Knuffelen met je kind

A

aaltje2

Nou ik begin echt te genieten ( of is het elke keer meer, want deed het ook al) van mijn dochter. ze lijkt met de dag wat bewuster te worden van de omgeving en lacht naar mensen.

Ze slaapt steeds beter dit met behulp van een boek over rust en regelmaat en inbakeren. Gelukkig gaat het best goed ook zonder inbakeren: door je kind steeds hetzelfde te bieden wordt het duidelijk: wekken, verschonene, voeden, knuffelen, in de box voor zichzelf spelen en in bed leggen.

Ik merk dat ik hierdoor wel minder flexibel ben, laatst gingen we bijvoorbeeld winkelen met een vriendin en ik baal dan dat ik na het voeden niet de structuur kan aanbrengen en ze dan ook minder slaapt ( en de dag erop ook van de regel is)

maargoed daar wilde ik helemaal niet naar toe, toen ik begon met schrijven..

Het knuffelen met je kind: ik merk dat mijn dochter mijn knuffelen nog al eens ontwijkt. Ik word daar wel wat onzeker van, aan de andere kant als ik realistisch ben dan kan ik mij het ook voorstellen (zo'n groot hoofd ineens zo dicht bij je). Herkennen jullie dit en of hebben jullie tips?
 
Ik herken dit wel! En ook ik word hier soms best onzeker van.
Soms als ik Jaimy wil knuffelen dan zet ie zich een beetje van me af en kijkt me niet aan. Duidelijk dat ie dan niet bij mij wil zijn... Maar soms ook als hij huilt of overstuur is, dan krijg ik m niet stil. Vervolgens pakt m'n vriend m en wordt ie stil. Ik voel me dan nutteloos en voel me onzeker.
Terwijl hij meestal wel lekker met me wil knuffelen, enorm naar me kan lachen als ik tegen m praat en zich meestal wel door me laat troosten.
Maar die paar keer dat het wel voorkomt, steken me enorm...
Ach, het kan niet altijd feest zijn :) hoort er waarschijnlijk gewoon bij!
 
Kindjes schijnen erg goed aan te voelen als je onzeker / gestresst bent. Het zou kunnen dat je je kindje hierdoor dus juist neit stil krijgt terwijl je dit graag wil. Vaak is het zo dat jij al de hele dag met je kindje in de weer bent en dat pappa nog "vers" en daardoor rustiger is en hierdoor je kindje misschien sneller stil krijgt. Het kan er ook mee te maken hebben dat je kindje bij het overpakken door pappa denkt: kijk, nu gebeurt er iets. En afwisseling / actie vinden ze vaak ook juist prettig. Zo blijft Annelot veel lnger piepen als ik zit dan als ik opsta en een beetje beweeg. Trek je er niet teveel van aan, het hoort er gewoon een beetje bij en wees vooral blij dat er iig iemand is die je kindje stil krijgt.
En over het knuffelen: volgens mij vind je kindje het prettig om " op dezelfde hoogte" als jij te zijn. Een paar ideetjes: Je kunt lekker naast elkaar op bed / een speelkleed liggen en wat ook leuk is, is om je kindje hoog op te tillen (met de wang tegen jouw wang) en dan samen naar buiten te kijken / een rondje door het huis te lopen waarbij jij vertelt wat jullie allemaal zien.
 
Wat ik veel doe met mijn zoontje is het volgende: Ik ga op de bank zitten en trek mijn voeten op. Zorg dat je lekker zit. Vervolgens leg ik hem op mijn bovenbenen. Hij zit dan als het ware en zijn gezicht is opdezelfde hoogte. Dan vertel hele verhalen en soms gebruik ik een knuffel die hij dan volgt of met zijn handjes ertegen aan slaat. Hij vindt het ook leuk als ik hem dan bij zijn handjes pak en hem optrek totdat hij echt rechtop zit. Ik krijg dan een bigsmile. Dat zijn oa mijn knuffelmomenten.
 
Ja, zo doe ik het oo k vaak met mijn dochter van 9 weken! Ze wil, als ik haar optrek tot zit, ook het liefst al gaan staan maar dat is nog wat te veel van het goeie!
 
Ik herken wat mammavanbijna3 zegt: het knuffelen met de wangen tegen elkaar aan. De afgelopen dagen heb ik Jaimy op die manier getroost, zijn hoofdje tegen het mijne en zachtjes in zijn oor fluisteren. Ikzelf vond het ook erg fijn :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan