koortstuip

A

ANONYMOUS_USERNAME

Afgelopen zondag, alweer bijna een week geleden, kreeg mijn kleine meid van 14 maanden een koortstuip. Hele angstige minuten meegemaakt. Helemaal met het hoofdje slap, blauwe lippen, schuim uit d'r mondje en haar ogen wegdraaien, ik dacht echt dat ze dood ging. Ze is zelfs nog even helemaal weggeweest. Een vreselijk moment.
Het is alweer bijna een week geleden, maar ik kan me er nog niet helemaal toe zetten om het een plekje te geven en verder te gaan, de schrik zit er nog goed in zal ik maar zeggen.
Ik wil er niet meer continue aan denken, ik word ook telkens door andere ouders hierover aangesproken. Heel lief dat ze meeleven en ook aan je denken, maar ik wil verder gaan en niet meer dat rot gevoel hebben.
Wie heeft dit ook meegemaakt en was haar ervaring erna?

Groetjes
 
jeetje wat naar zeg
kan me goed voorstellen dat je rot voelt en dat het even duurt voordat je het een plekje kunt geven
denk dat je er met de tijd wel minder aan zult denken.
je moet gewoon weer even vertrouwen krijgen. geef het tijd en geniet extra van alle leuke en mooie momenten

succes
 
Mijn zoontje kreeg een maand voor z'n tweede verjaardag een herseninfarct waardoor hij blind werd aan de linkerkant en z'n hoofd ging hangen.
De angst bleef eigelijk best lang daarna nog.
Denk maar zo een koortsstuip is net als een herseninfarct een soort domme domme pech en zal vaak eenmalig zijn.
Ik wens je sterkte en ga door zo als je bezig bent.
Je zal zo wie zo alerter blijven door wat er gebeurt is en dat is altijd goed!!!!!!!!
 
Mijn zoontjeheeft geen koortsstuip gehad maar wel met vervelende dingen in het ziekenhusi gelegen. Omdat we in eerste instatie helemala niet serieus werden genomen en pas toen we koorts over was opeens naar het ziekenhuis moesten en allerlei nare dingen moesten was mijn vertrouwen ook behoorlijk weg in zijn gezndheid maar ook in de gezondheidszorg. Hij was toen 3 maanden. We zijn nu ruim een half jaar verder en de angst wordt nu minder. Hij is intussen ook "gewoon"ziek geweest en nu ik heb ervaren dat het dus niet meteen altijd iets ernstigs is ben ik iets gerustgestelder. Helaas, vooral op momenten dat ik zelf moe ben en dus minder kan relaiveren blijf ik erg bang, maar het wordt wel minder
 
Hallo Jetka,

Wat een schrik zal dat geweest zijn... Ik heb dat eens meegemaakt met mijn buurjongetje toen hij nog heel klein was, je staat echt doodsangsten uit...
Wat ik begreep is dat een koortsstuip komt doordat het tempperatuur verschil ineens te groot wordt, maar dat het geen kwaad kan.. Alleen ziet het er verschrikkelijk uit en voel je je heel erg machteloos...

Wat je zou kunnen doen is als je kindje niet helemaal fit is en warm aanvoelt/ temperatuurverhoging heeft hem iets koelen met een nat washandje, zodat de temperatuur wat meer gereguleerd blijft...

Ik hoop dat je hier wat aan hebt, heel veel succes ermee...

Groetjes Elmoo
 
Heel naar lijkt me dat om mee te maken.
Maar het verschil met een herseninfarct en koortsstuip is, dat een koortsstuip onschuldig is (maar er heel naar en bedreigend uitziet!) en een herseninfarct niet onschuldig is en zelfs levensbedreigend kan zijn. Dit kun je dus niet met elkaar vergelijken. Maar het is allebei erg om mee te maken, dat zeker! Dus in dat opzicht klopt het.
Heeft je zoontje (van de schrijfster over het herseninfarct) ook nog medicijnen, of was dat niet nodig?
Ik hoop het nooit mee te maken!

Groetjes Sjana1
 
Mijn zoontje kreeg na z'n herseninfarct 'ascal" dus een bloedverdunner die hij moest blijven slikken.
Omdat de herseninfarct op jonge leeftijd gebeurde was hij binnen 3 dagen weer helemaal de oude.
Helaas is hij 3 maanden daarna overleden op 2 jarige leeftijd nadat hij eerst nog eens 2 maanden na de herseninfarct een hersenbloeding kreeg.
Dit bleken allemaal symptomen te zijn van een zeer zeldzame ziekte, die zich dus 2 maanden voor z'n tweede verjaardag openbaarde en waarvan de kindjes die het kregen niet ouder als 2 jaar worden.
Het is zo zeldzaam dat hij het 2/3 geval was sinds 1960 in Nederland dus dat is echt zeer zeldzaam. De artsen hebben het in de medische encycopidie moeten opzoeken.
 
Hier schrik ik van, wat verschrikkelijk. Het lijkt me het ergste wat je kan overkomen, je kind verliezen! Mijn vraag was pure belangstelling, en ik had deze reactie niet verwacht, ben er eventjes vanaf...
Maar het is dus wel héé'l zeldzaam wat je zoontje is overkomen.
Ik wens je veel sterkte toe, weet niet hoe lang het is geleden, maar het verdriet blijft áltijd lijkt me.

groetjes Sjana
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan