Kiss syndroom

na een heftige zwangerschap met ziekenhuis opname in week 24 wegens een verkorte baarmoederhals is ons zoontje 5 weken te vroeg geboren... alles was zo goed dat wij al met 3 dagen naar huis mochten! Op mijn uitgerekende is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis, hij had het rs virus, 5 dagen lang heeft hij in het ziekenhuis gevochten voor zijn nog zo jonge leventje.

vervolgens mochten wij weer fijn naar huis, maar was ons zoontje(nu 9 weken) zo verdrietig, niet meer dan 2 uur slapen in 24 uur, oververmoeid, onrustig, slechte ontlasting, verborgen reflux, koemelkallergie? Verschillende flesvoedingen geprobeerd en onze 10 ritten kaart bij de kinderarts raakte onderhand wel op! Ik was ten einde raad tot de kinderarts ons door stuurde naar de baby fysio! En door alleen maar te kijken naar mijn ventje wist hij het meteen: Kiss syndroom, hij heeft vandaag zijn eerste behandeling gehad en merk nu al een wereld van verschil, hij is weer tevreden, zal dit eindelijk het antwoord zijn op alle vraagtekens? Zijn er meer moeders die in dit schuitje zitten of hebben gezeten? En wat zijn jullie ervaringen hier over?
 
Mijn schoonzusje heeft dit ook gehad met m'n nichtje. De bevalling was zwaar maar normaal, niets heftigs of ernstigs maar huilen dat t meisje deed, ze was ontroostbaar. Hele schort stem en als slecht kunnen eten omdat haar keeltje zo'n pijn deed. M'n schoonzusje is een paar keer jaar de huisarts geweest maar die zei dat er niets mis was met de kleine en dat het "gewoon" een huilbaby is.

Gelukkig nam mijn schoonzusje daar geen genoegen mee en ze is naar een osteopaat geweest. Die kwam er achter dat haar sleutelbeen uit de kom was en dat er 2 nekwerveltjes niet goed zaten. Na een paar behandelingen heeft m'n nichtje nu alleen nog wat last van haar keeltje maar verder huilt ze een heel stuk minder, slaapt ze ook gewoon (dat deed ze ook heel slecht) en volgens m'n schoonzusje heeft ze nu een heel ander kind. Weet dat ik hoe dan ook met m'n kindje langs de osteopaat ga, of het nou huilt of niet, moet er niet aan denken dat m'n kind zoveel pijn heeft.
 
Terug
Bovenaan