Klein beetje ongerust over mijn moeder

A

Anoniem

Guest
Hoi Allemaal,

Weet niet zo goed hoe ik me moet gedragen t.o.v. mijn moeder. Ze wordt doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ze pijn in haar buik heeft en beetje bloedverlies terwijl ze al jaren niet meer heeft gemenstrueerd. De dokter heeft niet gezegd wat ze denkt, maar ze moet naar de gynaecoloog. En er zit baarmoederkanker in de familie. Mijn oma is er op 58 jarige leeftijd aan overleden.
Nu kan ze heel snel terecht maar dat wil ze niet want ze is dan jarig. Nu kan ze over 3 weken pas.
Ik heb geen erg goede band met mijn moeder en weet dus niet hoe ik me moet gedragen....
Het zegt natuurlijk nog niks hoor, misschien valt t mee, maar ik weet niet zo goed wat ik moet doen/zeggen.

groetjes Mariska
 
Hoi Mariska,

In dat soort situaties is het altijd heel erg moeilijk om te bedenken wat je moet zeggen. Als ik het niet weet dan stuur ik vaak een kaartje, daar kun je het toch makkelijker op verwoorden. Misschien een kaartje sturen met succes er op en haar dan succes wensen voor het ziekenhuis bezoek. Het kan inderdaad allemaal best mee vallen, en dat hoop ik natuurlijk ook voor jullie allemaal.

groetjes Linda
 
Oei! Das lastig meissie. Mss een kaartje sturen? Is vaak makkelijker dan je uiten in woorden... Blijf gewoon jezelf. Meer dan dat kun je niet doen. Ik denk dat je moeder mss de verjaardag gebruikt om niet geconfronteerd te worden met iets naars wat ze eigenlijk niet wil weten. Ze doet stoer maar is het in haar hart wellicht niet. Een lief kaartje met daarin dat ze altijd bij je terecht kan ookal zijn jullie niet heel close kan wellicht veel goed doen.

Sterkte!
gr.Ing
 
Ik vind (als er iets met me is, net als toen ik bijvoorbeeld een paar weken geleden een miskraam had) dat het altijd beter is als je wel iets doet of zegt dan dat je net doet of er niks aan de hand is.
Ik denk dan aan: praten met je moeder over wat ze verwacht of alleen zeggen dat je je zorgen maakt. Je gevoel uitspreken.

Inderdaad moeilijk als je al geen hechte band had met je moeder. Ik denk toch zoveel mogelijk contact zoeken. Alleen een extra bezoek kan ook al goed zijn. Maar helemaal niks doen is in mijn ogen niet goed.

Sterkte ermee.
 
Onze band (voorzover er een band is) is heel erg verstoord. En ik ben echt een gevoelsmens en kan mezelf goed uiten. Alleen bij haar dus niet, omdat ze heel anders is.
Sowieso heb ik er bij haar wel op aangedrongen (zonder te zeggen dat ik me zorgen maak) dat ze een ander ziekenhuis moet bellen of er eerder plek is en anders de dokter laten bellen.

Net wel mijn zus gebeld (die heel erg op mijn moeder lijkt en ook niet over gevoelens praat) en gezegd dat ik vind dat ze eerder moet gaan. Gelukkig vind zij dat ook en we gaan morgen allebei weer bellen om te vragen of ze eerder kan.
Het is gewoon zo lastig als je een verstoorde relatie hebt. Mijn moeder en zus zijn 2 handen op 1 buik en ik hing er altijd bij. Mijn ouders zijn namelijk gescheiden en mijn vader had nooit tijd voor ons.

pffff nou ik hou jullie op de hoogte. Bedankt voor het medeleven/meedenken.

groetjes Maris
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan