Hoi allemaal,
Allereerst sorry voor het lange geduld dat jullie moesten hebben voor dit verhaal...
Woensdagochtend om kwart over 7 moest ik het ziekenhuis bellen, na weer een een weeenloze nacht. Ik bel het ziekenhuis, is er geen plek hier in Oss. Dus of ik naar Veghel toe wilde? Ja dat wil ik wel, liever als wachten... toch wat onrustig zo, lekkend van t vruchtwater en bij elk rustig moment in je buik, je druk maken of alles nog wel goed is met de baby.
Voor 8en hadden ze mij teruggebeld dat ik idd naar Veghel kon. Dus wij in de auto... Toch wel even spannend dan...
Daar bleek dat ik het streptokokken bacterie bij me draag. Dus tijdens het inleiden ook antibiotica toegediend gekregen.
De weeen kwamen ontzettend traag op gang en ik heb over de eerste 5 cm van half 12 tot 7 uur gedaan.
Omdat het mijn vaders verjaardag was heb ik toen toch maar even gebeld om hem een fijne verjaardag te wensen en te vertellen waar ik mee bezig was, en dat het nog wel even kon duren.
Vervolgens werd de pijn snel heviger en om half 9 heb ik gevraagd of er nog pijnstilling mogelijk was. De VK heeft toen gevoeld en plotsklaps had ik er in die 1,5 uur 5 cm bijgekregen, volledige ontsluiting, en toen mocht ik dus gaan persen...
3 kwartier later ben ik bevallen van een gezond jongetje, genaamd Oliver!
Half uurtje later 10 hechtingen gehad, niet echt pretttig, moet ik zeggen...
Mijn ouders zijn langs geweest en die nacht vol verwondering naar mijn wondertje liggen kijken, tussen de al super goed op gang komende voedingen door. Op de kraamafdeling gelegen tot vrijdag uiteindelijk, moesten 48 uur blijven i.v.m. de mogelijkheid dat Oliver ziek zou worden door de streptokokken bacterie. Maar blakend van gezondheid zijn we zelfs wat eerder naar huis gegaan vrijdagmiddag. Nu dus heerlijk thuis. En het gaat hartstikke goed, ik voel me redelijk goed, en genees ook wel goed.
Voedingen gaan erg goed... Schoonouders zijn nu over uit Engeland, helemaal trots en wel.
En vandaag dus een klein verjaardagsfeestje voor mijn man! Da's in ieder geval gelukt, niet op mijn mans verjaardag te bevallen.
Dus uiteindelijk een februari mamma geworden...
Ik ga slapen,
Veel liefs Linda
Allereerst sorry voor het lange geduld dat jullie moesten hebben voor dit verhaal...
Woensdagochtend om kwart over 7 moest ik het ziekenhuis bellen, na weer een een weeenloze nacht. Ik bel het ziekenhuis, is er geen plek hier in Oss. Dus of ik naar Veghel toe wilde? Ja dat wil ik wel, liever als wachten... toch wat onrustig zo, lekkend van t vruchtwater en bij elk rustig moment in je buik, je druk maken of alles nog wel goed is met de baby.
Voor 8en hadden ze mij teruggebeld dat ik idd naar Veghel kon. Dus wij in de auto... Toch wel even spannend dan...
Daar bleek dat ik het streptokokken bacterie bij me draag. Dus tijdens het inleiden ook antibiotica toegediend gekregen.
De weeen kwamen ontzettend traag op gang en ik heb over de eerste 5 cm van half 12 tot 7 uur gedaan.
Omdat het mijn vaders verjaardag was heb ik toen toch maar even gebeld om hem een fijne verjaardag te wensen en te vertellen waar ik mee bezig was, en dat het nog wel even kon duren.
Vervolgens werd de pijn snel heviger en om half 9 heb ik gevraagd of er nog pijnstilling mogelijk was. De VK heeft toen gevoeld en plotsklaps had ik er in die 1,5 uur 5 cm bijgekregen, volledige ontsluiting, en toen mocht ik dus gaan persen...
3 kwartier later ben ik bevallen van een gezond jongetje, genaamd Oliver!
Half uurtje later 10 hechtingen gehad, niet echt pretttig, moet ik zeggen...
Mijn ouders zijn langs geweest en die nacht vol verwondering naar mijn wondertje liggen kijken, tussen de al super goed op gang komende voedingen door. Op de kraamafdeling gelegen tot vrijdag uiteindelijk, moesten 48 uur blijven i.v.m. de mogelijkheid dat Oliver ziek zou worden door de streptokokken bacterie. Maar blakend van gezondheid zijn we zelfs wat eerder naar huis gegaan vrijdagmiddag. Nu dus heerlijk thuis. En het gaat hartstikke goed, ik voel me redelijk goed, en genees ook wel goed.
Voedingen gaan erg goed... Schoonouders zijn nu over uit Engeland, helemaal trots en wel.
En vandaag dus een klein verjaardagsfeestje voor mijn man! Da's in ieder geval gelukt, niet op mijn mans verjaardag te bevallen.
Dus uiteindelijk een februari mamma geworden...
Ik ga slapen,
Veel liefs Linda
