klote hormonen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hey meiden,

Ff van me afschrijven hoor! Vorige oktober zat mn zusje niet lekker in haar vel, ze wilden graag een kindje en het lukte niet. Elke keer stond ik voor haar klaar, nam haar mee uit eten, vroeg hoe het bij de gyn was enz. Toen bleek dat ze zwanger was heb ik een luiertaart gemaakt, met cadeautjes erbij. Op FB kwam ze met vragen, toonde ik interesse (we hebben niet echt een sterke band dus veel langs gaan en bellen doen we niet maar we hebben vooral contact via FB), bood een luisterend oor. Toen ze werd opgenomen in het zh ben ik meteen langs geweest. Al die tijd gaan de gesprekken vooral over haar: hoe zij zich voelt, hoe het met haar kind gaat, haar woonsituatie, financieel. Vorige week heb ik verteld dat ik zwanger ben van de 2e en heeft ze even gevraagd hoe ik me voelde en hoe we de kamer van V, onze dochter, gaan maken. Daarna ging het weer over haar.
Heel de week op FB ook geen blijk van interesse. Vandaag was ze ook bij mn ouders op bezoek, geen felicitatie naar mn ouders toe dat ze weer opa en oma worden (kan ze niet eerder gedaan hebben want die waren op vakantie), niks aan mij vragen, weer alleen over haar.
Normaal boeit het me niet zo, maar het valt me eigenlijk wel enorm tegen. We hebben geen sterke band en ik hoef echt niet elke dag te vertellen of ik wel of niet misselijk, pijntjes, kwaaltjes of wat dan ook heb, maar een beetje belangstelling had toch wel gekund?? En die opspelende hormonen helpen dan ook niet echt mee hihi.
Zo dat ben ik kwijt!

Meer die last hebben van emo wisselingen?? Normaal zou ik er echt veel minder moeite mee
hebben.

 

[cu2heleen1]

Heel herkenbaar.

Wat vervelend dat dit nu zo'n"ongelijke" band is.
Hopelijk trekt het bij en kunnen jullie beiden ook ovrr jou zwangerschap praten. Vroegen je ouders vandaagdan ook nniets aan jou betreft de zwangerschap?

Fijn dat je het hier durft op te schrijven en het voor jou dan lichter wordt. Echter de situatie met je zus bljjft onveranderd. Misschien toch proberen aan te geven?

Liefs

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Weet je, er zijn echt mensen bij die alleen maar over zichzelf kunnen praten. Vaak doen ze dat niet eens bewust. Heel vervelend dat je zus nu op haar praat stoel zit/blijft zitten.

Hopelijk heb je genoeg andere mensen om je heen met wie je kan kletsen over je kindjes?!

Misschien trekt je zus bij of je kan het gesprek wat meer naar je toe trekken.

Lekker van je afschrijven hier hoor!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

thanks meiden.

Mijn zusje is altijd al zo geweest. Ik weet het ook en ben ook altijd blij als ik na een dag weer naar huis kan Maar met die opspelende hormonen. GGRRR......

Gelukkig heb ik een heel lieve man die elke dag vraagt hoe het is en waar ik tegen aan kan klagen en goede vriendinnen dus dat zit wel goed.
En als dan vandaag mn dochter op de fiets heel blij zegt dat de baby ook mee aan het fietsen is in mama's buik en wil weten waar hij/zij zit en dan lekker begint te wrijven, maakt dat ook een heleboel goed

 

[talliej90]

Wat herkenbaar! Ik heb eigenlijk precies hetzelfde met mijn zus, zij heeft in december haar eerste kindje gekregen. Ik was in haar zwangerschap ook erg betrokken nu ik vertelde dat het bij ons gelukt was zei ze ow gefeliciteerd *stilte wij gaan over 2 maanden weer starten voor de tweede.
Vervolgens heb ik niks meer persoonlijks van haar gehoord ook niet op whatts app groep op een echofoto.
Ik laat het nu maar lekker gaan hoe moeilijk het ook is, gelukkig heb ik een beste vriendin die eigenlijk ook als een zus voelt. dus haal ik het enthouisasme daar vandaan.
Sterkte in ieder geval ermee! ik snap precies hoe je je voelt.