Op 23 september ben ik bevallen van onze Chris. Een prachtige zoon, en de derde zoon in een rij. Wij zijn supertrots.
De bevalling was er een met een staartje. De dokter was te laat, Chris zijn hoofdje werd geboren toen de huisarts binnenkwam....dat was niet echt een veilig gevoel....
Een placenta die niet compleet naar buiten kwam waardoor ik 2 liter bloed verloren ben, flinke hechtingen en dus met spoed naar het ziekenhuis na een thuis bevalling
Ze hebben me eerst een uur moeten stabiliseren met infusen omdat ik tegen een shock aan zat....toen mocht de ambulance weg....
in die week is Chris ook nog een nacht opgenomen in het ziekenhuis omdat ze dachten dat hij te geel was....liep gelukkig allemaal met een sisser af....en nu willen we genieten!
Ik heb de eerste weken nog steeds bedrust voor geschreven met af en toe een half uurtje op. De huisarts komt de komende weken nog steeds thuis om mij te controleren en ik zit flink aan het ijzer.
Ook de fysio komt twee keer per week....ik heb een whiplash en op de operatie tafel heb ik ws zo liggen zwalken met mijn nek....dat die in puin ligt.....
Maar...Chris is helemaal geweldig. Het is toch een moppie...
Ik ben helemaal verliefd en was ook zoooooooooo verdrietig toen hij een nacht in het ziekenhuis had gelegen. Ik ging heen met hele dikke enkels van het vocht en de volgende ochtend (die kraan van tranen bleef openstaan) heb ik al het vocht er uit gejankt!
Hij zit keurig op 7 voedingen komt 1 keer per nacht en is erg mooi.
Dus alles is het natuurlijk wel weer waard, maar het valt wel erg tegen dat alles zo lang gaat duren.
de eerste 4 maanden zal het nog zwaar zijn, is de conclusie van de artsen
Gelukkig heb ik allemaal familie in de buurt, die mijn andere kinderen naar school willen brengen....ben ik zo blij mee.
nou, volgende keer een gezelliger verhaal...maar ik verhuis mee naar dit forum...dus toch eerst even voorstellen
Pascal (37, mama van 3 prachtige zonen)
De bevalling was er een met een staartje. De dokter was te laat, Chris zijn hoofdje werd geboren toen de huisarts binnenkwam....dat was niet echt een veilig gevoel....
Een placenta die niet compleet naar buiten kwam waardoor ik 2 liter bloed verloren ben, flinke hechtingen en dus met spoed naar het ziekenhuis na een thuis bevalling
Ze hebben me eerst een uur moeten stabiliseren met infusen omdat ik tegen een shock aan zat....toen mocht de ambulance weg....
in die week is Chris ook nog een nacht opgenomen in het ziekenhuis omdat ze dachten dat hij te geel was....liep gelukkig allemaal met een sisser af....en nu willen we genieten!
Ik heb de eerste weken nog steeds bedrust voor geschreven met af en toe een half uurtje op. De huisarts komt de komende weken nog steeds thuis om mij te controleren en ik zit flink aan het ijzer.
Ook de fysio komt twee keer per week....ik heb een whiplash en op de operatie tafel heb ik ws zo liggen zwalken met mijn nek....dat die in puin ligt.....
Maar...Chris is helemaal geweldig. Het is toch een moppie...
Ik ben helemaal verliefd en was ook zoooooooooo verdrietig toen hij een nacht in het ziekenhuis had gelegen. Ik ging heen met hele dikke enkels van het vocht en de volgende ochtend (die kraan van tranen bleef openstaan) heb ik al het vocht er uit gejankt!
Hij zit keurig op 7 voedingen komt 1 keer per nacht en is erg mooi.
Dus alles is het natuurlijk wel weer waard, maar het valt wel erg tegen dat alles zo lang gaat duren.
de eerste 4 maanden zal het nog zwaar zijn, is de conclusie van de artsen
Gelukkig heb ik allemaal familie in de buurt, die mijn andere kinderen naar school willen brengen....ben ik zo blij mee.
nou, volgende keer een gezelliger verhaal...maar ik verhuis mee naar dit forum...dus toch eerst even voorstellen
Pascal (37, mama van 3 prachtige zonen)