Kleinzerige peuter

Mijn peuter van 3,5 is echt ontzettend kleinzerig. Ik zal wel een loedermoeder zijn maar ik merk dat het ontzettend in m’n irritatie zone begint te zitten ?
Ik ben thuis met 2 kindjes en hoor het echt de hele dag aan ??
Als ze haar teen stoot moeten we het letterlijk weken horen, als ze op haar knie valt kan ze niet meer lopen, als ze verkouden is horen we het van s’ ochtends vroeg tot ze naar bed gaat. Ik heb wat artikelen gelezen, ik sta vrij nuchter in het leven en ik vind dat “je kind mag voelen wat ze voelt” soms wel wat begrenzing mag hebben, voor nu maar ook voor later. We proberen het niet te negeren maar na 10 keer gehoord te hebben dat ze “een beetje verkouden” is ben ik het wel een beetje zat, ik weet namelijk echt wel wanneer ze echt ziek is of echt pijn heeft. hoe ga ik hiermee om zonder haar het gevoel te geven dat ik haar niet serieus neem?
 
Oh my, dit is zóó herkenbaar. Dochter ook 3,5 jaar en soms laat ze zich letterlijk vallen om maar te laten zien hoeveel pijn ze heeft. Voor elke stoot om een pleister vragen. Jammeren om niets . Heb vaak het idee dat het aandacht vragen is. Het is namelijk nog 20x zo erg als ik haar jongere zus aandacht geef. Dus probeer juist aandacht te geven als ze niet miept na een stootje. Negeren helpt hier weinig, dan gaat ze nog luider vertellen hoe zwaar ze het heeft. Ik zeg ook wel eens : ik heb je gehoord, je hebt je knie pijn gedaan. Geef jezelf maar een kusje erop en weer verder. 
(Als ze zich echt pijn doet is het een ander verhaal) 
 
Sommige mensen hebben ook echt een lagere pijndrempel. Hoewel een teen natuurlijk normaal geen twee weken pijn hoort te doen.
Het gekke is dat juist huismoeders vaak minder quality time met hun kinderen doorbrengen. Weet natuurlijk niet in hoeverre dit voor jou geldt. Maar mogelijk dus een idee wat meer echt met het kind zelf te gaan doen.
 
Essil, Mag ik vragen waar je die informatie vandaan hebt dat huismoeders minder quality time hebben met hun kinderen dan werkende moeders? Ik doe gelukkig een heleboel met mijn meiden dus dat kan het probleem niet zijn. 
 
Heb ik ergens een keer in een artikel gelezen, weet niet meer waar. Heb ook de bron niet gecheckt. Sloot wel aan bij mijn eigen ervaring.
Maar fijn dat je daar zeker van bent, kan je dat alvast uitsluiten.
 
Hier compleet andersom, vinden we bulten en blauwe plekken en hebben we géén idee hoe dat dan weer gekomen is ? 
Ik denk dat je dochter oud genoeg is om duidelijk uit te leggen en dat ze het best even mag benoemen, maar dat als het voor jou genoeg is je haar ook kan zeggen dat het nu klaar is.
Als ze graag met poppen speelt kan je misschien ook voorstellen om het aan te laten wijzen bij haar pop en dan pop 'beter maken'. Rollenspel komt op deze leeftijd en kan haar helpen om emoties te verwerken en laat pijn nou net zo'n gekke emotie zijn waar je soms ook niks mee kan ?
 
Het is wel herkenbaar, maar ik maak er dan weer niet zo'n heel probleem van. 
Je neemt haar toch eigenlijk ook niet serieus? Dat zal ze ook wel aanvoelen. Hier gaat het vaak om aandacht vragen. En ook wel om oprechte tranen om iets kleins. 
Hier helpt het om duidelijk te zijn: pleister is voor als je bloed hebt (en ik wil best op een schram een pleister plakken hoor). Verder help ik haar zelf de pijn te managen. Doet je teen zeer? Dan wrijf je even en gaat het beter. Desnoods samen doen. "ik kan niet meer loooopen!" ken ik ook heel goed. Dan hebben we even een driftbui en lopen we daarna toch. Maar ik troost haar wel en bevestig dat het vervelend is dat het pijn doet. Ook hier leg ik weer uit dat even wiebelen en wrijven kan helpen. Als ik erin zou staan van: ach het valt wel mee, hup doorlopen! Dan staan we veel vaker stil, dan als ik haar gewoon even troost en laat huilen. Dat beperkt het "ik kan niet meer lopen" ook. 
Verder niet te panisch omgaan met vallen, maar ik negeer het ook niet. Ik vraag altijd even of het oke gaat. Ze antwoordt nu steeds vaker "ja". Dan beloon ik haar voor hoe goed ze zichzelf geholpen heeft. 
Als ze maar door blijft gaan over een pijntje, dan ga ik gewoon even wat anders met haar doen. 
 
 
Terug
Bovenaan