Kon er ook nog wel bij...

Lieve allemaal,

Mijn leven en vooral mijn gezondheid loopt niet echt op rolletjes...

Ik lijk eindelijk een beetje te herstellen van mijn leverontsteking, het geel zien is stukken minder en sinds 3 dagen de jeuk ook! He, he, dacht ik, nu wordt het dan beter... NOT

Ik heb nog steeds slapeloze nachten, veel last van vermoeidheid, futloosheid, hoofdpijn, huilbuien, piekeren en sombere gedachten. Ik had al eerder geschreven dat ik na mijn laatste galsteen aanval het gevoel had dat er iets geknapt was van binnen en dat gevoel is elke dag sterker geworden. De rek is eruit, de reserves (wat zijn dat??) zijn op, het vertrouwen in mijn eigen lichaam helemaal weg. Ik voelde me iedere dag verder wegzakken in die poel van emotionele ellende, zonder dat ik wist hoe ik het kon stoppen. En vandaag heeft mijn bedrijfsarts bevestigd wat ik zelf eigenlijk al wist: ik ben overspannen...

Dat kon er ook nog wel bij...
Maar ik heb nu in ieder geval erkenning en dat maakt het makkelijker om er aan toe te geven. Ik heb nog een afspraak met de huisarts gemaakt, vooral ook om te kijken of er toch niet stiekem nog een post-partum depressie of zoiets meespeelt. En om te kijken of ik extra ondersteuning nodig heb en zo ja, wat dan etc.

Het is in ieder geval de zoveelste teleurstelling. Het voelt alsof ik zwak ben, een beetje ellende en boem, ik stort meteen in... Ik ben 2 jaar geleden ook al overspannen geweest! En al dat oud zeer dat weer boven komt drijven, al die onverwerkte emoties van het laatste jaar. Het zal nog wel een tijdje duren voordat ik me ooit weer eens de oude zal voelen...

Ik blijf in ieder geval hier mijn hartje luchten.

Groetjes, Karin
 
Inderdaad gewoon alles van je afschrijven meid! Je moet je echt niet schuldig voelen, je kan er niks aan doen. Ik denk dat half nederland overspannen zou zijn als ze meemaakten wat jij hebt doorstaan de laatste tijd.
Maak zoveel mogelijk gebruik van alle hulp die je kan krijgen!
Heel veel sterkte
groetjes van Ruth
 
He Karin,

Hoeveel kan een mens hebben ???
Ik wens je veel sterkte en bij ons kan je altijd lekker je hart luchten en uithuilen....

Dikke knuffel,
Monique mv Nick
 
Hé Karin,

Je bent echt niet zwak omdat je overspannen raakt, hoor! Eerder het tegenovergestelde: je wilt waarschijnlijk juist altijd veel doen en niet toegeven dat je het niet meer trekt. Sterke vrouwen hebben er volgens mij eerder last van. En het is ook zeker niet niks wat je de laatste tijd hebt meegemaakt, ik kan me best voorstellen dat je dat moet verwerken.
Veel rusten en praten en af en toe een lekkere slaappil(?) en dan ben je er over een tijdje vast weer boven op. Ik zal voor je duimen dat dat moment snel komt! Stort tot die tijd maar lekker vaak hier je hart uit.

Liefs,

Eveline
 
Hoi Karin,
balen zeg. Maar het zat er wel een beetje in... gezien hoe je schreef dat je je voelde. Goed dat het nu toch officieel een naam heeft. Probeer maar goed uit te rusten en eerst echt helemaal op te knappen voor je weer aan het werk gaat, want anders kan het nog langer duren. Geen tijdslimiet stellen van dan moet/wil ik weer aan het werk, maar jezelf echt de tijd gunnen.
Groetjes Veerle
 
Hoi Karin,

Wat vervelend voor je zeg, het zit je echt niet mee en het is inderdaad niet verwonderlijk gezien de narigheid die je allemaal op je bordje hebt gekregen. In ieder geval goed dat het nu bespreekbaar is en vanaf nu kan je werken aan je herstel. Heel veel sterkte. Groetjes, Petra
 
Terug
Bovenaan