Lieve allemaal,
Mijn leven en vooral mijn gezondheid loopt niet echt op rolletjes...
Ik lijk eindelijk een beetje te herstellen van mijn leverontsteking, het geel zien is stukken minder en sinds 3 dagen de jeuk ook! He, he, dacht ik, nu wordt het dan beter... NOT
Ik heb nog steeds slapeloze nachten, veel last van vermoeidheid, futloosheid, hoofdpijn, huilbuien, piekeren en sombere gedachten. Ik had al eerder geschreven dat ik na mijn laatste galsteen aanval het gevoel had dat er iets geknapt was van binnen en dat gevoel is elke dag sterker geworden. De rek is eruit, de reserves (wat zijn dat??) zijn op, het vertrouwen in mijn eigen lichaam helemaal weg. Ik voelde me iedere dag verder wegzakken in die poel van emotionele ellende, zonder dat ik wist hoe ik het kon stoppen. En vandaag heeft mijn bedrijfsarts bevestigd wat ik zelf eigenlijk al wist: ik ben overspannen...
Dat kon er ook nog wel bij...
Maar ik heb nu in ieder geval erkenning en dat maakt het makkelijker om er aan toe te geven. Ik heb nog een afspraak met de huisarts gemaakt, vooral ook om te kijken of er toch niet stiekem nog een post-partum depressie of zoiets meespeelt. En om te kijken of ik extra ondersteuning nodig heb en zo ja, wat dan etc.
Het is in ieder geval de zoveelste teleurstelling. Het voelt alsof ik zwak ben, een beetje ellende en boem, ik stort meteen in... Ik ben 2 jaar geleden ook al overspannen geweest! En al dat oud zeer dat weer boven komt drijven, al die onverwerkte emoties van het laatste jaar. Het zal nog wel een tijdje duren voordat ik me ooit weer eens de oude zal voelen...
Ik blijf in ieder geval hier mijn hartje luchten.
Groetjes, Karin
Mijn leven en vooral mijn gezondheid loopt niet echt op rolletjes...
Ik lijk eindelijk een beetje te herstellen van mijn leverontsteking, het geel zien is stukken minder en sinds 3 dagen de jeuk ook! He, he, dacht ik, nu wordt het dan beter... NOT
Ik heb nog steeds slapeloze nachten, veel last van vermoeidheid, futloosheid, hoofdpijn, huilbuien, piekeren en sombere gedachten. Ik had al eerder geschreven dat ik na mijn laatste galsteen aanval het gevoel had dat er iets geknapt was van binnen en dat gevoel is elke dag sterker geworden. De rek is eruit, de reserves (wat zijn dat??) zijn op, het vertrouwen in mijn eigen lichaam helemaal weg. Ik voelde me iedere dag verder wegzakken in die poel van emotionele ellende, zonder dat ik wist hoe ik het kon stoppen. En vandaag heeft mijn bedrijfsarts bevestigd wat ik zelf eigenlijk al wist: ik ben overspannen...
Dat kon er ook nog wel bij...
Maar ik heb nu in ieder geval erkenning en dat maakt het makkelijker om er aan toe te geven. Ik heb nog een afspraak met de huisarts gemaakt, vooral ook om te kijken of er toch niet stiekem nog een post-partum depressie of zoiets meespeelt. En om te kijken of ik extra ondersteuning nodig heb en zo ja, wat dan etc.
Het is in ieder geval de zoveelste teleurstelling. Het voelt alsof ik zwak ben, een beetje ellende en boem, ik stort meteen in... Ik ben 2 jaar geleden ook al overspannen geweest! En al dat oud zeer dat weer boven komt drijven, al die onverwerkte emoties van het laatste jaar. Het zal nog wel een tijdje duren voordat ik me ooit weer eens de oude zal voelen...
Ik blijf in ieder geval hier mijn hartje luchten.
Groetjes, Karin