Elk kindje heeft zijn eigen tempo hoor. Ik zou het gewoon af en toe blijven aanbieden en er komt vanzelf een moment dat hij het wel kan eten.
Mijn dochtertje was ook "laat" met brood eten (ruim 14 maanden geweest voordat ze het kon eten mits ik het maar in stukjes sneed die erg klein waren).
Consultatie bureau deed er bij ons ook moeilijk over , maar het meeste wat zij te zeggen hebben gaat het ene oor in en het andere direct weer uit.
Heb teveel commentaar op dingen gehad en adviezen die niet gewoon niet goed zijn.
Zo moest ik mijn jongste dochter , die toen nog onverklaarbaar veel huilde , maar gewoon laten huilen en na een ruim half uur huilen mocht ik haar dan uit bed pakken , verschonen en voeden en dan moest ze direct terug op bed en zo moest ik het dan maar herhalen tot ze wel ging slapen.
Uit eindelijk bij de kinderarts terecht gekomen en mijn meisje had koemelkallergie , dus als het aan het cb had gelegen had ik haar nog meer buikpijn gegeven. Bij mijn oudste dochter zeiden ze bij het 1e bezoek aan het cb dat ze een extra plooi onder haar billetje had en dat moest in de gaten gehouden worden.
Het is dat ik er zelf steeds naar bleef vragen , uiteindelijk moest ik naar de huisarts voor een verwijskaart voor een echo. Bleek ze ondertussen hiervoor te oud te zijn en moest ze een rontgen ondergaan. Ze heeft dus wel een heupafwijking , maar omdat ze al wat ouder was wilde ze er niets meer aan doen. (de afwijking is ook niet heel ernstig , maar was ze jonger geweest dan hadden ze haar wel nog een spreidbroekje gegeven).
Luister vooral naar wat je moederinstinct je verteld , meestal klopt dat voor jou kindje.
Vergeet niet dat de boekjes een soort gemiddelde "standaard" weergeven en veel kindjes doen het opgroeien via die gemiddelde standaard , maar er zijn altijd kindjes die daarvan afwijken
Groetjes Xanthe