annderhalf jaar is hij geholpen met therapie en na een bezoek ging het al stukken beter.
succes verder
groetjes
 
Vervelend, hè, als je kind zo veel huilt en je lange tijd niet precies weet wat er aan de hand is?!!!!
Mijn zoon is bijna 7 en we zijn met zijn 4e jaar naar een osteopaat gegaan, waar ook bleek dat zijn bovenste nekwervels behoorlijk verschoven waren. Hij heeft nog wel regelmatig een 'onderhoudsbeurt' nodig bij een osteopaat, maar er is al heel veel verbeterd.
Wel is het lastig om te ontdekken of zijn gedrag voortkomt uit KIDD of dat het 'gewoon autistiform' gedrag is óf dat het hoogbegaafdheidsproblematiek is (alle 3 de zaken zijn 'van toepassing' op hem, volgens de instanties).
Het gaat in ieder geval nu behoorlijk goed met hem, maar het blijft wel een aandachtvragertje en een driftkop......................
Hoe gaat het nu bij jullie? Hoe vaak moeten jullie nog terugkomen bij de manueel therapeut???
Groet, Hannah
 
Ook wij hebben ervaring met KISS-kinderen. Onze beide dochters (Inge van 2 jaar en Marloes van 2 maanden) hebben het allebei (gehad). Wij hebben het gelukkig bij beide kindjes al vroeg ontdekt en zaten in beide gevallen met 6 wk oud al bij de manueel therapeut. Inge was erg beperkt, ze kon écht niet naar links kijken en had bijna alle symptomen wel die je op de website www.kiss-kinderen.nl kunt vinden. Na 8 behandelingen, gecombineerd met twee-wekelijkse fysiotherapie (vooral veel oefenen) was ze er vanaf. Marloes heeft het minder erg en is nu na 2 behandelingen (met 7 en  9 wk)  al helemaal 'los'. Beiden hebben gelukkig niet erg veel gehuild, maar ik begrijp je frustraties en je zorgen maar al te goed! Het enige dat Inge er nog aan over heeft gehouden is een rare slaaphouding. Ze ligt regelmatig op haar buikje met haar beentjes opgetrokken onder zich. Dit kan volgens de manueel therapeut geen kwaad en gaat ook vanzelf weer over als ze ouder worden. Marloes is een vrolijke baby geworden die onderzoekend om zich heen kijkt! Het komt uiteindelijk dus allemaal wel goed.
 
Terug
Bovenaan